Kədərli durmuşam məzarlıqda,
Baxıram ətrafa –tamam çılpaq,
Yaxın da çöldür, həm uzaqlıq da,
Tək ölüm mənzili – müqəddəs ocaq.
Və bu son mənzilin yanından elə,
Yolu kəndin keçir, hərdən araba,
Gedər-gələr o yolla, yük aparar.
Sağı düzən buranın, sol da belə.
Bir çay axmır ki, təbiət də gülə.
Gözə kol-kos dəyir hərdən burada,
Lal məzarlar və bu məyus daşlar,
Qəbirlər üstdəki ağac xaçlar,
Elə oxşar ki, qəlbdə qəm oyadar.
1834
Ruscadan tərcümə
27.02. 2020, Samara
Александр Пушкин — Стою печален на кладбище Читать далее
xeyrulla xayal 