Ağlayır, qan-yaş tökür,

Qoyun yunu yuyanlar.

Mələşir, boyun bükür,
Sürülərdə qoyunlar

 +

Çox idi pulu, malı,
O, sərvətdə tək idi,

O, qoyun generalı,
O, yun polkovnikiydi.

 +

Sevirdi Yevlax onu,
Sevirdi onu Gəncə.

Sevirdi inək, qoyun,
Sevirdi toyuq-cücə.

 +

Ona aşiq idi xalq,

O da xalqı sevirdi.

Üsyan elədi qoçaq,
Elçibəyi devirdi.

 +

Qabağına qataraq,
Qoşunu dəhmərlədi.

İki güllə ataraq,
Aldı Surət Ələti.

 +

Qaçırdı qabağından,
Qarnizonlar, alaylar.

Belə möhtəşəm insan,

Deyin mənə, harda var?!

 +

Böyürdü Milli məclis,
Qoyun kimi mələdi.

Fürsət tapıb Əbülfəz,

Bakını tərk elədi.

 +

Nə silaha əl atdı,
Nə xalqa ağız açdı,

Tez  daban əlli altı,
“Dədəm vay!” dedi qaçdı.

 +

Qoyun polkovnikindən,

Millətə gəldi fərman:

 “Heydər gəlir yenidən,

Odur indi baş çoban!

 +

Yenə mal-qarasınız,
Qoyunsunuz yenə də.

Otarar, minər sizi

Yenə Əliyev öndər.

 +

Qarnınızda diliniz,
Səcdəyə olun hazır.

Qayıdır zalımınız,

Mən də ona baş vəzir”.

 +

Yun, qoyun generalı,
Üsyan etdi beləcə.

Müsibət oldu dalı,
Ağlaşma və faciə.

 +

Bir azca səbr elədi,

Dözdü Əliyev Heydər.

Surəti zəncirlədi

Atdı zindana öndər…

 + 

Kim ona qıydı indi,

İgid Surətim öldü?!

Kim onu zəhərlədi,
Axdı içinə ödü…

 +

Əllərin quruyaydı,
Qəhrəmanıma qıyan!

O, yun generalıydı,
Yox daha o cür insan!

 +

Mələyir qoyun kimi,

Mirzə Təbil də indi.
Öldü yun polkovniki, ,-
Necə çəksin bu dərdi…

 

Mirzə TƏBİL

01. 08. 2023, Samara