Архивы

BOZBAŞ SUYUNDAN HEYKƏL

Янв2

Bu yaxımlarda yolum bir kafenin qabağından düşmüşdü. Bir də eşitdim ki, “Mirzə, Mirzə, a Mirzə, hey!” deyə məni daldan çağırırlar. Qanrılıb baxanda gördüm ki, kafe sahibidir. Soydaşəımız nəhləyə-nəhləyə mənə çatıb əl verdi. “Mirzə, az qalmışdı məni infarkt vursun, a kişi, sən nə qıvraqsan, çata bilmirdim sənə. Mirzə, gedək dükana, səninlə işim var”.

Mən belə başa düşdüm ki, kafe sahibi məni yeməyə dəvət edir. Dedim bəy, vallah elə ac deyiləm, özünə çox zəhmət verib dalımca qaçmısan. Aşxanaçı gülüb dedi ki, Mirzə, bizim hamımızın sənə hörməti var, səni məcburi yedirdə bilmərəm. Ancaq mən səni ayrı şey üçün çağırıram. Elə şeydir ki, yemək içməkdən də, bütün başqa keflərdən də artıqdır. Dedim bəy, mənə qara-mara vermək fikrin varsa, nahaq əziyyət çəkirsən, mən elə şeylərə yaxın durmuram, arağın özünü içə bilmirəm. Soydaşımız daha da bərkdən gülüb dedi ki, Mirzə, başa düşmədin, qara nədir, a kişi? Sənin kimi hörmətli Mirzəyə mən qara verərəm? Dedim ay bala, mən ağa da yaxın durmuram. Qoy çıxım gedim yolumla, yoxsa arvad dava salar. Soydaşım əl çəkmədi, darta-darta aparıb məni saldı kafeyə. İkilikdə balaca bir otağa girən kimi mənə dedi ki, “otur”. Bozbaşçı küncdəki seyfi açıb başladı orda eşələnməyə. Mən gözaltı ona baxırdım, amcaq seyfin içini görmürdüm. Arxayındım ki, soydaşım seyfdən pul götürür. Yəni pulu götürür ki, mənə versin. Ürəyimdə fikirləşirdim ki, ay aman, görəsən mən nə dəyyusluq eləmişəm ki, bu aşxanaçı mənə pul verir. Qalmışdım məəttəl ki, puldan necə imtina edim, çinki kafe sahibini də incitmək istəmirdim. Nəhayət, soydaşım seyfdən aralanıb mənə yaxın gəldi, gördüm əlindəki pul deyil, bir vərəq kağızdır. O, kağızı mənə uzadıb dedi ki Mirzə, yaz bura adını, soyadını, sonra da qolunu çək. Dedim ay bala, mən nəyə qol çəkməliyəm? Dedi Mirzə, heykəl qoyuruq, sənin razılığın lazımdır.

Bunu eşidındə ürəyim qırılıb düşdü ayağımın altına. Öz-özümə dedim ki, ay namərd, sən indiyəcən soydaşlarının qədrini bilməmisən. Dallarınca ağzına gələni danışırsan, yazırsan, onlarsa yığılıb sənə heykəl qoyurlar. Utandığımdan yerə girməyə hazırdım. Dedim bəy, mən sizə çox minnətdaram, yerdən göyə qədər, ancaq mənim heykəlliyyə ləyaqətim yoxdur. Bir də hara tələsirsiniz, öləndən sonra qooyarsınız…

Soydaşım bunu eşidəndə qəhqəhə çəkib dedi ki, Mirzə, sən nə məzəli adammışsan, a kişi, heykəli sənə qoymuruq, heykəli qoyuruq ulu öndərimizə…

Bunu eşidəndə bayaqkından da bərk utandım. Başımı lap itirmişdim. Tələsik qol çəkib çıxmaq istəyirdim, ancaq yadıma düşdü ki, arvad onun razılığı olmadan kağız-kuğuza qol çəkməyi qadağan edib. Dedim bəy, məni bağışla, eynəyim qalıb evdə, eynəksiz gözüm bir şey seçmir, gedib eynəyimi götürüb gəlim…

O gündən çalışıram ki, soydaşlarımın gözünə görünməyim. Əlbəttə, həyat bir az çətinləşib, küçəyə çıxan kimi ora-bura baxıram, elə bilirəm ki, qəfildən qabağıma bir azərbaycanlı çıxacaq, bir vərəq kağızı uzadıb deyəcək ki, Mirzə, gərək bura qol çəkəsən, ulu öndərə heykəl qoyuruq. Ancaq fikirləşib görürəm ki, heykəl qoyulsa, gərək ruslardan gizlənəm. Axı bunların da səbrinin bir hüdudu var, bezdirərsən, saxlayıb tüpürərlər gözünün içinə…

Halım elə qarışdı ki, az qaldım hönkür-hönkür ağlayım. Ancaq həm arvaddan qorxuram, birdən fikirləşər bu yaşımda eşqə düşmüşəm. Həm də, deyilənlərə görə, Azərbaycanda camaata ağlamağı qadağan edirlər. Mənə danışdılar, yaxşı başa düşmədim ki, təkcə Naxçıvanda, ya bütün Azərbaycanda. Əslində bunun ikisi də bir şeydir. Vasif Talıbov yas yerində də camaatı ağlamağa qoymur. Deyir ki\ zırıltı salıb Azərbaycanın imicini korlamayın. Əslində Vasif bəy yasın özünü də yavaş-yavaş yığışdırır, deyir ki, bu millətin xatırlanmağa layiq bir mərhumu var, o da ulu öndərdir. Daha nə deyim Vasif cənablarından. Guya fərman verib ki, toylar yığışsın və bəylə gəlin telefon vasitəsiylə əlaqə saxlasınlar…

Mənim fikrinmcə, belə dahi rəhbər Nobel mükafatına Obamadan çox layiqdir, ermınilər qoymur verələr. Ona heç olmasa millət yığılıb yekə bir heykəl qoya. Elə bir xərc də istəmir. Ulu öndərə qoyulan heykəllərin qalan-qulan bürüncündən, mərmərindən toplayıb Vasif Talıbova həngamə bir heykəl yapmaq olar.

