Архив тегов | ölüm haqqında şeir

«KÖHNƏ ŞƏKİL VARDI… KÖHNƏ YOX, QƏDİM…»

Ноя14

Köhnə şəkil vardı… Köhnə yox, qədim…

Cırılar ya itər, qalar o, çətin.

Altı ya da yeddi yaşında idim

Şəkil çəkiləndə  — bilirəm yəqin.

 +

Salman qucağında oturub anam,

Qardaşımsa beş yaş kiçikdi məndən.

Yandan ayaq üstə mən dayanmışam,

Hamı var, lələmdən başqa, deyəsən.

 

Başımda kepka var alnımı örtən,
Yəqin iki ölçü böyük alıblar.

Uşaqlar sürətlə artır… adətən,
Mən elə artmadım… istisnalar var…

 +

Gözümün önünə gəlir o şəkil,
Anbaan. Qocalıq gerçək olandan.

Baxıram – indiki mənəm elə bil,

 Kepkalı, yöndəmsiz, eybəcər oğlan.

 +

Elə bil gedirəm geri haçandır,

Boy, bədən kiçilir, çəki azalır,

Qoysam şəkildəki kepkanı indi,

Dimdiyi çənəmə dəyər az qala.

 +

İndi birdən öləm…məni uçarla,

Aparmaq da olar əl baqajı tək.

Poçtla da göndərmək, yəqin ki, olar,

Bu yazıyla: “Tələb olunanadək…”

 

14. 11. 2025, Samara

DİOGENİN VƏSİYYƏTİ

Окт4

Duyaraq yaxındır ölüm saatı,
Diogen elədi vəsiyyətini.

Dedi: “Basdırmayın hamı tək məni,
Adamlardan uzaq bir yerə atın”

 +

Dedilər: “Sən əgər basdırılmasan,

Qurd-quş cənazəni parçalayacaq”

Söylədi: “Yanıma qoyun bir ağac,
Qovum, yaxın gəlsə quş ya da heyvan”.

 +

Dedilər: “Öləndən sonra sən axı,
Diogen, heç nə hiss etməyəcəksən!”

Söylədi: “heç nə hiss etmirəmsə mən,

Nə fərqi, cəsədim necə dağılır?”

 

04. 10. 2025, Samara

 

«ÖLÜR GÖY GÖYƏRÇİN, ÇÖL GÖYƏRÇİNİ…»

Сен21

Gəzinti zamanı, az qala hər gün,
Yolun ortasında səkidə ya da,
Görürəm sərilib ölü göyərçin,
Qan qızarır sınıq qanadlarında.

 +

Pişik boğan da var, maşın vuran da,
Uşaq atan daşa hansısa qurban.

Zəhər yeyib ölüb bəlkə biri də,

İndi yem dağılır içalatından…

 +

Ölür göy göyərçin, çöl göyərçini,
Ömrü də uzağı üç il-beş ildir.

Dünən fəvvarədə sevincək çimən,

Yaxılıb asfalta, cəsəddir indi.

 +

Gözucu baxmadan adamlar keçir,
Nəcib, ağ deyil ki, kədərləndirə.
Gəlincə növbəti süpürgəçilər,

Yapışıb qalacaq öldüyü yerə.

 +

Keçirik… az deyil baxan bəlkə də,
Kimsə oğrun baxır, gözucu kimsə.

Öz yatağında  öl, ya da səkidə —

Quşdan ölümünlə fərqli deyilsən…

 

21. 09. 2025, Samara

 

«BÖYÜK OLMAQ İSTƏYİR UŞAQ AĞLI KƏSƏNDƏN…»

Авг7

Böyük olmaq istəyir uşaq ağlı kəsəndən,

Böyüklərin həyatı xoşuna gəlməsə də.

 +

Gedən gündən məktəbə uşaq yenə tələsir,

Tələsir bitə məktəb, necə sevsə də dərsi.

 +

Pis keçə, yaxşı keçə tələbəlik illəri,

Tələbə təhsil boyu baxır ancaq irəli.

 +

Diplom həsrətindədir, arzusu müsəqillik,

Yoldaşlardan ayrılar hərçənd gör neçə illik…

 +

Sonra ailə və iş. Ya da iş və ailə,
Nə qədər gözləntisə irəlidədir hələ.

 +

Zamanı tələsdirir, zamanı qovur insan,

İstəklərdir bəlkə də Kürəni fırlandıran…

 +

Subay artıq atadır, babadır ata çoxdan,
Ana isə nənədir, bəxtəvəri yox ondan.
+

Sonrasa istəklərin gəlir tükənən çağı,

Qoymağa güc, həvəs yox daha dağ üstə dağı.

 +

Bir vaxt illəri qovan milyon gözləntilərdən,
Halına uyğun gələn deyil indi biri də…

 +

Elə bil yol üstdəsən, ötürənlərin hazır,

Ləngiyib yubananda yola salanın bezir.

