Hara, cuhud qızı, gedirsən yeyin,

Səhərə, bilirsən, çox qalıb axı.

Asta get, dağılıb qızıl zəncirin,

Çıxar ayağından indi başmağın.

 +

Bu da körpü! Çuqun məhəccərləri,

Fənər işıqları düşüb parladır;

Üzüldün, onlardan bərk tutub yeri!..

Gəlib çatdın evə — zəng qapıdadır.

 +

Durdu cuhud qızı qapıda səssiz,
Mərmər bütə banzər ağardığından;

Sonra ipi çəkib zəngi çaldı qız…

Kimsə pəncərədən baxdı bu anda!…

 +

Yanaraq qorxudan, gizli ümiddən,

Yuxarı yəhudi qızı boylanır.

Artıqdı yüz ilin bəlkə qəmindən,
Yəqin ki, dəhşəti bu bircə anın.

 +

Qız deyirdi: “Mənim gözəl mələyim,

Sən əvvəlki kimi yenə mənə bax…

Qıyma nahaq yerə məşəqqət çəkim,

Saranı, bil, gözlər od ya da bıçaq…

 +

Atam söylədi ki, Musa qanunu,
Səni sevməyimi edir qadağan edir.

Əziz dost, qorxmadan dinlədim onu,

Çünki eşqin səsi dinirdi bu an.

 +

Zülm arzulayıb məni qarğıdı,

Bəla bıçağını itiləyərək.

Və getdi… Dost, qorun qisasdan indi,

Səni izləyəcək yəqin kölgə tək…

 +

Ata qisasını ağır deyirlər,

Tələs, buralardan qaç yubanmadan!

Soyuq əli altda cəlladın belə,
Pozmayacaq sənə əhdini Saran.

 +

Qaç get!..” Pəncərədən əyilən üzə,

Gözlənilməz işıq düşdü bu zaman.

Və əlcəksiz əldə parladı nəsə,

Cavab – eşidilməz, anlaşılmayan.

 + 

Düşdü ağır nəsə daşların üstə,
Və divar altında ucaldı fəryad;

Son nəfəs dinirdi sanki bu səsdə,
Həm də bir deyildi sönəsi həyat.

 +

Yığılaraq heyrət içində səhər

Kütlə bircə şeu=ydın danışır indi:

Töküb evdə rusun qanını xəncər,

Pəncərə altında qadın meyidi.

1832

ruscadan tərcümə

19-21. 04. 2024, Samara

++++++++++++++++++

МИХАИЛ ЛЕРМОНТОВ

БАЛЛАДА

 

Куда так проворно, жидовка младая!

Час утра, ты знаешь, далек…

Потише, распалась цепочка златая,

И скоро спадет башмачок. Читать далее →