Soydaşlar, Mirzə evdədir, gətirin siyahınızı, qolunu çəksin. Ancaq arvad evdə olmayanda gəlin. Yoxsa sizə elə yaxşı sözlər deyər ki, quruyub heykələ dönərsiniz…

                        Mirzə ƏLİL

13.10.09 Samara

QAŞINMA AZARI

Дек30

                 

Buranın çoxlu bərkgedən azərbaycanlılarından fərqli olaraq, Mirzə Cəlilin peyk antennası yoxdur və buna görə Mirzə Əlil vətənin şəklinə və səsinə həsrət qalıb. Ancaq bircə oktyabrın on beşində camaat Azərbaycanda elə bərkdən səs verirdi ki, mən burda açıq-aydın eşidirdim. Bir qışqırıq, bir bağırtı, bir nərilti, bir mələşmə vardı ki, gəl görəsən! Hamıdan uca Eynulla Fətullayev qışqırırdı. Ona nə qədər deyirdilərsə ki, a bala, sən dustaqsan, sən vətən xainisən, sən səkkiz il yarım iş almısan, sən səs verə bilməzsən, bu başıbəla jurnalist elə dediyini deyirdi, yəni “gərək mən səs verəm”. Sonra, eşitdiyimə görə, aparıb bunu salıblar karserə ki, orda səsi çıxmasın. Eynulla bəy başlayıb daha da bərkdən qışqırmağa. Onda əlacsız qalıb döşəniblər bunun üstünə dəyənəklə ki, bala, sən seçki qanununu pozursan, sənin seçki hüququn yoxdur. O da deyib ki, mən bu ölkənin vənandaşıyam, gərək mən də səs verəm. Siz öləsiniz, bu ləvəndin ağzına skotç yapışdırmasaymışlar, Mərkəzi Seçki komissiyasının tappataraz işi pozulacaqmış.

Hə, bunun səsi təzə kəsilmişdi ki, başladı səs verməyə “Azadlıq” qəzetinin redaktoru Qənimət Zahid, qardaşı Mİrzə Sakit də qoşuldu ona. Bunları da əvvəl istədilər xoşluqla başa salsınlar ki, a bala, siz türmədəsiniz, suizin səsinizə elə bilin ki, it dəyib və belə səs möhtərəm prezidentə lazım deyil. Qardaşlar qayıdıb ki, it-zad dəyməyib bizim səsimizə və elə qıyya çəkiblər ki, bəzi Avropa paytaxtlarında da eşidilib. Güya prezident Sarkozi arvadına deyib ki, Karla, bu səs deyəsən Bakıdan gəlir, özü dı dustaq səsinə oxşayır. Karla da deyib ki, a kişi, işində ol, üzüni indi görürəm. Nə dustaq, Bakıda demokratik seçkidir, camaat sevgisindən, məhəbbətindən belə qışqıra-qışqıra səs verir. Yadında deyil, biz təzə-təzə sevişəndə necə qışqırırdıq?

Düzü, mən özüm də Azərbaycandan gələn qışqırmanı, mələşməni eşitdikcə cavanlığım yadıma düşürdü, Marksı, Engelsi, Lenini, Stalini, Bağırovu xatırlayırdım. Ah, cavanlıq!

Düzü, mən bir az bikef oldum ki, Rusiya vətəndaşıyam, yəni əslində Rusiya vətəndaşı olduğuma yox, Azərbaycanda möhtərəm prezidentə səs verə bilmədiyimə görə. Getdim Volqanın qırağına, istədim var gücümlə qışqırım, səsim gedib çata düz Bakıya, Mərkəzi seçki komissiyasına. Ancaq nə qədər güc elədim, səsim çıxmadı, çünki məni ağlamaq tutmuşdu və mən elə çay qırağında oturub hönkür-hönkür ağladım…

Burda bir həkim tanışım var, ondan soruşdum ki, ay həkim, niyə bizim camaat belə padşah sevəndir. Cavab verdi ki, bu, vergi kimi bir şeydir verilib bizim xalqa. Özü də padşahçılıq bir az oxşayır qaşınma xəstəliyinə, yəni qoturluğa. Qotur adam, üzdən iraq, nə qədər çox qaşınırsa, o qədər də çox qaşınmaq istəyir. Padşah sevənin sevgisi padşahı hər dəfə televizorda görəndə, hər dəfə səsini eşidəndə artır. Bu həkim deyir ki, güya şahsevənlərin sevgisi qanlarını elə qaynadır ki, dərilərinə qaşınma gəlir və bunlar gedib xəlvətcə padşahın heykəlinə sürtünüb dincəlirlər. Bu həkim and içdi ki, Ulyanovsk şəhərinə gedəndə şahsevər soydaşlarımızın gecəgözü milli öndərimizin heykəlinə sürtündüklərini öz gözləriylə görüb. Dedi və özü də Mirzə Əlilin başına and içdi.

