İsa şagirdlərlə bağda gedirdi…

Kollar arasında, tovuz gözündən

Toxunmuş qumluqda bir it cəsədi

Onların önündə göründü birdən.

 +

Ağarırdı qara qırışlar altdan

Dişləri, ölümün üfunət dolu
Zəfərinə təslim həndəvər tamam.
Nə şirin, xoş ətir varsa, qovulub.

 +

Şişib, çatlayaraq, cəsədi itin,
Selikli qurdlarla üstü doludur.

İoann, qız kimi, arxa çevirdi,

Matfeysə turşudub üzünü durdu.

 +

Deyir həvariyə həvari belə:

“Bəd itdi, iyrəncdir leşi də indi…”

Xristossa dedi sadəcə dillə:

“Dişləri mirvari dənələridir…”

1921

ruscadan tərcümə

23.08. 2024, Samara

++++++++++++++++++

ВЛАДИМИР НАБОКОВ

На годовщину смерти Достоевского

 

     Садом шел Христос с учениками…

     Меж кустов, на солнечном песке,

     вытканном павлиньими глазками,

     песий труп лежал невдалеке.

 

     И резцы белели из-под черной

     складки, и зловонным торжеством

     смерти заглушен был ладан сладкий

     теплых миртов, млеющих кругом

 

     Труп гниющий, трескаясь, раздулся,

     полный склизких, слипшихся червей…

     Иоанн, как дева, отвернулся,

     сгорбленный поморщился Матфей…

 

     Говорил апостолу апостол:

     «Злой был пес, и смерть его нага,

     мерзостна…»

         Христос же молвил просто:

     «Зубы у него — как жемчуга…»