 +

Sevgiləri çəkilib ürəkdən cavanlığın,

Həmindir ancaq həyat eşqinin çılğınlığı.

 +

Qocanın dilində yox, bu eşq gözlərindədir,

Vurulmuş uşaq kimi sevgisini gizlədir…

 

06-07.08. 2025, Samara

 

MƏHKƏMƏYƏ BƏNZƏYƏN DƏFN MƏRASİMLƏRİ

Июн26

Bizim məhkəmələri xatırladan nəsə var

Dəfn mərasimində — gəncsə, xüsusən, ölən.

İstərsə molla olsun, istərsə yasa gələn —

Ölüm səbəbkarını təmizə çıxarırlar.

 +

Bir ağızdan deyirilər: “Yaradandır hər kəsi
Dünyaya gətirən də, aparan da dünyadan.

Başında bir tükü də itirə bilməz insan,
Bu işə Yaradanın olmasa iradəsi.

 +

Bu gəncin ölümü də, Tanrıdandır, şübhəsiz, 

Biz kimik bilək ancaq nədir bu işdə niyyət.

Nə gəlirsə Tanrıdan, ya dərsdir, ya da ibrət,

Həqir səcdə edərək şükr deməliyik biz.
+

Yaxşılığadır ancaq, Tanrıdan nə gəlirsə,

Bundan yaxşı dünyaya, bu gənc yəqin gedəcək,

Yaradanın hökmüdür, buna baş əyək gərək,

Səxavətdə o təkdir, min verir, bir alırsa…”

 +

Üzümüzü tuturuq göylərə, əl açırıq,

Alqış pıçıldayırıq faciə törədənə.

Gözlənilən tək sona yetir məhkəmə yenə,
Hönkürən var, kimisə boğur isti hıçqırıq….

 

26. 06. 2025, Samara

«SONUNCU ARZU NƏ? — YUXUDA ÖLMƏK…»

Мар15

Sonuncu arzu nə? – Yuxuda ölmək…

Yox, bir arzu da var –qeybə çəkilmək!
Yatağın yerində, yoxsan özünsə,
İstin, hənirin var, itib izinsə.

Bütün bazalardan  tez silinəsən,

Heç axtarışa da verilməyəsən.
Necə ki, yox idin doğulmamışdan,

Elə yox olasan öldüyün andan.

Yaxşın da, pisin də qalmaya yadda,
Adam yaşamayıb sanki sən adda!
Qismət olaydı kaş yuxuda ölmək,
İsa tək göyə yox, qeybə çəkilmək!
Nə kəfən, nə dəfn, nə xərc-xəcalət,
Nə qınaq, nə tənə, nə də ki, minnət.

Qoyun cəmdəyi tək nə ölüyuyan,
Fırlada, çevirə, gülüb-oynaya…
Nə xatirə qala, nə də bir nişan,
Necə ki, yox idin yaranmamışdan…

 

15. 03. 2025, Samara

VLADİMİR KORNİLOV. VAQANKOVO

Мар13

(1928-2002)

Məni basdıralar Vaqankovoda.

Gəncliyim keçirdi həndəvərində.

Amma tapılmasa vakant yer orda,

Eybi yox, hər yerdə torpaq eynidir…

 +

Taxta yeşiyə qoy, məni qapa sən,

Yük daşıyan taksi sifariş elə.

Çıxar, apar məni, boşalt hardasa,

Maraqlanma kəndin adıyla belə.

 +

Qoy heç başdaşım da olmasın orda,
Özgə bucağının sakini kimi.

Örtülsün tikanlı otla sonra da,

Keçmişin şər dolu hiddəti, kini.

 +

Çürüyüb gedirsən, yatasan harda,

Göm məni torpağa, daha yubanma.

…Hərçənd xoş olardı Vaqankovoda,

Ordan zınqrovla kedir tramvay.

ruscadan tərcümə

12. 03. 2025, Samara

QEYD:

Vaqankovo – Moskvanın ən böyük və tanınmış qəbiristanlıqlarından biri

+++++++++++++++++++++

ВЛАДИМИР КОРНИЛОВ

ВАГАНЬКОВО


Хотелось бы мне на Ваганьково.
Там юность шумела моя…
Но ежели места вакантного
Не будет, то всюду земля…

Запри меня в ящик из дерева,
Найми грузовое такси
И вывези, выгрузи где-нибудь,
Названья села не спроси.

Пусть буду я там без надгробия,
Как житель чужого угла,
Чтоб ярость былая, недобрая
Колючей травой проросла.


Везде истлевать одинаково.
Давай поскорей зарывай…
…А все ж веселее Ваганьково,
Там тренькает рядом трамвай.