İndi oturub fikirləşirəm ki, həkim bəlkə mənimlə zarafat eləyib. Ancaq zarafat eləyirdisə, bəs mənim başıma niyə and içirdi? Başınız haqqı, qalmışam lap məəttəl!

 

 Mirzə Əlil

30.10.08, Samara

 

 

 

 

 

ZALIM UŞAQLARI, BEŞ İL GÖZLƏYƏ BİLMƏYİBLƏR…

Дек26

 

Mayın iyirmi səkkizində səhər açılmamış, sizdən ayıb olmasın, arvad məni dümsüklədi ki, dur, Buş zəng vurur. Düzü, bu İraq müharibəsindən sonra Buşla aram soyuqdur, ancaq zəng vuranda xala xətrin qalmasın cavab verirəm. Hə, telefonu alıb dedim  xeyir olsun, Buş cənabları, nə qulluğun. Dedi qulluq sahibi olasan, elə zəng vurdum ki, bayramınızı təbrik eləyəm. Dedim bərəkallah, Corc bəy, öndərimizin yubileyindən iki həftə krçib, indi yadına düşmüşəm? Dedi yox, Mirzə, dövlətinizin yaranmağının doxsan illiyi münasibətilə təbrik edirəm. Ağızucu “sağ ol” deyib telefonu söndürdüm. Sonra eşitdim ki, məndən sonra Bakıya zəng vurub möhtərəm prezidentimizi təbrik edib, onun da qanını qaraldıb…

Nə yubiley, ə? Nə bayram, ə? Yalan deyirəmsə, Mirzə Əlili fəxri xiyabanda Zəlimxan Yaqubla bir qəbirə  qoyasınız, o gün acığımdan arvada beş-altı çəkdim. Dedi Mirzə, mənim nə təqsirim var? Dedim kim bilir, bəlkə baban müsavat əskəri olub, Rəsulzadəyə dəstək verib, sizin tayfaya döyülmək halaldır. Bizim arvad dilini saxlayan deyil, dedi Rəsulzadə nə pislik eləyib xalqa, dövlət yaradıb dana. Dedim ondan kim xahiş eləmişdi dövlət yaratsın? Neynirdik biz elə dövləti? Neynirdik o boyda ərazini? Neynirdik o cür parlamenti ki, orda cürbəcür partiyalar ola, debatlar gedə, arvad-uşaq da bu pozğunluğa baxıb yaman günə qala? Bəs biz müsəlman deyilik? Bəs bizim qeyrətimiz yoxdur? Bizim bir dövlətimiz var ki, öndərimiz yaradıb, sonra da tapşırıb oğluna.

Bizim arvad kimi tərs yer üzündə yoxdur, qayıdıb mənə deyə ki, yaxşı dövlətdirsə, niyə gedib yaşamırcsan orda? Qolaylanıb bir yaxşı şillə vuracaqdım ağzının qstqnə, ancaq elə bu dəmdə Şirvan bəy qapıdan girib dedi ki, Mirzə, həmişə belə mehriban olasınız, gəlmişəm hər ikinizi yubiley konsertinə çağırım…

Şirvan bəylə çoxdan salamım var, keçə bilmədim, arvadı da götürüb getdim məclisə. Şirvan bəyə tapşırdım ki, danışanda gücü qoysun milli öndərə, de ki, o vaxt Rəsulzadə, Topçubaşov bir səhvdir eləyiblər, onlara aid olmayan işdən yapışıblar. Bizim dövlətimizi də, xalqımızı da yaradan öndərdir. Allah onun heykəllərini birə beş artırsın, oğlunun prezidentliyini ömürlük eləsin.

Konsertdə bir təhər tab gətirib oturdum. Ancaq Şirvan bəy səhnəyə çıxıb danışanda kürkümə birə düşdü. Elə bil kişini şeytan azdırdı. Bir kəlmə də nə öndərdən, nə möhtərım prezidentdən dedi. Arvadın qolundan tutub tez aradan çəxdım. Dedim belə yerdə adam tez ləkələnər.  Onsuz da naxçıvamlılar Buşla salaməleykimə görə məndən çox incikdirlər…

Sonraö eşitdim ki, AzTV işləri düzəldib, allah bütün kanalların ömründən kəsib versin ona. Samaranın tədbirindın məulumat verəndə Şirvan bəyin adından deyiblər ki, öndərimizdən belə danışdı, möhtərəm prezidentimizdən heylə danışdı. Sağ olsun Hacı Faiq, düzüb-qoşub. Mən, düzü, özümə görə qorxurdum. Bilirəm ki, möhtərəm prezidentimizin üzü gəlməyəcəkdi, İordaniya kralına, Misir prezidentinə deyəcəkdi, onlar da mənə zəng vurub utandıracaqdılar ki, Mirzə, bəs sən niyə müxalif bayramlara gedib regional lideri darıxdırırsan…

Şükür allaha, bəla sovuşdu. Ancaq arvadı necə vurmuşamsa, indiyəcən qulağına dərman tökdürür. Yalan deyirəmsə, mənə neft gəlirindən bir manat da çatmasın, çox tərs arvaddır. Zənnim məni aldatmır, zatında müsavatçılıq var…

                                      Mirzə ƏLİL

                                                        03.06.08 Samara  

 

 

 

