Xaçmazlı tələbə yoldaşım Əkrəm Əliyev gözəl lətifələr danışardı, onların bəziləri Əkrəmin öz səsiylə yadımdadır. Əkrəm danışan lətifələrdən birinin qəhrəmanın adı Əsəd idi. Yəni bir kənddə Əsəd adlı bir nəfər günlərin bir günü kənddən aralı bir dərədə ayıb bir iş görür. Kəndə qayıdanda onu qorxu bürüyür, ona elə gəlir ki, hamı bu işdən xəbərdardır. Kəndə yaxınlaşanda qabağına çıxan ilk adamı yanlayıb astadan soruşur:

• Məndən kənddə bir zöz danışmırlar?

Adam təəccüblənir:

• Nə söz?

Əsəd sıxıla-sıxıla deyir:

-Əsəd-məsəd, dərə-mərə, eşşək-meşşək…

Əsəd Cahangir adlı birinin mələfə boyda yekə bir məqaləsini görəndə bu lətifə yadıma düşdü. Bu yekə məqalə Leyla Əliyevanın yaradıcılığına həsr olunub. Məqalədə nələr yoxdur: Aleksandr Blok, alman fəlsəfəsi, esxatologiya, antik mədəniyyət…Yəni bu Əsəd bütün bəşər sivilizasiyanı tərəzinin bir gözünə qoyur, Leyla Əliyevanın şeirlərini o biri gözünə… İndi özünüz tapın, hansı göz ağır gəlir…

Mənə elə gəlir ki, bu məqalədən sonra Əsəd Cahangir evinə qayıdanda gərək uzaqdan bir tanış adam tapıb saxlaya və soruşa:”Məndən bir söz danışmırlar? Əsəd-məsəd, dərə-mərə…”

16.07.17