1.
Ürəyimi üzən qəm və qayğıdır,
Çəkə bildiyimdən yüküm ağırdır.
Hərdən düşüəürəm mən çəkərək ah:
Həyat, yük imişsən sən üzən, yoran,
Yolunu getmək də deyilmiş asan,
Mənə, mənim kimi uğursuzlara!
Boylanıb arxaya baxıram əgər,
Canlanır səhnələr qəlb bulandıran,
Məni irəlidə gözləyir nələr! –
Bu məni qorxudur, düzü, indidən.
Yenə ümidsizlik, qayğılar yenə,
Acı taleyimi belə görürəm.
Mənim bu dərdlərim bəlkə tükənə,
Haçan ki, torpağa mən gömülərəm.
2.
Xoşbəxtdir, kimin var məşğuliyyəti,
Fəna vurnuxmalar olub adəti,
Özgə fikirlərə düşmür heç zaman!
Alınmayanda da arzuladığı,
Səydən, çalışmaqdan fəqət razıdır,
Öz mükafatını qazanır insan.
Mənsə ümidini itirmiş kəsəm,
Bilmirəm məqsədim həyatda nədir,
Mənə qəm gətirir gələn hər gecəm,
Səhər elə gəlir, gün elə gedir.
Canfəşanlıq edib vurnuxaraq sən,
Unuda bilirsən nə ki qəmin var.
Məni narahatlıq gəmirir içdən,
Mənə puç görünür bütün planlar.
3.
Dünyada bəxtəvər tək yaşayandır,
Unudur hər şeyi yaşanan anda,
Tənha hücrəsinə çəkilib yaşar –
Mağara, hörülmüş ağac kökləri,
Əl uzadıb təzə meyvələr dərir,
Büllur quyusunda saf, sərin su var.
Bəlkə də fikrinə axşama sarı,
Gələr hərdən-hərdən, gözlənilmədən,
Uzağa aparan bəşər yolları
Gələr yuxu kimi, gedər də birdən;
Oyanar alqışla, şükrlə ruhu,
Fikri qanadlanıb uçar göylərə
Dolaşar məqədsiz, gözündə yuxu,
Dalar təntənəli səmanı seyrə.
4.
Heç zaman bir insan izi düşməyən,
Yeri məskən seçən zahid kimi mən,
Bu rol ifasına qabiləm əcəb;
Hər bəxtəvər andan yararlanasan,
Nəfəs dərib yenə yola varasan,
Göstərib ləyaqət hissi və ədəb.
Bu sevgi, bu sevinc, nəşələr ki, var,
Duyuram, dadıram dərin və kəskin.
Onlardan Tənhalıq vurğunu qaçar,
İstəsə — bəxtəvər olardı yəqin!
Eyni dərəcədə o, biganədir,
Bəşəri sevgiyə, həm də nifrətə,
Mən isə göz yaşı tökürəm indi,
Nankorun etdiyi bir xəyanətə.
5.
Hardadır keçən o günlər hardadır,
Hər rəqsin nə qədər nəşəsi vardı.
Nə qayğı bilirdik biz, günah nə də.
Hər şey xarablaşdı ötüncə zaman,
Neylədin – çəkəcək sorğuya vicdan,
Qəlbini ağrıdı özgə edən də.
Kolluqda oynaşan kətanquşu tək,
Qayğısız əylənən xırdaca elflər,
Yetkinlik eşqinə düşənlər gərək,
Yaxşıca bilələr öndə var nələr.
Öndə itkilər var, faciə də var,
Ömrün ağır olur yaşantıları.
Qəlbi qorxu dolar, göz yaşı axar,
Getdukcə bu Əsr qüruba sarı.
1786
İingiliscədən tərcümə
++++++++++++
ROBERT BURNS
DESPONDENCY
1.
Oppress’d with grief, oppress’d with care,
A burden more then I can bear,
I set me down and sigh;
O life! thou art a galling load,
Along a rough, a weary road,
To wretches such as I!
Dim-backward, as I cast my view,
What sick’ning scenes appear!
What sorrows yet may pierce me thro’,
Too justly I may fear!
Still caring, despairing,
Must be my bitter doom;
My woes here shall close ne’er
But with the closing tomb! Читать далее →
xeyrulla xayal 