Архивы

TÜRK ƏFƏNDİLƏR, NİYƏ SİZİN PADŞAHINIZ YOXDUR?

Дек16

      

 

Məndən tez-tez soruşurlar ki, Mirzə, bəs niyə görə bizi dünyada ən yaxşı millət sayırlar və bizim başqa millətlərdən üstünlüyümüz nədir? Mən də deyirəm ki, üstünlüklərimiz saysız-hesabdır, ən birincisi isə budur ki, bizim həmişə padşahımız olub. Mirzə Cəlilin ruhu şad olsun, onun ölməz hekayələrindən birinin qəhrəmanı Usta Zeynal erməni Muğdusi Akopdan soruşurdu: “ Xozeyin, niyə sizin padşahınız yoxdur?” Erməni də bilmirdi nə desin, qalırdı yana-yana. Düzdür, Akop varlıydı, Usta Zeynal lüt idi, amma kişi pulsuz, evsiz və hətta qeyrətsiz də yaşaya bilər, ancaq padşahsız yox. Çünki padşah olanda bütün xalqın qeyrətini çəkir, xalq da işiylə məşğul olur – kimi alverlə, kimi qumarla, kimi mərsiyəxanlıqla, kimi arvadbazlıqla və s. Ürəyi də həmişə buz kim, qeyrətdən də arxayındır, papaqdan da. Çox yaxşı ki, bunu xalqımızın cavanları da başa düşürlər. Və bu yaxınlarda Rusiyada yaşayan azərbaycanlı gənclər Moskva şəhərində yığışıb Leyla Əliyevanı özlərinə padşah tikdilər. İndi daha arxayın ola bilərik ki, burdakı cavanların da qeyrətini çəkən var.

Düzü, Moskvaya gedən cavanlara çox paxıllığım turdu. Özüm gedib şəxsən padşah seçkisində iştirak etmək istəyirdim ki, daha bundan sonra arvad-uşaq qeyrəti çəkməyim, vətən qeyrəti çəkməyim, tapşırım bu işin hamısını elə Leyla xanıma. Maşallah, qeyrət çəkməkdə bu xanım gəlinnin qabağına çıxan olmaz, babası peşəkar qeyrət çəkən olub, indi atası o boyda millətin qeyrətini çəkir. Özü də deyirdim heç bülleten olmaya, yekə bir qutu ola, hərə gətirib papağını ata ora… Ancaq məni o qurultaya qoymadılar, dedilər ki, Mirzə, yaşın düşmür, qocalmısan… Əslində mənim yaşım çoxdur, özüm qoca deyiləm, hərdən ürəyimdən elə şeylər keçir ki, heç on beş yaşında oğlanın ürəyindən keçməz… yəni ki, çilingağac oynamaq-zad…

Vallah, bu ermənilərin axırı nə olacaq, mən bilmirəm. Üstlərində padşahları yoxdur, böyük-kiçik bilmirlər, dünya ictimaiyyətinə tüpürürlər, Avropa təşkilatlarına qoz qoyurlar, qonşu-monşu qanmırlar. Qarabağı alıblar, indi Naxçıvanı istəyirlər, Qarsı istəyirlər. Vallah, padşahları olsaydı, təpinərdi, oturardılar yerlərində. Prezidentləri bir kağız imzalamaq istəyən kimi tökülürlər küçəyə ki, bəs səni işdən çıxararıq. Bizim padşahın qabağında xalqın heç cınqırı çıxa bilər? Bizim xalq qələt eləyib padşaha deyər ki, gedək Qarabağı alaq, Zəngilanı alaq? Bizim xalqda abır var, həya var, başa düşür ki, böyüyün üzünə ağ olan böyürə-böyürə qalar, yəni bizim xalqın gönü sən deyən qalın deyil, polis dəyənəyini, elektroşoku bizim xalq yaxşı başa düşür və ürəyində deyir ki, o Qubadlıdan, o Ağdamdan yüzü qurban olsun bizim padşaha və onun ailəsinə.

Allah bizim prezidentin ömrünü də prezidentliyi qədər uzun eləsin, onun sayəsində beynəlxalq aləmdə dilimiz uzundur. İndi türk qardaşlarımız Ermənistanla sərhədi açmaq istəyirlər və biz də qızıl-qırmızı türklərə itin sözünü deyirik. Türkllər qayıdıb bizə bir kəlmə demirlər. Yəni deyə bilərdilər ki, ay əfəndilər, biz sərhədi açırıq deyəndə balaca bir qapı qoyuruq arvad-uşaq gəlib-gedib alverini eləsin. Ay azəri qardaşlar, əsl sərhədi açan siz deyilsinizmi? Qədim-qədim şəhərlərininzi ev-eşiyiniz qarışıq, qəbiristanlıqlarınız qarışıq ermənilərə verməmisinizmi? İndi ay əfəndilər, özünüz deyin, kim biqeyrətdir, siz ya biz?

