1.

Robin son mənzildə dincəlir artıq,

Bitdi nəğmə demək, qafiyəbazlıq.

Ac baxışlarıyla soyuq Kasıblıq,

Qorxutmaz onu daha;

Təlaşdan, qayğıdan sarsılmaz yazıq,

Yatar əbədi rahat.

2.

Onu az narahat bunlar edərdi,

Hərçənd vaxtaşırı əzirdilər də.

Endirirdi Tale ya Şans zərbə də,

Qısa müddətə ancaq.

O da şeir qoşub məzələnirdi,
Hökmən qalib çıxaraq.

3.

Onun səriştəsi kənd işinəydi,
Güclü sayılırdı, davamlı həm də,

Ancaq fərqi çoxdu kənd kişisindən,

Buna əmindi özü.

Ona alim ya da mirzə desəydin,

Görərdin gülür gözü.

 ++++++++++++

ROBERT BURNS

Elegy On The Death Of Robert Ruisseaux

1.
Now, Robin lies in his last lair,
He’ll gabble rhyme, nor sing nae mair;
Cauld Poverty wi’ hungry stare
Nae mair shall fear him;
Nor anxious Fear, nor cankert Care,
E’er mair come near him.2.
To tell the truth, they seldom fash’d him,
Except the moment that they crush’d him;
For sune as Chance or Fate had hush’d ’em,
Tho’ e’er sae short,
Then wi’ a rhyme or sang he lash’d ’em,
And thought it sport.

3.
Tho’ he was bred to kintra-wark,
And counted was baith wight and stark,
Yet that was never Robin’s mark
To mak a man;
But tell him, he was learned and clark,
Ye roos’d him then!