“Azadlıq qəzeti”nin Facebook səhifəsində Əli Kərimli ilə Tale Bağırzadənin qoşa şəkli qoyulub. Əli Kərimli, şəkillərinin çoxunda olduğu kimi irişir. Nəyə irişir – bilmək olmur. Tale Bağırzadə, əsl müsəlman olaraq, irişmir. O, “həbsxanadan ünvanlanan təbrikdə o, Əli bəy (!) Kərimliyə möhkəm can sağlığı,uğur və müvəffəqiyyətlər arzu edir”.

 “Bir ömür tarixçəsi daim mübarizə, mücadilə və demokratiya naminə azadlıqlar uğrunda parlaq səhifələrlə zəngin bir həyat hekayəsinin 60-ci ili tamamlanır. Biz Əli bəyi ad günü münasibəti ilə təbrik edir, Allahdan ona möhkəm can sağlığı diləyirik.”

Bəh-bəh!

16.02.13. Tale Bağırzadə Maştağadakı Həzrət Abbas məscidində qəzəblə Qafqaz müsəlmanları idarəsinə müraciət edib soruşurdu ki, niyə bu idarə “cəhənnəmə vasil olmuş Rafiq Tağıya “mürtəd” demir.

Tale Bağırzadınin aşna-dostları Rafiq Tağını bıçaqlayıb öldürmüşdülər, ancaq ürəyi soyumurdu, tələb edirdi ki, Allahşükür şəxsən Rafiqi “mürtəd” adlandırsın.

İndi Əli (bəy yox, gədə) Kərimli şəkildə bu şiə faşisti ilə yanaşı durub irişir…

Demək lazımdır ki, “demokratik ictimaiyyət” hər il Tale Bağırzadənin doğum günlərini təntənə ilə qeyd edir.

Bir vaxt İran liberalları Parisdə Xomeyninin dalına-qabağına keçdilər, gətirib çıxartdılar başlarına. Az sonra bu liberallardan çoxunun cəsədləri avtomobil kranlarından sallanırdı… Tale Bağırzadənin Xomeynidən daha qəddar olduğunu şübhə eləməyin. Xomeyni Paris görmüşdü, mədəni insanlar görmüşdü. Tale Bağırzadə isə Xomeyni İranından başqa heç yer görməyib…

Nə deyəsən? “Azadlıq qəzeti”nə də, Əli (bəy yox, gədə) Kərimliyə də ar olsun…

Yeri gəlmişkən, Əli Kərimlinin aclıq çəkən bir qrup adama baş çəkib onları “ruhlandırmağı” onun ya sinizmini ya da qeyri-adekvatlığını göstərmirmi? Aclığı, əgər bu tədbirdə məna varsa, ilk növbədə o çəkməməlidirmi? Mahatma Qandi dönə-dönə aclıq aksiyaları keçirib. 1933-cü ildə və 1943-cü ildə küçirilən aclıqların hər biri 21 gün davam edib. Arvadı 1944-cü ildə türmədə ölüb…

Mahatma Qandi xalq lideri idi və liderliyə haqqı var idi. Əli Kərimli kimin, nəyin lideridir? Daim şoferlərini, cangüdənlərini tutduran, aclıq çəkənlərin ətrafında atılıb-düşərək boşboğazlıq edən bu demaqoq, demokratik hərəkaı bayağı bir komediyaya çevirir. Və bu komediyada özünü ən rahat hiss edən də odur. Ona görə irişir…

Tale Bağırzadə isə irişmir. Onun məramı ciddidir. Yəqin ki, daim  gözünün qabağında kranlarından cəsədlər sallanan avtomobillər sıralanır…

X.X.

03. 05. 2025, Samara