Bəli bütün bunları türklər bizə deyə bilərrdilər və deməyə haqları vardı, ancaq demirlər, çünki padşahımızdan həya edirlər. Xalqa qalanda nə vardı ki türklər bizi sayalar da. Bizi türklər ancaq prezidentimizə görə sayırlar.

O ki qaldı Moskvadakı qurultaya, bu günlərdə eşitdim Samaradan ora gedən iki cavanımız səsvermədə əllllərini qaldırmayıb və buna çox məyus oldum. Heyf bizim tərbiyəmizdən, heyf bizim verdiyimiz çoxlu nəsihətlərdən, hamısı boşa çıxıb. Biz yaşlılar bu neçə ildə elə padşahımızı cavanlara sevdirməklə məşğul deyilikmi? Bilmirəm niyə hər yerin cavanları böyükləri eşidir, bizimkilər eşitmir!

İndi istəyirəm Leyla xanıma bir məktub yazam ki, cavanlar bir səhvdir eləyiblər, biz samaralılar sizin padşahlığınızı dəstəkləyirik, canımızı da, qeyrətimizi də sizə tapşırırıq.

Və gərək elə papağı da başımdan çıxarıb yollayam Moskvaya.

 

                                           Mirzə Əlil

 

 

 

 

 

 

TUTANXAMON GƏLİR, SOYDAŞLARIM!

Дек14

 

Möhtərəm prezidentimizin rəhbərliyi altında xalqımızın elmi və mədəni inkişafı elə sürətlə gedir ki, tezliklə dünyada bizə çatan olmayacaq. Heç ölkədə Azərbaycanda olduğu qədər hacı, kərbəlayı, məşədi yoxdur. Hamısı da dünyanın necə yarandığını, hardan yarandığını, hara gedəcəyini, harda bitəcəyini elə gözəlcə blir ki, hərəsi bir cüt Nobel mükafatına layiqdir. Erməni fitnəsi olmasaydı, indi bizim müsəlmanlar “hacı”, “kərbalayı”, “məşədi” adıyla bərabər Nobel mükafatı laureatı adını da daşıyardılar, ancaq bu erməni köpək uşağı aman vermir.

O ki qaldı qərb aləminə, ora əsasən nazirlərin, gömrükçülərin, generalların uşaqları gedir. Qara camaatın uşaqlarını göndərərsən, gedər pozular, qumar oynar,  türkün məsəli, arvadlara baxar.  Dövlətli balası isə elə görməmiş deyil, gözü-könlü toxdur. Əslində dövlətli balasına heç oxumaq lazım deyil, dədəsinin pulu başından aşır, bilik nəyinə lazımdır, gedir ki, dövlətimizi təmsil eləsin. Lütün balasının lap dərya biliyi olsun, ölkə barədə o nə təsəvvür yarada bilər?

Dəmir yolu naziri Arif Əskərov oğlunu İngiltərəyə göndərəndə elə belə də deyib: bala, sənin biliyin-miliyin mənə lazım deyil, biz bu biliyi həmişə pulla almışıq, alacağıq da, sənin işin dövləti təmsil etməkdir. Və bir ətək dolları verib oğluna.

İndi deyəcəksiniz ki, nazirdə o gədər pul hardandır. Belə cəhənnəmdən, gordan! Axı Mirzə Əlil hardan bilsin ki, hardandır. Mirzə Əlilin heç pulu olub ki, bilə pul hardan gəlir? Bəlkə nazirin seyidliyi var, ona hər yerdən sədəqə gəlir. Məlum məsələdir ki, oğurluq pul deyil.

Çaşdırdınız məni. Hə, bu Elnar qoçaq başlar bizim gözəl ölkəmizi təmsil eləməyə. Harda yaxşı yer var, orda: restoranlarda, gecə… Yox, daha sadalamıram. Bu, diplomatik sirdir. Açıq yazaram, ermənilər də oxuyar. Köpək uşaqları…

Diplomatik missiya öz yerində, ancaq imtahanları da vermək lazımdır. Qoçaq Elmar yaxşı biliyi olan, ancaq vətən qeyrəti çəkməyən bir fransızı tutur, bu fransız da başlayır onun kağızıyla girib imtahanları verməyə. Düz yeddi imtahan verir, səkkizinci dəfədə namərd ingilislər bizim nazir balasının fransız nökərini tuturlar və hər ikisini verirlər məhkəməyə.

