1

Yalançı olmasan da, etibarlı deyilsən,
Özün sevib seçdiyin kəslərə də sən hətta,
Yaş ki, axıtdırırsan verdiyin əzabla sən,

Onunçun bu fikirdən acıdır ikiqat da:

Sevgin kədərə dönüb sevən qəlbi zədələr,

Çox sevirsən nə qədər, tez atırsan o qədər,

2

Saxtanı, uydurmanı təmiz ürək rədd edir,
Yalançıyla barışmaz, bağışlamaz  yalanı.

Ancaq sevgisində kim səmimi və şirindi

Kim ki, deyərdi yalnız ürəyində olanı,

Xəyanət eləyirsə sevdiyinə o birdən,

Bilərsən nə yaşadım özüm təzəliklə mən.

3

Sevinc görüb yuxuda  qəm yemək ayılaraq,

Qismətidir bu, sevən və yaşayan hər kəsin.

Elə ki, gerçəkliyə biz səhər göz açarıq,

Gecənin yuxusunu bağışlayarıq çətin,

Nağıl şirinliyilə bizi aldadıb atır,

Tənhalığı ayılan qəlbin ikiqat artır.

4

Qəlbini xülya deyil, incə, gercək ehtiras,
İsitmiş insan indi hansı hissləri yaşar?

Səmimiydi bu sevgi, əfsus ömrü oldu az;

Keçdi, yuxuya bənzər şirin xatirəsi var.

Ah, əlbəttə, belə dərd Xülyadan törənəndir,

Sənə nə üz veribsə, yuxuda görünəndir.

ilk nəşri – 1814

ingiliscədən tərcümə

21. 01. 225, Samara

+++++++++++++

CEORGE BYRON

Thou Art Not False, But Thou Art Fickle

Thou art not false, but thou art fickle,

   To those thyself so fondly sought;

The tears that thou hast forced to trickle

   Are doubly bitter from that thought:

’Tis this which breaks the heart thou grievest

   Too well thou lov’st—too soon thou leavest. Читать далее →