ÖLƏNƏ VƏTƏN YAXŞI

Дек22

                                 

Atalar deyiblər ki, gəzməyə qərib ölkə, ölməyə vətən yaxşı. Mən də elə həmişə bunun arzusunda olmuşam. Ancaq ölməmişdən qabaq insan adətən bir az xəstə olur. Mən də bu yaxınlarda, canınızdan iraq, yaman azarlamışdım. Dedim yəqin ölümüm çatıb. Bilet alıb mindim qatara ki, tez gedib vətəndə ölüm. Qatar yerindən tərpənənəndə ürəyimə qorxu düşdü ki, deyəsən elə vaqonda öləcəyəm. Gecə elə soyuq olurdu ki, elə bil sərnişinlərin hamısı cəhənnəmə getməliydi və onlar cəhənnəm istisinə hazırlanırdılar. Rusiya sərhədində dağıstanlılar elə sıxma-boğmaya saldılar ki, huşumu itirdim, bir də Azərbaycan sərhədçisinin qışqırığına ayıldım.Gözümü açıb üzlərini görən kimi yenə halım pisləşdi.  Bildim ki, əllərində ölsəm, meyidimi erməni kəşfiyyatçısı adıyla verəcəklər təhvil. Ölmədim. Gedib çıxdım Salyana. Bir neçə gün gəzib dolanandan sonra gördüm nəsə ölümüm gəlmir, ancaq elə xəstəyəm. Dedim gedim buranın xəstəxanasına. Eşitmişdim ki, bəzəyib-düzəldiblər, prezident özü oranı iki dəfə açıb. Bir dəfə açıb, mərasim, salyanlıların xoş üzü elə xoşuna gəlib ki, iki ildən sonra yenə gedib açıb. Hə, gedib çıxdım xəstəxanaya. Həkimlər oturan yekə bir otağa girib dedim ki, əslində Salyana ölməyə gəlmişdim. Dedilər a kişi, elə gəldiyin yolla bir az geri qayıt, çünki sən elə qəbiristanlığın yanından keçib bura gəlmisən. Dedim ki, a bala, ölümüm nədənsə gəlib çatmaq bilmir, istəyirəm bir az müalicə götürəm. Dedilər ay kişi, sənin yaşında burda heç kim müalicə götürmür. Sən yaşda adamlar heç yaşamırlar da.  Gələndən bir yan-yörənə baxmamısan? Dedim ki, vallah, elə mənimki də beş-on günlükdür, özümün də səbrim kəsilib. Hələlik mənə yüngül bir müalicə yazın. Dedilər yaxşı, indi ki gəlmisən, de görək nəyin var. Dedim ki, bağışlayın, polissiz gəlmişəm. Otaqdakı adamların hamısı birdən qışqırdılar ki, a kişi, sən ağsaqqal vaxtında bura polis gətirmək istəyirdin? Utanmırsan? Bəs bilmirsən Salyan xəstəxanasına polis gətirən əskər qabağında gedər? Dedim ki, mən o polisdən demirəm, mən deyən başqa polisdir, kağızdır, pul əvəzidir. Dedilər o pul əvəzini apar ver rusa, erməniyə, bizim gül kimi manatımız var, prezidentimiz ona necə sərəncam veribsə, farağat durub, bir qəpik aşağı düşmür.  Dedim heç olmasa mənim qızmamı ölçün, yaman istilənirəm. Dedilər a kişi, ölümqabağı elə belə olur, adam əvvəl istilənir, sonra soyuq tər gəlir. Bizim xəstəxanada termometr yoxdur.  Azərbaycanda qızma ölçmək dəbdən düşüb. Prezidentimiz göstəriş verib ki, hamının temperaturu 36,6 olsun. Çünki artıq ya əskik olanda adamlar zaylayırlar, ağılları çaşır, küçəyə çıxır, müxalifələtə qoşulurlar.  A kişi, istəyirsən ki, sənə doaqnoz qoyulsun, pulunu çıxar göstər.  Biz diaqnozu pula görə qoyuruq. Hər adamın puluna uyğun xəstəliyi də var, müalicəsi də. Kimin pulu yoxdursa, onun nə xəstəliyi var, nə müalicəsi.

Əvvəl fikirləşdim ki, cibimdəki yol pulunu verib özümə bir az müalicə etdirəm. Sonra fikrimdən daşındım. Ölsəm, yaxşı, birtəhər basdırarlar burda. Arzum yerinə yetər. Ancaq birdən ölmədim? Onda necə qayıdacağam? “Sağ olun” deyib otaqdan çıxmaq istəyəndə kəsdilər qabağımı ki, beş-altı manaq çıxar at stolun üstünə, başağrısı dərmanı alacağıq. Dedim mənə başağrısı lazım deyil, başım ağrımır. Dedilər başağrısını özümüz üçün alırıq, çünki sən çox danışıb başımızı ağrıtmısan. Tez ol, kişi, yoxsa polis çağırarıq. Özü də sən deyən kağız polisdən yox, əsl polis, bığıburma, boynuyoğun. Sənə bir dənə vursa, düz gedib elə qəbiristanlığa düşərsən.