Mirzə Əlilin başına and olsun, bu ingilislər qanmırlar ki, Azərbaycan regional liderdir, onun möhtərəm prezidenti var, milli öndəri var. O cür nazir balasını çəkirlər York şəhərinin məhkəməsinə, ona da, onun fransız nökərinə də doqquz ay iş verirlər. Hələ 300 saatlıq havayı iş də kəsirlər ki, bu lap beynəlxalq qalmaqaldır və bizə meydan oxumaqdır. Məgər Azərbaycan hökuməti süqut edib ki, onun nazirinin oğlu havayı iş görə?

Məhkəmə göstərib ki, ingilis hakimlərimin səviyyəsi çox aşağıdır. Hökm çıxaran hakim deyib ki, imtahanın pulla alınması görünməmiş şeydir. A kişi, sənin dünyadan xəbərin yoxdur, sən necə hakimlik edirsən? Atalarımız deyib ki, bilmədiyini soruşmaq ayıb detyil, a kişi, gəl bir az Azərbaycanda yaşa, bax bizim ali məktəblərə, məhkəmələrə. Ən yaxşısı odur ki, Bakı dövlətə girib təzədən oxuyasan…

Ancaq ölkəmizi Heydər Əliyevin heykəlindən başqa heç kim və heç kəs layiqincə təmsil edə bilməz. İndi də Misirdə öndərimizin dörd metr ucalığında hetykəli açıldı. Əvəzində misirlilər Azərbaycanda bir neçə ehram tikəcək, birinin də içinə Tutanxamonun mumiyasını qoyacaqlar. Bir saziş də bağlayıblar. Biz onlara neft, onlar bizə qum. Deyiblər ki, ə, sizi qumla basdırarıq. Belə deyiblər və Mirzə Əlilin başına and içiblər.

Mirzə Əlilin başınasa bir fikir gəlib: öndərimizin heykəlini Antarktidada qoymaq. Bir dəstə  əskəri də orda saxlamq ki, ağ ayılar heykələ korluq verməsin.

Dəmir yolu nazirinin başı haqqı!

Mirzə ƏLİL

 2010 Samara

 

 

 

 

DƏLİ YIĞINCAĞI VƏ “BƏLİ” YIĞINCAĞI

Дек13

Dekabr ayının yeddisində uşaqların anasıyla şirin-şirin söhbət elədiyim yerdə çox bərk bir zəng gəldi. Bildim ki, Şirvan bəyin zəngidir, maşallah, yaman bərk zəng vurmağı var. Telefonu götürüb dedim ki, “bəli”. Mən həmişə əvvəlcə “bəli” deyirəm, sonra salamlaşıram. Şirvan bəy də “bəli” deyib başladı ki, bəs Mirzə, bayramın mübarək olsun. Dedim Şirvan bəy, qurban bayramını deyirsənsə, bir az tələsmisən. Özü də ətsiz nə təbrik? Dedi ki, Mərzə, darıxma, ətini göndərəcəm, ancaq bu təbrik ayrı təbrikdir, mən səni Azərbaycan parlamentinin yaranmasının doxsan illiyi münasibətiylə təbrik edirəm. Bütün müsəlman şərqində bu parlament birincidir. Özü də demokratrik parlament olub bizim babalarımızın yaratdığı du parlament… Şirvan bəy telefonla çox danışdı bu parlamentdən, mən də hərdənbir “bəli” dedim, ancaq bircə onu başa düşdüm ki, bu bayramın əti olmayacaq, yenə allah qurban bayramına bərəkət versin.

