İLHAM ƏLİYEV VƏ RAMİL USUBOV

-Ramil, özlkədə nə var, nə yox?

— Cənab prezident, sabitlikdir. Ancaq bir dəstə gənc mahnı oxuyub Yutubda.

— Elşadçın oxuyublar?

— Yox, elə özləriyçin

— Mehriban xanımın, Ramizin adlarını çəkmirlər ki?

— Yox, o qələti eləmirlər.

— “Davay do svidaniya” demirlər ki?

— Yox, elə ağızlarını açıb göyə “Laçın, Laçın” deyirlər.

— Bəlkə “Lazım, Lazım” deyirlər?

— Yox, möhtərəm preziden, “lazım” demirlər, “Laçın” deyirlər.

— Bəlkə qaçındırlar?

— Qaçqına oxşamırlar. Geyimli-keçimlidirlər.

— Ramil, indi qaçqınların güzəranı yaxşıdır, səndən-məndən yaxşı geyinirlər.

— Orası elədir. Mən öz uşaqlarıma baxanda deyirəm ki, kaş bunlar qaçqın olaydılar… Möhtərəm prezident, sərəncamınız nədir?

— Gənclərə hələlik dəyməyin. Ancaq mahnı qoşanı tapın. Danışdırın, o yan-bu yan eləsə, atasını yandırın.

— Möhtərəm prezident, elə bilin ki,  atası elə indidən yanıb…