Başağrısı pulunu verib ordan çıxdım. Maşına minib gəldim Bakıya, ordan da qatarla bura. Vətəndə ölmək, əlbəttə, yaxşıdır, ancaq çətindir. Yaxşısı budur ki, elə adamın hazır ölüsü ora gedə…

 

Mirzə ƏLİL

03.03.09 Samara

 

 

RAZISAN? HƏ, HƏ…

Дек21

Bu Novruz bayaramını da belə yola verdim…

“Keçirdim” deməyə ürəyim gəlmir, çünki, sizdən nə gizlədim, bir az kasıblıq oldu. Qabaqlar hər Novruzda bir neçə samaralı soydaşım mənə bayram payı gətirirdi, bu dəfə bir çürük qoz da gətirən olmadı. Hansı qurumsaqsa mənim adıma çıxarıb ki, güya mən Azərbaycandakı referendumun əleyhinəyəm, mənim pay gətirənlərim də inanıb inciyblər məndən.  Çünki çox vətənpərvər adamdırlar, vətəndən ötrü başlarlından keçərlər, prezidentdən ötrüsə bütün başqa yerlərindən. Üstümə xəbər göndəriblər ki, Mirzə, biz səni belə xain bilməzdik. Azərbaycan refetendumunu erməni özü bəyənib, sən namərdlikdə ermənini də vurub keçmisən.

Vallah, mənim adıma söz çıxaran qurumsaq əlimə üşsəydi, bilirsiniz mən ona neylərdim? Bilmirsiniz? Mən də bilmirəm.

Heyf, cavanlıq!

A kişi, mən həmişə Əliyevlərin əbədilik ölkə başçısı olmağını istəməmişəmmi? Bunu hər yerdə deməmişəmmi? Bunu bəlkə İlham Əliyev özü də bilir və eşitsə ki, Mirzə böhtan qurbanı olub, ordan mənə bir vaqon qoz-fındıq göndərər. Əslində referendumun nəticələri mənim üçün qoz-fındıq, paxlava və şəkərburadan min dəfə qiymətlidir. Camaat qırxdan çox sualın cavabına yüz faiz “hə” cavabı verib. Bəli, yüz faiz. Sonra İlham bəy zat-aliləri deyib ki, on faiz azaldın, desək ki, yüz faizdir, bizə hökmən göz dəyər. Ona görə on faiz azaldıblar. Ancaq doxsan faizə də bəzi qonşuların paxıllığı tutub. Deyilənlərə görə, mərkəzi seçki komissiyasının sədrinə ermənilərin gözü elə dəyib ki, yazığın ağzı əyilib və indi zəhmətlə qazandığını yeyə bilmir…

Dünyanın çox ölkələrinin rəhbərləri bizim xalqımıza “afərin” deyiblər. Bizim prezidentimiz də Birləşmiş Millətlər Təşkilatına məktub göndərib ki, hansı ölkənin konstitusiya dəyişdirmək fikri olsa, gəlsin referendumunu keçirsin Azərbaycanda. Bizim camaatımız siyasi cəhətdən elə kamilləşib, elə yetkinləşib ki, bütün konstitusiyaları istənilən dildə gözüyumulu oxuyar və gözüyumulu da səs verər. Guya Pangemun cənablarının bu təklifdən gözləri yumrulanıb alma boyda olub və Koreya dilində nəsə deyib. Bizim diplomatlar bunu da “hə” kimi başa düşüblər…

Burda bir soydaş var… Adını demirəm. Heç etibarım yoxdur ona, ürəyimə damıb ki, fikri-zikri məni güdaza verməkdir. O gün mənə deyir ki, Mirzə, bilirsən niyə bizim camaat yüz faiz “hə” deyir? Çünki bizim camaat çox qeyrətli camaatdır. Dedim ki, a kişi, mən özüm də yaxşı bilirəm ki, bizim camaatımız qeyrətli camaatdır. Sözünün canını de. Deyir ki, Mirzə, Azərbaycanda səsvermə bülletenlərinin qırağında xırda hərflərlə yazırlar ki, “hə” deməyən maygülüdür. İndi özün fikirləş, kim maygülü adını üstünə götürər? Bülleteni qollayıb çıxırlar…

Soydaşımın bu söhbəti məni açmadı, tez sağollaşıb ayrıldım. Belələriylə aşnalıq qatsan, qozdan mərhum olmaq nədir, başında bir vaqon qoz sındırarlar.

O ki qaldı Novruza, Bakıda elə kef olub ki, qonşularımızın ağızlarının suyu axıb. Hələ bir neçə min erməni müraciət eləyib bizim hökümətə ki, buraxın gələk top-tüfəngimiszlə sizin atəşfəşanlığınızda iştirak edək.  Bizim hökümət deyib ki, yox, biz sizi qoymuruq, çünki biz sizdən küsmüşük və hələ danışmaq istəmirik. Ermənilər də elə bikef olublar ki, başlayıblar Ağdamda hərbi təlimlər keçirməyə.

Seçki komissiyası sədrinin əyilmiş ağzına and ond olsun, bu ermənilər çox üzlü, çox həyasız adamdırlar. Onlara deyəsən ki, qırışmallar, təlim keçirməyə yer başınıza qəhətdir, gərək elə Ağdamda keçirəsiniz? Bəs demirsiniz ki, top səsləri çatar ağdamlıların qulağına və bu, ağdamlıların qeyrətinə dəyər?

