Son dəfə qələmi əlimə alıb,
Haçan yazdığımı deyə bilmərəm.

Çatlaq “armudu”ya yığılıb qalıb,

Quruyur içindən bir ovuc qələm.

+

Dəhlizə qoyulub istifadəsiz,
Bəlkə on beş ildir yazı makinam.

Bahalı yuqoslav maşını, “Unis”,
Tapıb-düzəltmişdi pulunu anam…

+

Yazıram kağızsız, qələmsiz indi,
Qalmır variantlar, qaralamalar.

Canda həyəcansa elə həmindir,
Kardioqram tək çıxır misralar.

+

Yoxsa müsahibin — itiridin səsi,
Kağızsız, qələmsiz  xətt itir artıq.

Nə qəm, tanımasın məni özgəsi,

Faciə özümü tanımamaqdır.

+

Bizi kainata atan Tanrısa,
Nəyi necə yazsaq, anlayır gözəl.

Yox, bizi bir “delete” komandasıyla,
Silməyə qadirdir bircə yalnız əl…

07. 02. 2020, Samara