Qəlbin iztirablı, kədərlisən sən:

Bur hər gələni təbiət üzür.

Bu yoxsulluğu ki, baxıb görürsən,

Elə bil yaradıb təbiət özü.

+
 Bütün bu otlaqlar miskin, hüznlü,

Yaslı bu zəmilər, çəmənlər durub.

Tayanın başında gözü mürgülü,
Yağışdan islanan quşlar oturub.

 +

Yabı son həddəki gücüylə yorğu

Çapır, içkili bir kəndli belində.

Göy duman örtüklü uzağa doğru.
Bulanıq bu səma… Ağla lap indi!

 +

Gözəl deyil zəngin şəhər də elə:

Qaçdl-qovdudadır həmin buludlar.

Əsəblər tarımdır: dəmir beliylə,
Küçədə bir neçə yol qazıyan var.

 +

Yatağı tərk edib evə tələsir,

Səhər açılanda fahişə ancaq.
Zabitlər kareta tutub, deyəsən,

Şəhərdən çıxırlar: duel olacaq.

 +

Qalxır alverçilər hamısı erkən,

Gözləyir onları tərəziləri.

Kələk gələcəklər bütün gün hökmən,
Yağlı yeyə bilməz yoxsa heç biri. 

 +

Qalada top səsi, qalxdı tüstü də,

Daşqın gözlənilir paytaxtda yəqin…

Ölən var: qırmızı balıncın üstdə,

Birinci dərəcə Anna ordeni.

 +

 Dalandar oğrunu çırpır – tutulmuş!

Kəsməyə bir qatar qaz aparırlar.

Hardasa yuxarı qatda bir atəş

Açıldı – özünü güllələyən var…

 

1872 ya 1873

ruscadan tərcümə

29-30. 09. 2024, Samara

++++++++++++++

НИКОЛАЙ НЕКРАСОВ

Утро

Ты грустна, ты страдаешь душою:
Верю – здесь не страдать мудрено.
С окружающей нас нищетою
Здесь природа сама заодно.
 Бесконечно унылы и жалки
Эти пастбища, нивы, луга;
Эти мокрые, сонные галки,
Что сидят на вершине стога;

 Эта кляча с крестьянином пьяным,
Через силу бегущая вскачь
В даль, сокрытую синим туманом,
Это мутное небо… Хоть плачь!
 
 
Но не краше и город богатый:
Те же тучи по небу бегут;
Жутко нервам – железной лопатой
Там теперь мостовую скребут.
 
 
Начинается всюду работа;
Возвестили пожар с каланчи;
На позорную площадь кого-то
Провезли – там уж ждут палачи.
 
 
Проститутка домой на рассвете
Поспешает, покинув постель;
Офицеры в наемной карете
Скачут за город: будет дуэль.

 
Торгаши просыпаются дружно
И спешат за прилавки засесть:
Целый день им обмеривать нужно,
Чтобы вечером сытно поесть.
 

Чу! из крепости грянули пушки!
Наводненье столице грозит…
Кто-то умер: на красной подушке
Первой степени Анна лежит.

Дворник вора колотит – попался!
Гонят стадо гусей на убой;
Где-то в верхнем этаже раздался
Выстрел – кто-то покончил с собой…

 

1872 или 1873