Ərəbqardaşbəyli. Şiralı Bədəlovun həyəti. Talvarın altında xeyli adam var. Qohum-qonşu Şiralı və Rübabə Bədəlovların nəvəsi Əşrəfin Edinburq universitetinə qəbul olunması münasibətilə gözaydınlığına gəlib.

HÜSNİYYƏ: Bağda püssə, gözün aydın.  Şiralı, gözüüz aydın. İsmayılın canıyçın, eşidib o ğədə söönmüşəm ki. Ancağ billəm inanmıyassan

ŞİRALI: Nöş inanmıram aaz?

HÜSNİYYƏ: Xəsyətü billəm də. Urbaba, gözün aydın. Nəvün Əmerkiyə gedir, day bizi bəyənmərsən.

RÜBABƏ (gülür): Bıy, bı dəli olub ey. Nöş bəyəmmirəm aaz? Nəvəm Amerkiya girmiyib, ayrı yerə girib.

HÜSNİYYƏ: İndi gizzəd. Gözüm dəyəcəy? Zəhləm qaçır də xasyətünnən. Nöş gizzədirsən? Ədə, Şiralı, nəvün Əmerkiyə girmiyib?

ŞİRALI: Yo, Amerka döör. Amerkaan yanındadı. Aralarından Kür kimi su axır.

HÜSNİYYƏ. Gəə mən diyən olır də. Sağ-salamat oxuısın.

RAZİYYƏ: Şiralı, Əşrəf Xeyrulla olan yerə gedir?

ŞİRALI: Nə Xeyrulla aaz? Xeyrulla bırda döör bə.

RAZİYYƏ: Bırda hardıydı, ay Şiralı. On ildi üzün görmürüy.

ŞİRALI: Özü gəlmir də. Başı qarışıb kefə. Əşrəf uzağa gedir. Əşrəf gedən yer Şotlandıyadı.

RAZİYYƏ: Sağ-salamat oxusun gəlsin. Xeyrulla gəlmədi (ağlayır)

BAĞDA XALA: Aaz, nöş ağladun? Şiralı, Yavər diyir Əşrəf gedən yerdə kişilər arvad tumanı giyir. Düz diyir?

ŞİRALI: Yavəri də qoyasan bəzəsin. Yox hamam eliyir. Arvad tumanı nədi?

BAĞDA XALA: Ədə Yavər, dimürdün?

YAVƏR: Giyillər. Televizorda görkəzillər. Əməlli-başdı arvad tumanı.

KAİNAT: Əmi, kilt şotlandların qədim geyimidir, indi bayramlarda giyillər.

YAVƏR: Bayramda ya hər nə. Tələbələrə də giydirillər məcburi. Əşrəfə dimişəm bi-iki dəs də biziyçin alıb göndərsin. Mal qabağına gedəndə giyərüy. Onsuz da bu kümət bizi arvada döndərib.

ŞİRALI: Ağız büzənimiz öyün içindiymiş. Hələ çox söz çıxacağ. Bə arvaddar orda nə giyillər?

YAVƏR. Arvaddar heç nə giymillər.

ŞİRALI: Sən day ağ elədün, səə sözüm yoxdı.

ALIHÜSEYN: Şiralı, Yavər zarafat eliyir də, xəsyətin bilmirsən? Şiralı, yadundadı, məə də xaricə göndərirdilər.

ŞİRALI: İndi eşidirəm. Haçan?

ALIHÜSEYN: Ağronomluğı qutaranda, lələ caa, qardaş caa.

ŞİRALI: Bə mən nöş bilmirəm? Bi yerdə quratmamuşuğ?

ALIHÜSEYN: Şiralı, lələ caa, məə tapşırdılar ki, heç kimə dimiyim. Sekretni bi şey idi.

ŞİRALI: Bə nöş gedmədün?

AlIHÜSEYN: Dədəm qoymadı. Didi xarijdə pozularsan.

ŞİRALI: Sən dədüün sözünə baxdun?

ALIHÜSEYN: Baxdım də. Üşşəxaam da didi gedsün səə gözzəmiyəcəm…

ŞİRALI: Diyirsən də, Alseyn, qalmışam məətəl.

HÜSNİYYƏ: Alseyn, Şiralı münkirdi ey, baş qoşma. İsmayılın, Namidin canıyçın, Şiralınlnın işi-gücü elə adam incidməydi. Uşağın xətrinə gəlmişəm, üzünnən zəhləm qaçır.

BAĞDA XALA: Aza, o sənən zarafa eliyir, sən də coşursan. Səən xətrüü çox issiyir Şiralı.

HÜSNİYYƏ: Ay Bağda bacı, mıın issəməyi belənçiydisə, gör issəməsiydi nə təər olardı…

SEYFULLA: Şiralı, diyirəm bərkə bizzə yığışıb gedəy xaricə?

ŞİRALI: Gedməy hasatdı? Xaricə bizi bıraxıllar gedəy? Lap elə bıraxsınnar, sən Zenfiraan qorxısınnan heç kəddən qırağa çıxammirsan.

SEYFULLA: Şiralı, öz aduu məə qoyma. Mən arvaddan qorxan dörəm.

ŞİRALI. Boy, mən səə didim arvaddan qorxursan?

SEYFULLA: Dimədün, ancağ eyham vırdun.

PİRALI: Şiralı, sən bu eyhamları yığışdır. Özün boyda nəvələrün var. Afser nəvün var.

ŞİRALI: Bıy, mıın ürəyi dolıymış ki.

ABBASQULI: Şiralı, mən saba səər tezzən bırığa gedəcəm. Şamun gec olacağsa, mən gedim öydə yiyim.

ŞİRALI: Hara gedirsən? İndi yiməy çəkiləcəy, arağımız da var.

ABBASQULU: Arağ dicəyin bırda içən kimdi ki…

20. 08. 2025, Samara