1.

Xırda, zirvəsi al, sadəcə çiçək,

Önümə çıxaydın pis anda gərək.

Toz-torpaq içində məcburam qıram,

İncə saplağını mən.

Daha mənlik deyil sənə qıymayam,

Hərçənd sən bir incisən.

2.

Bu, qonşun torağay, mehriban qəşəng,

Deyil ki, səninlə hər görüşərkən,

Çilli sinəsiylə səni əyərdi,

Şehli torpağa,

Süzərdi, allanan şərqə gedərdi,

Sübhü salamlamağa.

3.

Üşütdü şaxtalı şimal küləyi,

Sənin erkən, həqir körpəliyini,

Sənsə qorxmayaraq fırtınalrdan,

Gülümsədin sevinclə.

Ana torpaq üstdə boylanan andan

Kövrəkdin o vaxt hələ.

4.

Bağ çiçəklərini qorumağa var,

Uca meşələr və uca divarlar.

Sənın təsadüfi müdafiənsə,

Ya daşdır ya kəsəkdir.

Biçilmiş lüt çölə bəzək idin sən,

Görünməzdin və təkdin.

 

5.

Sısqa örtüyünə orda bürünüb,

Günəşə yönəldinqarlı qış günü.

Sadə görkəminlə başını yerdən,
Qaldırırdın həqir sən.

Ancaq kotan ağzı dağıdar indiŞ

Yıxılarsan yerə sən.

6.

Sadəlövh qızın da taleyi belə,

Ucqar kölgəlikdə boy atan çiçək!

Kimə könül verir, xəyanət görür,

Atılır aldanaraq,

Torpağa atılır, torpağa dönür,

O gözəl də sən sayaq.

7.

Seçilmir şairin taleyi bundan,

Yanır coşqun həyat okeanında!

Nə səriştəsi var, nə biliyi var,

Baş aça xəritədən.

Külək şiddətiylə coşar dalğalar,

Və Şairi qərq edər.

8.

Taleyi belədir kim əzab çəkir,

Açılmır bəladan başı kimin ki.

Kim ki, təkəbbürdən, məkrdən ya da,

Səfalət içindədir,
Qalmır Göydən özgə bir dayağı da,

Tmam məhv olub gedir!

 

Bu qızçiçəyinə yas tutan insan,

Bu tale sənindir, fərqi yox, inan;

Gavahın hazırdır, yaz çağı ömrün,
Həyat çiçəkləyərkən,

Şumlayır, səni də torpağa gömür,

Tozsan özün indi sən!

 

İngiliscədən tərcümə

30. 06. 2024, Samara

+++++++++++++++

ROBERT BURNS

To A Mountain Daisy.
On Turning One Down With The Plough. In April 1786

1.
Wee, modest, crimson-tipped flow’r,
Thou’s met me in an evil hour;
For I maun crush amang the stoure
Thy slender stem:
To spare thee now is past my pow’r,
Thou bonie gem.

2.
Alas! it’s no thy neebor sweet,
The bonie lark, companion meet,
Bending thee ‘mang the dewy weet,
Wi’ spreckl’d breast!
When upward-springing, blythe, to greet
The purpling east.

3.
Cauld blew the bitter-biting north
Upon thy early, humble birth;
Yet cheerfully thou glinted forth
Amid the storm,
Scarce rear’d above the parent-earth
Thy tender form.

4.
The flaunting flow’rs our gardens yield,
High shelt’ring woods and wa’s maun shield;
But thou, beneath the random bield
O’ clod or stane,
Adorns the histie stibble-field,
Unseen, alane.

5.
There, in thy scanty mantle clad,
Thy snawie bosom sun-ward spread,
Thou lifts thy unassuming head
In humble guise;
But now the share uptears thy bed,
And low thou lies!

6.
Such is the fate of artless maid,
Sweet flow’ret of the rural shade!
By loves simplicity betray’d,
And guileless trust;
Till she, like thee, all soil’d, is laid
Low i’ the dust.

7.
Such is the fate of simple Bard,
On Life’s rough ocean luckless starr’d!
Unskilful he to note the card
Of prudent lore,
Till billows rage, and gales blow hard,
And whelm him o’er’.

 

8.
Such fate to suffering Worth is giv’n,
Who long with wants and woes has striv’n,
By human pride or cunning driv’n
To mis’rys brink;
Till, wretch’d of ev’ry stay but Heav’n,
He, ruin’d, sink!

9.
Ev’n thou who mourn’st the Daisy’s fate,
That fate is thine — no distant date;
Stern Ruin’s plough-share drives elate,
Full on thy bloom,
Till crush’d beneath the furrow’s weight
Shall be thy doom!