 

                                                              Mirzə ƏLİL

26.0309 Samara

 

 

 

İMİŞLİ QOÇLARI VƏ ARVAD PARTİYASI

Дек20

  

Düzdür, ilə yaxşı deməzlər, ancaq bu iki min yeddinci il doğrudan da çox yaxşı il oldu, hərçənd İraqda-zadda bir xeyli adam qırıldı, ancaq il kefiniz istəyən il oldu, mən ölüm. 2007-ci il bütün ölkələrdən Azərbaycanda yaxşı keçdi. Camaat kefdə, prezident kefdə, ordu kefdə — bir sözlə, Azərbaycanda vurçatdasın olub. Cəmi bircə ağır hadisə olub, o da baş verib İmişlidə. Bir “Mersedes” qırx qoçu vurub sərib yola. Qoçlar da adi qoçlar olmayıb, hamısı olub döllük qoç. İmişli camaatı vurub başına-sinısinəə, zarafat deyil, o boyda rayon qalıb dölsüz. İcra başçısı güya gələr Bakıya böyük bir nazirin yanına və deyər ki, ya nazir, camaatım sənə qurban, qalmışıq dölsüz. Nazir deyər ki, ürəyini sıxma, sərəncam verilib, sizə Naxçıvandan düz qırx dənə döllük qoç göndərəcəklər. İcra başçısı bunu eşidəndə bir az duruxub qalıb, deyib ki, ya nazir, o qoçlar təyyarədə düşmən ərazisinin üzərindən uçsalar, allah düşmənə lənət eləsin, hə, onlar erməni üstündən uçsalar, stress keçirərlər, onların döllük qabiliyyətinə ziyan dəyər. Nazir güya hirsindən əsib-coşub və deyib ki, ə, nə hətərən-pətərən danışırsan, mən özüm o düşmən üstündən uçub gəlməmişəm Bakıya?  İndi mənim, türkün sözü, nə çatışmayan cəhətim var, ə? Naxçıvandan bura o qədər nazir gəlir, gömrükçü gəlir, polis gəlir, hamısı da erməni üstündən uçur, hamısı stress keçirir. Onların kişiliyinə nə olub, ə, buğa kimidirlər!

Hə, deyirlər icra başçısı düşüb nazirin əlinə-ayağına, “gələt eləmişəm” deyib qayıdıb İmişliyə və başlayıb döllük qoçların yolunu gözləməyə.

Yeri gəlmişkən, yeni ildə Naxçıvanda təzə türmə açılacaq. Daha doğrusu, istifadəyə veriləcək, türmə, düz deyirsiniz, açılmaz. Təzə türmənin bütün qapı-pəncərələri zoğal ağacındandır. Mirzə Əlilin ruhu şad olacaq: vətəni çox dövlətlənib, çox irəli gedib. Xudayar bəyin nəyi vardı – zoğal ağacından dəyənəyi, İndi Vasifbəy zoğal ağacından türmə tikir. Bəh-bəh!

Ötən ildə bir jurnal çıxdı ki, dünyanın heç yerində tayı-bərabəri yoxdur. “Bakı” adlı jurnalın redaktoru Azərbaycanın ən yaxşı jurnalisti Leyla Əliyevadır. Deyilənlərə görə, təzə ildə “Salyan”, “Tərtər”, “Astara”, “Qubadlı”, “Laçın”, “Qusar” və sair adlı jurnallar da çıxacaq və hamısının da redaktoru Leyla Əliyeva olacaq. Maşallah!

Ötən ilin sonunda bir xeyli azərbaycanlı arvad yığışıb cənab prezidentimizi dəstəkləyən siyasi partiya yaradıb. Partiyanın devizi belədir: “Allah səni üstümüzdən əskik eləməsin!” Az vaxtda partiya elə bir ad, elə bir reytinq qazanıb ki, kişilər də başlayıblar kütləvi surətdə bu partiyaya girməyə. Aldığımız məlumata görə, tezliklə bu partiyada arvadların sayı kişilərin sayını keçəcək. ..

Deyilənlərə görə, cənab prezidentimizin Yuxarıda  hörməti o qədərdir ki, ölkəmizin nüfuzu o qədər qalxıb ki, təzə il bütün ölkələrdən qabaq Azərbaycana gələcək.  Buşun özü nə qədər çalışıbsa, boyun qoymayıblar, deyiblər gərək Azərbaycan birinci ola. Mirzə Əlilin başı haqqı!

Mirzə ƏLİL  

DADAŞBALA, HEY! CƏFƏRQULU, HEY! FATMANİSƏ, HEY!

Дек18

DADAŞBALA, HEY! CƏFƏRQULU, HEY! FATMANİSƏ, HEY!.

İldə qurban bir olar, Qurbanınıq gündə biz…!

Дек16

Sizi bilmirəm, ancaq mən Azərbaycanda yaşamadığıma görə, Azərbaycan vətəndaşı olmadığıma görə çox fikir eləyirəm. Hərdən fikir elə güc gəlir ki, az qalır infarkt vura məni. Burda bir Məşdi var, o da ürəkdən… Yox, yaxşısı budur ki, Məşdidən yazmayım, çünki Məşdinin beşaçılanı var. Bir dəfə tuşladı mənə ki, Mirzə, gərək səni vuram, çünki vətəni sevmirsən. Həzrət Abbasa and içdim ki, vətəni Leyli-Məcnun kimi sevirəm və Məşdinin ürəyi yumşaldı…

