Noyabr səhəri. Günəş səhərdən,
Gah buluda girir, gah çıxır hərdən.
Hərçənd isindirmir istisi indi,
İşığı gözlərə, qəlbə sevincdir.
Birdən yüngülləşir yaş ağırlığı,
Çıxır bədəndəki, başdakı ağrı.
Gün düşən tərəfi tutub gedirsən,
Gəncsən elə bil, qız təqib edirsən…
Elə bil ağrıyan dişin çəkilib,
Ya çoxdan gözlənən xoş xəbər gəlib…
Qabaqda uzun qış varsa da hələ,
Labüddür yazın da gəlməyi elə.
Hər səhər al günəş çıxar o zaman,
İşığı istisi xəstəyə dərman.
Yaza çıxarsanmı, qoca, özün bəs?
Noyabır günəşi batacaq, tələs…
17. 11. 2025, Samara
xeyrulla xayal 