Tanrı, gəzdim sənin dünyanı tamam,

Baxdım, yaladım da — acıdır, deyək,

Bir az…Qahirəni xatırlayıram,

Çəkmə təmizlərdim, küncə çökərək…

Bostonda tünlükdü, hamı vurnuxur,

Mən də rəqs edirdim, gəzib barları…

Darıxdım, İlahi! Görürəm yuxu,

Ağ yuxu…həndəvər tozağacları…

Cənnət vədi kimi şirin bir xəbər,
Qəzetdə haçansa qəfil görərəm.

Yada unudulan şəhərim düşər,

Tələsik, başaçıq götürülərəm!

Əfsus! Yaxın gedib ona baxarkən,

Tanıya bilmərəm… qovurar ağrı,

Anlamaram hətta yazıları mən:

Bu bolqar dilidir ya da bir ayrı…

Gəzərəm bağları, meydanları mən,

Gözlər irilənib, köhnəlib frak…

“Deyin bu məbədin adını, lütfən”,

Və yolkeçən cavab verər: “İsaak”.

Sonra dostlarına deyər: “Əcnəbi,

 İlişmişd – baxır, qalır məəttəl…”

Təzəlik duyaram, görsəm hər nəyi,
Və qürbətdəki tək qəlbim üzülər…

1921

ruscadn tərcümə

30-31. 08. 2024, Samara

++++++++++++++++

ВЛАДИМИР НАБОКОВ

БЕЖЕНЦЫ

 

     Я объездил, о Боже, твой мир,

     оглядел, облизал,- он, положим,

     горьковат… Помню пыльный Каир:

     там сапожки я чистил прохожим…

     Также помню и бойкий Бостон,

     где плясал на кабацких подмостках…

     Скучно, Господи! Вижу я сон,

     белый сон о каких-то березках…

     Ах, когда-нибудь райскую весть

     я примечу в газетке раскрытой,

     и рванусь и без шапки, как есть,

     возвращусь я в мой город забытый!

     Но, увы, приглянувшись к нему,

     не узнаю… и скорчусь от боли;

     даже вывесок я не пойму:

     по-болгарски написано, что ли…

     Поброжу по садам, площадям,-

     большеглазый, в поношенном фраке…

     «Извините, какой это храм?»

     И мне встречный ответит: «Исакий».

     И друзьям он расскажет потом:

     «Иностранец пристал, все дивился…»

     Буду новое чуять во всем

     и томиться, как вчуже томился…

 

             <1921>