Hə, elə ki, bayramlarda möhtərəm cənab prezident Azərbaycan xalqına müraciət edir, məni ağlamaq tutur. Deyirəm ki, ay namərd, Azərbaycanda yaşasaydın, prezidentimizin ağzından tökülən gözəl-gözəl sözlər, xeyir-dualar sənə də aid olardı. Qurban bayramında möhtərəm zat-aliləri Əliyev Azərbaycan müsəlmanlarını elə təbrik eləyib ki, camaat cavabında sevincdən və ruh qalxımaından ağlayıb. Deyilənlərə görə, cuşa gəlib böyürüşənlər, mələşənlər də olub. Deyiblər ki, ya prezident, biz nəinki həmişə sənə səs verməyə, hətta sənə qurban kəsilməyə də hazırıq, hərçənd qurbanlığa ləyaqətimiz yoxdur…

Məlumat var ki, Azərbaycanda prezident üçün sürü-sürü qoyun kəsilib və DAY.Baz saytınıın yazdığına görə, qoyunlar prezident üçün kəsilməyə oynaya-oynaya, şıllaq ata-ata gedirmişlər…

Azərbaycandakı azərbaycanlılar qurban kəsməkdə olsunlar, sizə deyim Ulyanovsk azərbaycanlılarından. Bildiyiniz kimi, millətimizin toxumundan Leninin və Kerenskinin vətəninə də düşüb və çox yaxşı bar verib. Orda yetişən azərbaycanlılar qeyrətləriylə ad çıxarıblar. Günlərin bir günü yığışıb müşavirə keçiriblər. Ortalığa bir sual qoyulub: İki vacib işdən hansını görək? Gedib Qarabağı azad edək ya milli öndərimizə heykəl qoyaq. Yekdilliklə qərar çıxarıblar ki, heykəl qoymaq vacibdir. Torpaq qaçmır, həmişə azaf eləmək olar, çürüyən deyil, buxarlanıb uçan deyil, erməni qurumsaqlar da bu torpağı yeyib gözlərinə təpmirlər ki. Heykəl məsələsində isə yubanmaq olmaz. Bir də gördün bütün yaxşı heykəltəraşlar öldü getdi, sonra bu heykəli kimə qayıtdıracağıq?

Bəli, Ulyanovskda bir varlı, vətənpərvər və əliaçıq soydaşımızın puluyla öndərimizə yaxşı bir heykəl qoyulur. Ancaq bir şeyi nəzərə almırlar ki, möhtərəm prezidentimizə hər şeyi bəyəndirmək olmur, çünki o qədər heykəl qoydurub ki, tükü tükdən seçir, yəni heykəlin kurpiklərinəcən sayır. Alah şeytana lənət eləsin, Ulyanovskdakı heykəl də zat-alilərinin xoşuna gəlmir. Day.Baz yazır ki, möhtərəm prezident o heykəl qoyanı çağırtdırıb ona öz əiylə yaxşı bir şapalaq da vurub. Qaz.TV bunu təkzib edir, deyir şapalaq olmayıb, qapaz olub…Nə isə, möhtərəm prezident sökdürür o heykəli, beş milyon dollara kefiniz istəyn bir abidə düzəltdirir, aparır qoyur Ulyanovska…

Azərbaycan prezidentinin Ulyanovskaya gəlişi ayrı mövzudur, buna mənim qələmim çatmaz, burda Dante lazımdır, Şekspir lazımdır, Zəlimxan Yaqub lazımdır… Qısasını deyim. Möhtərəm zat-aliləri İlham Əliyev Ulyanovska yaxnlaşan kimi nəinki insanlar, hətta torpaq da, daş da həyəcana gəlib, Volqanın dalğaları buludlara qalxıb, balıqlar özləri sudan çıxıb sarılıblar balıqçıların boynuna… Hamı öpüşür, ağlaşır…Ən maraqlı orasıdır ki, şəhər cəbbəxanalırdakı bütün silahlar sevincdən, həyəcandan coşub başlayıblar partlamağa. Bir partapart, bir gurultu qopur ki, indiyəcən heç bir müharibədə olmayıb… Bir xeyli adam da qırılır…

İndi fikirləşirəm ki, bizim padşahsevərlərimiz də öndərimizə heykəl qoyalar və möhtərəm prezident gələ onun açılışına. Samarada silah Ulyanovskdakından qat-qat çoxdur. İndi görün burda nə kef olar! Bombaların partlamağı bir yana, görün nə qədər ürək partlar! Samarada elə padşahsevərlər var ki, prezidenti görən kimi sevincdən ürəkləri türk pomidoru kimi partlayıb dağılar…

Hə, yaxşı kef çəkərdik… Ancaq bilmək olmur heykəl qoyulacaq ya yox. O imza yığan bozbaşçını da burunlayırlar. Samara azərbaycanlıları bir məzhəbə qulluq eləmirlər. Nə Qarabağı azad eləmək fikirəri var, nə də heykəl qoyurlar…

 

Mirzə ƏLİL

Ağlatmaq nədir, mələdəcəyik!

Дек16

 

Amerikalılar nə yaradırlarsa, bizim başımıza bəla yaradırlar. Elə götürək İnterneti.

Bu yaxınlarda oxudum ki, Azərbaycanın xanımlar xanımına Polşa ordeni veriblər. Dilim dinc durmadı, uşaqların anasına dedim ki, sən də adını arvad qoymusan, ancaq indiyəcən orden nədir, heç medal da almamısan. Arvad da qayıdıb dedi ki, sən də prezident kimi kişi olsaydın, bütün Azərbaycan xalqının məhəbbətini qazanaqdın, daha indiki kimi hər gedəndə polislərlə, sərhədçilərlə boğuşa-boğuşa gəlməzdin. Düzü, istədim kötəkləyəm, ancaq yadıma düşdü ki, orucluqdur düşər-düşməzi olar. Lənət şeytana deyib küçəyə çıxdım ki, gəzib hirsimi soyudam.