MƏN UŞAQ OLANDA ELƏ GƏLİRDİ…

Ноя30

20230721_135628

Mən uşaq olanda, yadıma gəlir,
Adamlar ayrı cür qocalırdılar

Ayrı cür olurdu əyində paltar,

Tamam dəyişirdi səs də elə bil.

 +

Qocalar ayrı cür danışardılar,
Sözlər işlədərək biz anlamayan,

Baxaraq ətrafa oğrun anbaan —

Elə bil vaxt qoyan, ya da güdən var.

 +

Yaşın az da olsa, başa düşürdün,
Bunların hər biri müvəqqətidir.

Tez ya gec harasa hər biri gedir,

İtir gözlərindən hərəsi bir gün.

 +

Onlar da elə bil tələsirdilər,
Acıqlı olan da, üzügülər də.

Səfeh uşaq idik, elə gəlirdi,

Məzədir onları gözləyən səfər.

 +

Yox, o qocalara bənzəmirik biz,

Biz də geyinirik cavan geyəni.

Sözümüz gənclərin sözüylə eyni,
Şuxuq, əyilməyib çox da qəddimiz.

 +

Hərçənd ya sübh çağı, ya axşam olcaq,

Ürək təlaşlanır – bilmirik niyə.

Elə bil alıblar səfərbərliyə,

Haçan apararlar – bilinmir ancaq…

 

30.11. 2024, Samara

DEPORTASİYA

Сен20

20230721_135628

Ölümün qəribə cəhətləri var:

Qayda, nizam gəlir onunla bəzən.

Başlayaq ondan ki, təmiz yuyurlar,
Geyirsən təzə və ağappaq kəfən.

 +

Görmədiyi günə düşür çox insan,

Yığışıb gəlirlər, ağlayan da var.

Tapıb danışırlar yaxşı söz ondan,
Borclunun borcunu bağışlayırlar.

 +

Qərib ölən isə  ölümdən görür,

Atadan-anadan görmədiyini.

İndi sənədi var, sənəddə möhür,

Bir poqonlu ona söz deməz yəni.

 +

Ədəbli, abırlı yola salınar,
İcma yas pulu da düzəldib yəqin.

Sərhədin açılmaq ehtimalı var:

Daş deyil ürəyi prezidentin!

 +

Mərhum soydaşımın üçcə gün əvvəl,
Ağlına gəlmirdi vətənə gedə.

Deportasiya da eləsəydilər,

Min bir hoqqa ilə gələrdi bir də.

 +

İndisə dalaraq sükuta gedir,
Lap danışa bilə, nə deyər axı?

Vətəndən — yaşayan, sağ gileylidir,

Ölənə vətənin hər cürü yaxşı…

 +

Fərman icrası tək gəlir ölümlər,
İstə ya istəmə — yola çıxırsan,

Deportasiyadır hər ölüm elə,

Dönməyə heç kimin yox amma şansı…

 

20.09. 2024, Samara

 

GETSEMANİ BAĞINDA, YADINIZDASA ƏGƏR…

Авг22

Getsemani bağında, yadınızdasa əgər,

Deyirdi şagirdlərə, fəlakəti duyaraq:

Ürəyimi bürüyüb öldürücü bir kədər,

Məndən aralanmayın, qalın mənimlə oyaq.

 +

Dua da eləyirdi  üzüstə qapanarq:

“Mümkünsə əgər Atam, yan ötür camı məndən.

 Bilirəm mən istəyən önəmli deyil ancaq

Qoy olsun nəyədirsə sənin ali iradən”.

 +

Gözlərini qapayır mürgü şagirdlərinsə,
Müəllimin sözündən daha güclüdür yuxu.

Onları yatmış görüb kədərlə deyir İsa:

“Mənimlə oyaqlığa bir saat nədir axı!”

 +

Səma səltənətinə gedəcəkdisə əgər,

Yaxın ölüm İsanı belə qorxudur niyə?

Qorxardımı ölümdən, xardalın tumu qədər,

Olsaydı inam onda özünün dediyinə?

 +

Bəlkə lap çarmıxda da, əlli il, hətta yüz il,
Razı olardı qala, yaşaya bilə ancaq.

Torpaqdan üzülsə də, torpağın altda deyil,
Yenə dan söküləcək, yenə günəş doğacaq…

 +

Peyğəmbərlər doğulur, peyğəmbərlər ölürlər,
Yatağında  ölən də, öldürülənlər də var.

Axirətdən hər biri danışsa da nə qədər,
Elə hər birimiz tək qorxub ölümdən onlar.

 +

Hardadır milyon illər bizdən əvvəl gedənlər?

Birindən indiyəcən xəbər, soraq varmıdır?

Özünün dediyinə xardalın tumu qədər

İnamı var idisə, İsa yalvarardımı?

 

22. 08. 2024, Samara