“Sizə sualım budur, möhtəşəm ata, bu ədalətlidirmi Çeti-Mineidə  hardasa hansısa müqəddəs bir möcüzəkardan rəvayət olunur ki, ona imanına görə işgəncə vermişdilər, və axırda onun başı kəsilib atılanda qalxdı, başını götürüb qaldırdı və “lütfən onu öpərək”  xeyli getdi, başını əlində apararaq və “lütf ilə onu öpərək”. (tərcümə mənimdir — X.X.)

Bu sualı “Karamazov qardaşıarı”nda Fyodor Karamazov Qocaya verir. Qoca cavabında deyir ki, “yox, ədalətli deyil”.

Fyodor Karamazov and içir ki, bu rəvayəti eşidəndən sonra imanının itirib…

 Dostoyevskinin romanındakı səhnə Salam Sarvanın şeirini oxuyanda yadıma düşdü:

Boğulub üzürəm, batıb gedirəm…
Başımı əsa tək tutub gedirəm…

Bəlkə də bu şeir kiməsə Münhauzeni xatırladır: baron bataqlığa düşəndə öz saçından tutub özünü bataqlıqdan çıxarmışdı…

17.08.2016