Cürbəcürü olur eycahanlığın,

Uzun sürəni var, tez bitəni var.

Biri məcbur  olub eycahan qalar,
Birisə kefindən gəzir arxayın.

 +

Qabaqlar kəndlərdə eycahan oğlan,
Evlənə bilməyən keçəl kimiydi,

Eycahan olana gedən yox idi,
Bəlkə də dəyişib millət o vaxtdan.

 +

Müxtəlif cür olur eycahan insan,

Yorğanı başına çəkib yatan var,
Qonşu pişiyinə təpik atan var,

Var gəlib-gedənə vedrə bağlayan.

 +

Bəlkə eycahanlıq ruh durumudur — 

Bəzən eycahansan işin varsa da.

Başa düşülmürsən el arasında,

Eycahansan! – get lap özünü öldür…

 +

İşsiz sayılırsan el gözündə sən,
Nə iş gördüyünü yoxsa anlayan.

Qazanc, rütbə yoxsa – adın eycahan,
Elçisi qovulan keçəl kimisən.

 +

Eycahanlığından fit çalır biri,
Əlac axtaran var ağda, qarada,
Kişi ürək açır özgə arvada,

Xanımı dolaşır şəbəkələri…

 +

Eycahan kimidir prezident də,

Arvad, oğul-qız da eycahan kimi,

Səbəb eycahanlıq, deyin, deyilmi,
Adı “seçki” olan bu həngaməyə?

 06. 02. 2024, Samara