Cürbəcürü olur eycahanlığın,
Uzun sürəni var, tez bitəni var.
Biri məcbur olub eycahan qalar,
Birisə kefindən gəzir arxayın.
+
Qabaqlar kəndlərdə eycahan oğlan,
Evlənə bilməyən keçəl kimiydi,
Eycahan olana gedən yox idi,
Bəlkə də dəyişib millət o vaxtdan.
+
Müxtəlif cür olur eycahan insan,
Yorğanı başına çəkib yatan var,
Qonşu pişiyinə təpik atan var,
Var gəlib-gedənə vedrə bağlayan.
+
Bəlkə eycahanlıq ruh durumudur —
Bəzən eycahansan işin varsa da.
Başa düşülmürsən el arasında,
Eycahansan! – get lap özünü öldür…
+
İşsiz sayılırsan el gözündə sən,
Nə iş gördüyünü yoxsa anlayan.
Qazanc, rütbə yoxsa – adın eycahan,
Elçisi qovulan keçəl kimisən.
+
Eycahanlığından fit çalır biri,
Əlac axtaran var ağda, qarada,
Kişi ürək açır özgə arvada,
Xanımı dolaşır şəbəkələri…
+
Eycahan kimidir prezident də,
Arvad, oğul-qız da eycahan kimi,
Səbəb eycahanlıq, deyin, deyilmi,
Adı “seçki” olan bu həngaməyə?
06. 02. 2024, Samara
xeyrulla xayal 