Sonra ha çalışdımsa, uşaqların anasıyla nə danışdığımı yadıma sala bilmədim. Kefim pozuldu. Oturub fikirləşdim ki, yaxşı, əgər bu belə vacib bayramdırsa, Bakıda niyə top-tüfəng atmırlar, parad düzəltmirlər, atəşfəşanlıq qurmurlar. Bütün gecəni elə fikirləşə-fikirləşə yerimdə qurcuxdum. Sizdən yaxşı olmasın, yaxşı bir naxçıvanlı dostum var, səhəri gün onu tapdım, dedim ki, bəs məsələ bu yerdədir, Azərbaycan parlamentinin doxsan illik bayramıdır. Naxçıvanlı dostum dedi ki, “bəli” və daha heç nə demədi. Dedim bəs ayrı sözün yoxdur? Dedi ki, nə sözüm olacaq, ay Mirzə, ağzında parlament deyirsən. Görmürsən Azərbaycan parlamentində hamı “bəli” deyir? Dedim a kişi, o birinci parlamentdə hamı “bəli” demirmiş, “bəli” deyən də varmış, “xeyr” deyən də varmış. Dedi ki, Mirzə, o, parlament deyilmiş, dəli yığıncağı imiş. Parlament odur ki, prezident nə əmr eləsə, deputatlar bir ağızdan deyələr “bəli”.

Naxçıvanlının bu sözü məni yaman götürdü. Düzü, əvvəl istədim güləm. Ancaq Sumqayıt əhvalatını yadıma salıb qorxdum. Yerin də qulağı var, burda gülərsən, çatar Əliyevin qulağına. Yəni Sumqayıt başçısı Vaqif Əliyevin qulağına…

Günlərin bir günü beş-altı sumqayıtlı uşaq şəhər bağında gəzdikləri yerdə qəlblərinə şeytan girər, başlayarlar gülməyə. Bu Vaqif Əliyev kolun dalında oturubmuş, ya nədir,  çıxıb Ərəbzəngi kimi uşaqların qabağını kəsib ki, qırışmallar, nəyə gülürsünüz? Uşaqların matı-qutu çəkilib, deyiblər ki, elə özümüz güldük. Əliyev cənabları deyib ki, ləvənd uşaqları, siz özbaşınasız ki, kefiniz gələndə güləsiniz? Niyə gülürdünüz? Uşaqların içində bir diribaşı varmış, o yana baxıb, bu yana baxıb, bir quş görüb, deyib ki, bəs o quşa gülürdük. Əliyev cənabları uşaq göstərən tərəfə baxıb görüb ki, quş oturub düz mərhum öndərimizin başında. Yəni öndərin öz başında yox, heykəlinin başında. Əvvəlcə başçının nitqi tutulub, açılanda şivən salıb polisləri yığıb töküb ora, deyib ki, bu qırılmışları aparın basın dama, bunlar qudurublar, bunların ataları dövləti yıxmaq istəyir…

Hə, o vaxtdan uşaqlar özləri damdan buraxılsalar da, ataları polisə, icra başçısının yanına gedib-gəlirlər. Deyilənə görə, onlardan  o qədər pul istəyirlər ki, bundan sonra bütün ömürləri boyu nəinki özlərinin və uşaqlarının, hətta nəvələrinin də dodağı qaçmayacaq…

Bunu naxçıvanlı dostuma danışmadım, fikirləşdim ayrı şey deyim, ürəyi açılsın. Düzü, hey istəyirəm bu naxçıvanlıların qılığına girim, girə bilmirəm. Dedim xəbərin var, Azərbaycanda prezidentlik ömürlük olur. Dedi ki, “bəli”. Dedim ki, “bəlin” şirin, ancaq de görüm bu, yaxşıdır ya pisdir. Dedi ki, Mirzə, niyə mənə yava-yava suallar verirsən. Lap yaxşıdır. Elə yerlər var ki, orda prezidentlər öləndən sonra da ölkəni idarə edirlər. Dedim a kişi, elə şey olmaz. Naxçıvanlı dostum elə qeyzləndi ki, gözləri qanla doldu və qışqıra-qışqıra dedi: “A Mirzə, yalan deyirəmsə, heç bu iqtisadi böhrandan salamat çıxmayım”.

Mən də dedim ki, “bəli…

 

Mirzə Əlil

23.12.08 Samara

 

 

 

 

NAXÇIVANDA FUTBOL VƏ YA ÇÖRƏYİ HARAMIZA YEYİRİK

Дек12

               

