Düşmən olduğunu güman edidim,
Deyirdim başıma böyük bəlasan.

Yalançı imişsən sən demə adi,

Ucuzmuş, hər necə oyun çıxarsan.

 +

Manej meydanında sən,

Sikkə ataraq qara,

Fal açırdın, biləsən,

Sevirəm, sevmirəm ya.

 +

Şarfla bürüyürdün ayaqlarımı, dolayırdın,

Orda, Aleksandr bağında bir dəm.

Əlimi isidir, hey aldadırdın,

Mən də, düşünürdün, yalan deyərəm.

 +

Yalan sıxlaşırdı başımın üstdə,

Elə bil ki, quzğun dəstəsi idi.

 +

İndisə son dəfə vidalaşırsan,

Gözlərdə nə göylük, qaralıq nə də.

Eh, yaşayacaqsan, unudub asan,

 Mənim gəlməyəcək heç eynimə də.

 +

Hər şey necə də əbəs,
Necə də gülüncdür həm,

Sən sağa gedəsisən,
Mən sola getməliyəm.

1957

ruscadan tərcümə

17. 10. 2024, Samara

+++++++++

БЕЛЛА АХМАДУЛЛИНА

Я думала, что ты мой враг…

Я думала, что ты мой враг,
что ты беда моя тяжелая,
а вышло так: ты просто враль,
и вся игра твоя — дешевая.

На площади Манежная
бросал монету в снег.
Загадывал монетой,
люблю я или нет.

И шарфом ноги мне обматывал
там, в Александровском саду,
и руки грел, а все обманывал,
всё думал, что и я солгу.

Кружилось надо мной вранье,
похожее на воронье.

Но вот в последний раз прощаешься.
В глазах ни сине, ни черно.
О, проживешь, не опечалишься,
а мне и вовсе ничего.

Но как же всё напрасно,
но как же всё нелепо!
Тебе идти направо.
Мне идти налево.