Əslinə baxanda arvad düz deyir. Hər vətənə gedəndə sərhədçilərlə, polislərlə boğuşuram. Bu yay deyirdim ki, daha hörmətlə gedib-gələrəm, çünki möhtərəm zat aliləri cənab prezident Əliyev xaricdə yaşayanların Azərbaycanda qeydiyyatsız qalma müddətini bir aya qaldırıb. Gedən gündən dad eləyirdim ki, mənim biletimi elə asınlar ki, bir ay tamam olmamış çıxıb gedim, yoxsa prezident fikirləşr ki, mən onu saymıram. Ancaq qohum-qatdaş nə qədər çalışdısa, istədiyim vaxta bilet olmadı, bir gün gecikdim. Qatar təzə yola düşmüşdü ki, polislər doluşdular vaqona. Bir azdan mənim qolumdan tutdular və çəkə-çəkə apardılar vaqon bələdçilərinin otağına. İçəridə oturmuş polis tapançasını sığallaya-sığallaya dedi ki, Mirzə, bəs sənin cərimən böyükdür, çünki sən bu ağsaqqal vaxtında prezesent-zad saymırsan, Azərbaycan dövlətinin qanununa tüpürürsən. Dedim ki, a kişi, mən prezidenti lap yaxşı sayıram, Azərbaycan qanununa da canım qurban, mən axı neyləmişəm. Dedi ki, a kişi, sən daha neyləyəcəksən, türkün məsəli, sən bizim anamızı…  yəni a Mirzə, sən bizim anamızı ağlatmısan, bir gün artıq qalmısan. Dedim ay bala, bilet olmadı, yoxsa neçə gündür getmişdim. Özü də bir gün nədir ki? Odur ey, ermənilər on beş ildən çoxdur qeydiyyatsız-zadsız oturublar cənnət kimi torpaqlarımızda, onlara güldən ağır söz deyən yoxdur. Elə gözünüz məni gördü? Polis dedi Mirzə, qurban olasan Rusiya pasportuna, yoxsa səni aparıb atardım türməyə, ordan bir də meyidin çıxardı, yeri get, a kişi, yava-yava danışıb möhtərəm prezidentimizin xarici siyasətini ləkələmə…

Vallah, mən bilmirəm mənim sözümdə yava nə var. Özünüz fikirləşin, məni öz yurdumda bir aydan artıq qalmağa qoymurlar. Yurd da ki, Salyandır, yayda nəfəs çəkə bilmirsən, çəkəndə də ağcaqanad ağzına girir. Ancaq bu erməni qırışmaıllar on beş ildən çoxdur oturublar Şuşa kimi, Kəlbəcər kimi cənnət guşələrdə, yaylaqlarda, gülüstanlarda, bir kişi onlara gedib demir ki, qurumsaqlar, yığışdırın şələ-şülənizi burdan…

Vallah, dərd böyükdür, deməyə bir adam yoxdur. Polisə deyirsən, türməylə qorxudur, arvada düeyirsən, cavabında elə söz eşidirsən ki, az qalırsan yerə girəsən.

Bu yaxınlarda bir soydaşımız mənə deyir ki, Mirzə, ürəyini sıxma, Samara azərbaycanlıları arasında hazırlıq gedir torpaqlarımızı almağa. Dedim a kişi, bu məlumat səndə hardandır və bu hazırlıq necə gedir? Dedi bəs xəbərin yoxdur ki, hər beş gündə bir azərbaycanlı o biri azərbaycanlını ya bıçaqlayır ya yandırır? Mirzə, bu elə-belə deyil. Bu, döyüş hazırlığıdır. Burda adam vurmaq öyrənə-öyrənə bir də gördün getdilər Azərbaycanda cəbhə bölgəsinə. Bilirsən orda neyləyəcəklər? Ermənilərin anasını ağladacaqlar. Başın haqqı, Mirzə, ağlatmaq yox ey, mələdəcəklər. ..

Fikirləşib gördüm ki, ağlabatandır. Millət elə səbəbsiz, yəni ana söyüşündən ötrü, beş-on min puldan ötrü bir-birini qırmaz ki. Yəqin fikirləri Qarabağı almaqdır. Vallah, bəlkə də biz o günü görməyəcəyik, ancaq Qarabağ gec-tez alınacaq. Deyəsən hazırlıq çox yerdə gedir. Vasif Talıbov bütün Naxçıvanı pioner dəstəsi kimi düzüb sıraya, fitə bənddir ki, qısqırtsın ermənilərin üstünə. Allahşükür müəllim də… əstəğfürullah.. Allahşükür Paşazadə cənabları da müsəlmanlarla sıx işləyir. Hay vuran kimi cəmi Azəərbaycan müsəlmanları Məkkəyə, Kərbəlaya, Məşhədə yox, cəbhə bölgəsinə gedəcəklər. İşləməyini ondan bilırəm ki, ona dalbadal hökumət ordenləri verilir. Yaxın günlərdə hacılar hacısına bir özbək ordeni də veriblər. A qardaş, bu elə-belə deyil, özbək ordeni çölə tökülməyib ki, hər yetənə versinlər.

Vallah, geci-tezi mələdəcəyik qonşularımızı!

                                                                            Mirzə ƏLİL

16 sent. 2009 Samara