1795-1821

Bayron, şirin kədər var sənin melodiyanda!

İncəliyə kökləyən qəlbi var onda qüdrət,

Tarıma çəkilərək sanki zərif Mərhəmət

Hüznlü rübabına toxunmuş, sən yanında,

 +

Olub, o avazları tutdun və saxladın da.

Kədər hər sözündədir, məziyyətini fəqət
Bu azaltmır: verirsən qüssənə elə zinət,
Elə halə ilə ki, göz qamaşır yananda.

 +

Qızıl ayı buludlar  duvaq tək  örtən zaman,

Qıraqları qızarır möhtəşəm bir alovla,
Zülmət də işıqlanar kəhrəba şüasından.

+
Nurlu damarlar qara mərmər üstdə axır ya;

Ölən qu, oxu yenə! Nəğmə de daha bir an,

Nəğmə ki, kədərində həm də təsəlli ola.

1818

ingiliscədən tərcümə

29-30. 03. 2024, Samara

 +++++++++++++++

John KEATS

Sonnet to Byron

Byron! how sweetly sad thy melody!
Attuning still the soul to tenderness,
As if soft Pity, with unusual stress,
Had touch’d her plaintive lute, and thou, being by,

Hadst caught the tones, nor suffer’d them to die.
O’ershadowing sorrow doth not make thee less
Delightful: thou thy griefs dost dress
With a bright halo, shining beamily,

 As when a cloud the golden moon doth veil,
Its sides are ting’d with a resplendent glow,
Through the dark robe oft amber rays prevail,

And like fair veins in sable marble flow;
Still warble, dying swan! still tell the tale,
The enchanting tale, the tale of pleasing woe.