Çox böyük alimlərin fikrincə, futbol ayaqla oynansa da, başa çox ziyan vurur. Yəni ki, oynayanların başına yox, baxanların başına. Burda mənim bir naxçıvanlı dostum var, mən onu həmişə ağıl dəryası bilmişəm. Ancaq Avropa çempionatına baxandan sonra kişi əməlli-başlı çaşıb, havalı gəzir. Mənə o gün nə desə yaxşıdır? Deyir ki, Mirzə, havaxt inşaallah Haxçıvanda da belə futbol olacaq? Dedim ki, inşaallah heç vaxt olmayacaq. Dostumun gözləri elə yekəldi və qızardı ki, canıma qorxu düşdü. Dedi ki, Mirzə, naxçıvanlıların kimdən nəyi əskikdir ki, onlar futbol oynaya bilməsinlər. Dedi ki, naxçıvanlı kişilərin çoxu Türkiyəyə gedib-gəlir, əvvəl-axır türk qardaşlarımızdan futbol oynamağı öyranərlər. Dedim ki, a kişi, naxçıvanlılar Türkiyəyə futbol öyrənməyə getmirlər, ot biçməyə, bir tikə çörək qazanmağa gedirlər. Həm də Naxçıvanda hardan futbol olar ki, Talıbov cənabları üç nəfərdən artıq adamı bir yerə yığılmağa qoymur? On bir nəfər adam bir yerə yığılsa, Vasif  bəy onların üstünə tank çıxarar göydən bombalayar, vallahı, yaxşı da elər. Qoyarsan yığılmağa, bu gün futbol oynayarlar, sabah ayrı şey.

Bunu deyəndə dostum məndən çox incidi. Dedi ki, ay Mirzə, naxçıvanlılar nə ayrı şey oynayıblar, haçan oynayıblar? Dostumun xətrinə dəymək istəmədim, demədim ki, bəs naxçıvanlı Cəlil Məmmədquluzadə deyildi bizim camaatı lağa qoyub gülən? Niyə o bizim gül kimi şeyxlərimizə sataşırdı? Niyə bizim xalqa danabaş deyirdi? Biz danabaş olmamışıq, qoç olmuşuq, qoç!

Təəssüf ki, indi ölkədə qoç-moç qalmayıb. Prezidentimizdən, Artur müəllimdən, polis, gömrük başçısından başqa kim var ki? O boyda Naxçıvanda bir qoç varsa, o da Vasif bəydir. Maşallah, hamını buynuzlayıb yaman günə qoyur. Həmin bu naxçıvanlı dostum şikayətlənəndə ki, bəs Vasif bəy camaatı danışmağa qoymur, dedim mən onun yerinə olsaydım, bu camaatın ağzına skotç yapışdırardım. Dostum vahimələnib dedi ki, Mirzə, sən nə danışırsan? Bəs onda camaat çörəyi harasına yeyər?

Eh, vallah, futbol bu kişinin başını xarab edib. Necə harasına yeyər? Mən nə bilim harasına yeyər? Məgər Azərbaycan camaatı, içində naxçıvanlılar da olmaqla, indiyəcən çörəyi ağzına yeyirdi?

                                                                   Mirzə ƏİL

BİR SIXMA TORPAQ

Дек11

              
Kim deyir ki, Mirzə Əlil vətəni sevmir, başından böyük qələt eləyir. Vətəni məndən çox bircə prezidentin ailəsi sevər, bir də Kəmaləddin Heydərov. Qalan heç kim vətən sevgisində mənə yaxın gələ bilməz. Elə sevgimin artıqlığındandır ki, hər yay vətəndən qayıdanda təkcə ürəyim yox, bütün başqa yerlərim də xarab olur. Bu dəfə görünür eşq başıma elə vurub ki, sentyabr ayının yeddisində kənddən çıxmaq istəyəndə əməlli-başlı qırc olub yıxıldım. Məni ötürməyə gələnlər şivən qopardılar ki, bəs Mirzə indi ölər, bu saat ölər.  Hələ eşitdim pıçıldaşırlar ki, molla dalınca adam göndərmək lazımdır. Molla sözünü eşidən kimi huşum elə bil qayıtdı, dedim a zalım uşağı, mənə hələ molla lazım deyil, Salyan xəstəxanasına zəng vurun, həkim gəlsin. Dedilər, Mirzə, bayaqdan səni istəyənlərin hamısı zəng vurur, ancaq zəng gedib çatmır, çünki, möhtərəm prezidentimiz Salyan xəstəxanasına baxmağa gəlib. Prezident olan yerdə də rabitəni kəsirlər. Dedim ay bala, mən öləndən sonra o xəstəxana mənim nəyimə lazımdır, zəng vurun prezidentin özünə, deyin Mirzə Əlil ölür. Dediər Mirzə, prezident tapşırıb onu bircə Zəlimxan Yaqub öləndə narahat eləsinlər. Dedim a zalım uşağı, onda qoyun məni bir maşına, Bankə yolu aparıb çatdırın Neftçala xəstəxanasına. Dedilər bu yol iyirmi ildir təmir görmür, səni bu yolla aparsaq, sən də ölərsən, özümüz də ölərik…

