Bəli! Sən xoşbəxtsən, anlayıram mən,

Özümü də xoşbəxt hiss edəm gərək.

Çünki xoş gününü sənin görərkən,

Qəlbən sevinirəm mən əvvəlki tək.

 +

Ərin bəxtəvərdir – xeyli çətindir,
Onun xoş halından ağrı duymamaq.

Qoy olsun! Ah, qəlbim nifrət edərdi

Ona sevməsəydi səni, bil ancaq.

 +

Sevimli körpəni gördüyüm zaman,

Qısqanclıq ağrısı keçdi sinəmdən.

Fəqət uşaq qəfil gülümsünən an,

Anası xətrinə öpdüm onu mən.

 +

Öpüb baxdım ona nəfəs dərmədən,

Görüm atasını üzündə, dedim.
Anasınkı idi gözləri hərçənd,

Bütün sevgim elə onlara idi.

 +

Daha gedəm gərək, Meri, əlvida,
Yoxdur, xoşbəxtsənsə, mənim gileyim.

Qala da bilmərəm fəqət yanında,
Yoxsa sənin olar yenə ürəyim.

 +

Deyirdim  qürurum, ötüncə zaman,
Gənclik alovunu söndürər yəqin.

Oturdum yanında indi – görürəm,
Yalnız ümid itib, qalan şey həmin.

 +

Hərçənd sakit idim: zaman var idi,
Sinəm titrəyərdi bir baxışıyla.

Cinayət olardı titrəmək indi,

Görqşdük — əsmədi bir sinir belə.

 +

Görürdüm baxırsan üzümə necə,

Həyəcan, oyanış tapmadın yəqin.

Görərdin bir duyğu izini təkcə:

Yaslı sakitliyi ümidsizliyin.

 +

İlkin arzularım, çəkilin artıq,

Gərək oyanmasın xatirə daha.

Əfsanəvi Leta hardadır axı?

Divanə ürəyim, ya sus, ya partla.

 

ingiliscədən tərcümə

25-26. 02. 2025, Samara

++++++++++++++++

GEORGE BYRON

Well! Thou Art Happy

 

Well! thou art happy, and I feel

That I should thus be happy too;

For still my heart regards thy weal

Warmly, as it was wont to do.

 

Thy husband’s blest — and ’twill impart

Some pangs to view his happier lot:

But let them pass — Oh! how my heart

Would hate him if he loved thee not!

 

 

 

When late I saw thy favourite child,

I thought my jealous heart would break;

But when the unconscious infant smiled,

I kiss’d it for its mother’s sake.

 

I kiss’d it, — and repress’d my sighs

Its father in its face to see;

But then it had its mother’s eyes,

And they were all to love and me.

 

 

Mary, adieu! I must away:

While thou art blest I’ll not repine;

But near thee I can never stay;

y~ heart would soon again be thine.

 

I deem’d that time, I deem’d that pride,

Had quench’d at length my boyish flame;

Nor knew, till seated by thy side

My heart in all, — save hope,— the same.

 

Yet was I calm: I knew the time

My breast would thrill before thy look;

But now to tremble were a crime

We met, — and not a nerve was shook.

 

 

 

I saw thee gaze upon my face,

Yet meet with no confusion there:

One only feeling could’st thou trace;

The sullen calmness of despair.

 

 

Away! away! my early dream

Remembrance never must awake:

Oh! where is Lethe’s fabled stream?

My foolish heart, be still, or break.