Ərəbqardaşbəyli. Şiralı Bədəlovun həyəti. Talvarın altında xeyli adam var. Qohum-qonşu Şiralı və Rübabə Bədəlovların nəvəsi Əşrəfin Edinburq universitetinə qəbul olunması münasibətilə gözaydınlığına gəlib.
HÜSNİYYƏ: Bağda püssə, gözün aydın. Şiralı, gözüüz aydın. İsmayılın canıyçın, eşidib o ğədə söönmüşəm ki. Ancağ billəm inanmıyassan
ŞİRALI: Nöş inanmıram aaz?
HÜSNİYYƏ: Xəsyətü billəm də. Urbaba, gözün aydın. Nəvün Əmerkiyə gedir, day bizi bəyənmərsən.
RÜBABƏ (gülür): Bıy, bı dəli olub ey. Nöş bəyəmmirəm aaz? Nəvəm Amerkiya girmiyib, ayrı yerə girib.
HÜSNİYYƏ: İndi gizzəd. Gözüm dəyəcəy? Zəhləm qaçır də xasyətünnən. Nöş gizzədirsən? Ədə, Şiralı, nəvün Əmerkiyə girmiyib?
ŞİRALI: Yo, Amerka döör. Amerkaan yanındadı. Aralarından Kür kimi su axır.
HÜSNİYYƏ. Gəə mən diyən olır də. Sağ-salamat oxuısın.
RAZİYYƏ: Şiralı, Əşrəf Xeyrulla olan yerə gedir?
ŞİRALI: Nə Xeyrulla aaz? Xeyrulla bırda döör bə.
RAZİYYƏ: Bırda hardıydı, ay Şiralı. On ildi üzün görmürüy.
ŞİRALI: Özü gəlmir də. Başı qarışıb kefə. Əşrəf uzağa gedir. Əşrəf gedən yer Şotlandıyadı.
RAZİYYƏ: Sağ-salamat oxusun gəlsin. Xeyrulla gəlmədi (ağlayır)
BAĞDA XALA: Aaz, nöş ağladun? Şiralı, Yavər diyir Əşrəf gedən yerdə kişilər arvad tumanı giyir. Düz diyir?
ŞİRALI: Yavəri də qoyasan bəzəsin. Yox hamam eliyir. Arvad tumanı nədi?
BAĞDA XALA: Ədə Yavər, dimürdün?
YAVƏR: Giyillər. Televizorda görkəzillər. Əməlli-başdı arvad tumanı.
KAİNAT: Əmi, kilt şotlandların qədim geyimidir, indi bayramlarda giyillər.
YAVƏR: Bayramda ya hər nə. Tələbələrə də giydirillər məcburi. Əşrəfə dimişəm bi-iki dəs də biziyçin alıb göndərsin. Mal qabağına gedəndə giyərüy. Onsuz da bu kümət bizi arvada döndərib.
ŞİRALI: Ağız büzənimiz öyün içindiymiş. Hələ çox söz çıxacağ. Bə arvaddar orda nə giyillər?
YAVƏR. Arvaddar heç nə giymillər.
ŞİRALI: Sən day ağ elədün, səə sözüm yoxdı.
ALIHÜSEYN: Şiralı, Yavər zarafat eliyir də, xəsyətin bilmirsən? Şiralı, yadundadı, məə də xaricə göndərirdilər.
ŞİRALI: İndi eşidirəm. Haçan?
ALIHÜSEYN: Ağronomluğı qutaranda, lələ caa, qardaş caa.
ŞİRALI: Bə mən nöş bilmirəm? Bi yerdə quratmamuşuğ?
ALIHÜSEYN: Şiralı, lələ caa, məə tapşırdılar ki, heç kimə dimiyim. Sekretni bi şey idi.
ŞİRALI: Bə nöş gedmədün?
AlIHÜSEYN: Dədəm qoymadı. Didi xarijdə pozularsan.
ŞİRALI: Sən dədüün sözünə baxdun?
ALIHÜSEYN: Baxdım də. Üşşəxaam da didi gedsün səə gözzəmiyəcəm…
ŞİRALI: Diyirsən də, Alseyn, qalmışam məətəl.
HÜSNİYYƏ: Alseyn, Şiralı münkirdi ey, baş qoşma. İsmayılın, Namidin canıyçın, Şiralınlnın işi-gücü elə adam incidməydi. Uşağın xətrinə gəlmişəm, üzünnən zəhləm qaçır.
BAĞDA XALA: Aza, o sənən zarafa eliyir, sən də coşursan. Səən xətrüü çox issiyir Şiralı.
HÜSNİYYƏ: Ay Bağda bacı, mıın issəməyi belənçiydisə, gör issəməsiydi nə təər olardı…
SEYFULLA: Şiralı, diyirəm bərkə bizzə yığışıb gedəy xaricə?
ŞİRALI: Gedməy hasatdı? Xaricə bizi bıraxıllar gedəy? Lap elə bıraxsınnar, sən Zenfiraan qorxısınnan heç kəddən qırağa çıxammirsan.
SEYFULLA: Şiralı, öz aduu məə qoyma. Mən arvaddan qorxan dörəm.
ŞİRALI. Boy, mən səə didim arvaddan qorxursan?
SEYFULLA: Dimədün, ancağ eyham vırdun.
PİRALI: Şiralı, sən bu eyhamları yığışdır. Özün boyda nəvələrün var. Afser nəvün var.
ŞİRALI: Bıy, mıın ürəyi dolıymış ki.
ABBASQULI: Şiralı, mən saba səər tezzən bırığa gedəcəm. Şamun gec olacağsa, mən gedim öydə yiyim.
ŞİRALI: Hara gedirsən? İndi yiməy çəkiləcəy, arağımız da var.
ABBASQULU: Arağ dicəyin bırda içən kimdi ki…
20. 08. 2025, Samara
xeyrulla xayal 