Maks Voloşinə

          Они приходят к нам, когда
          У нас в глазах не видно боли.

 

Elə ki çəkilir gözlərimizdən

Ağrı-dərd, qucağa girib yatırlar.

Bəla üz verəndə itib-batırlar,

Pişik qəlbi bilməz utanmaq nədir.

 

Özün de, gülməli deyilmi, şair,

Onları öyrətmək evə, divara.

Köləlik qisməti yaddır onıara,

Pişik qəlbi bilməz köləlik nədir.

 

Ha çağır, ha səslə, özünü öldür,

Sığalla, əzizlə, gözünə dön də.

Çırpınıb çıxacaq yenə əlindən,

Pişik qəlbi bilməz məhəbbət nədir.

 

1911

Ruscadan tərcümə

11.11.16 Samara