doktor Səlim Əhədova

Bizə əbədiyyət, əbədi həyat,

Kitaba inansaq, Tanrı vəd edir.

Əbədi cəhənnəm, əbədi cənnət,

Gözləyir hər kəsi, kim ölüb gedir.

 +

Əbədi həyatı görəsən niyə,

Elə burda vermir bizə Yaradan?

Sübutsuz vədlərlə axı ölməyə,
Azdır bu dünyada tələsən insan.

 +

Məqsədi, mənası nədir ölməyin,

Tanrım, dirilirsə ölən, yenidən?

Cənnətin var burda, var cəhənnəmin,
Burda qurmaq olar məhkəməni də.

 +

Özün bilirsən ki, öyrəşikliyik,
Yaxşıya, həm pisə biz bu dünyada.

İtə, pişiyə də üz-göz öyrəşir,

Çiçəyə, ağaca, ota, suya da.

 +

Hazırıq, iş əgər məhkəməliksə,
Sənin hüzurunda duraq indidən.

Göstər özünü də, nəhayət, bizə,

Qaldır min illərlə ölənləri də.

 +

Doğma kürəmizi “kun!” deyib böyüt,
Çatsın hər kəsə yer, hava, çörək,  su.

Divanı bitirib taxtına qayıt,

Yaşayaq, bilmədən ölüm qorxusu…

 +

Demə insan ömrü əbədi olsa,
İtərdi həyatın bütün ləzzəti.

Anlat, Tanrım, mənə, əgər eləsə,

Niyə vəd elədin əbədiyyəti?

 +

…Bu nə xoş ətirdir dəyən burnuma? –

Ah, çəmən biçilib yol qırağında…
Xoşdur əbədiyyət söhbəti, amma,
Yoxdur bu nemətdən behişt bağında…

15.05. 2025, Samara