Hə, camaat yağlıqaradan-zaddan qayırıb məni ölməyə qoymadı, sonra sağollaşıb yola düşdüm. Həmin o Salyan xəstəxanasının yanından keçəndə gördüm ki, düz xəstəxana qapısına qədər asfalt basılıb, ordan o yana yox. Mənə dedilər ki, Azərbaycan alimləri açılıb-yığılan asfalt yaradırlar, rulon şəklində olacaq. Prezident hara getsə, döşəyəcəklər ora, sonra yığıb yumurlayacaqlar. Məni öz dilini Rusiyada guya unudan qurumsaqlara oxşadanların biri belə dedi: “Ekonomiya budet do fiqa, Mirza!”

Bərəkallah! Azərbaycanlıda olan ağıl heç bir millətdə yoxdur. Qeyrətdə də bizə çatan olmaz. Bizim adam hər cür qeyrəti çəkir. Ən çox da ailə qeyrətini. Hara baxırsan, mərhum öndərimizin heykəli, muzeyi, adına salınan bağlar… Hansı millətdə belə ata qeyrəti çəkmək var? Odur ey, özbək prezidenti İslam Kərimov, gəlib Bakıda Əlişir Nəvaiyə heykəl açıb. Mənə çoxdan deyirdlər ki, özbəklər dədələrinə qiymət qoymurlar, inanmırdım, indi daha inandım. A kişi, şair kimdir ki, sən boyda prezident onun heykəlindən ötrü durub Bakıya gəlirsən. Şair lotu-potu tayfasıdır, sən dədən qala-qala Nəvaini niyə ucaldırsan? Başınız haqqı, əgər bizim prezidentimiz Nəvainin əvəzində gedib Daşkənddə dədəsinə heykəl qoymasa, adımı dəyişib Mirzə Təbil qoyaram. Onsuz da sərhəddi keçəndə başıma gələnlərdən sonra adımdan zəhləm gedir. Sərhədçilər məndən rüşvət istəyəndə dedim a bala, nə rüşvət, mən Mirzə Əliləm. Dedilər cəhənnəmə Mirzəsən, gora Əlilsən, pulu ver, yoxsa ənginə elə qoyarıq ki, bu şoğərib adın da yadından çıxar.

Pulu verməyinə verdim, ancaq başa düşmədim ki, niyə mənim adım şoğəribdir.

Vətəndən bir sıxma torpaq götürmüşdüm, ki, birdən məni Samarada basdırsalar, qəbrimə töksünlər. Gömrükçülər buraxmadılar, dedilər hərə bir sıxma aparsa, vətəndə torpaq qalmaz ki. İstədim deyəm a bala, elə gözünüz məni gördü, ermənilər o qədər torpaq götürüblər, niyə onlara dinmirsiniz. Demədim. Düzünə qalsa, üz həmişə özgədən utanır, özünkündən utanmır. İndi erməni olub özgə, bizim prezidentimiz, nazirlərimiz, generallarımız onlara nə desinlər?

Vallah, utanırlar…

Mirzə Əlil

 

 

газета ОЧАГ 2012-03

Дек11

очаг3цвет_2012           

DƏDƏM VAY!

Дек11

           

O gün bir soydaşıma rast gəldim, deyir Mirzə, xəbərin var bir azərbaycanlı qızının oğurlanmağından? Deyirəm xəbərim yoxdur, ancaq burda nə qəribə iş var ki, yəqin demək istəyirsən qaçırıblar. Bizim qızlarınkı elə dədə-baba qaçırılmaq deyilmi? Deyir yox, bu uşağın qaçırılmaq vaxtı deyil, cəmi on üç yaşı var. Deyirəm a kişi, on üç yaş bəs azdır? Azərbaycanda ondan da kiçikləri valideynləri könüllü verirlər gedir. Yəni ki, valideynlərin könlü olur, qızı deyə bilmərəm. Əslinə qalsa, on bir-o iki yaşlı qızda nə könül… Soydaşım deyir ki, a Mirzə, vallah sən məni yaxşı başa düşmürsən. Bu qızı əməlli-başlı oğurlayıblar, belə maşın oğurlayan kimi, qızıl-gümüş oğurlayan kimi… Bunu eşidəndə çox darıxdım, dedim ki, a kişi, bunu bayaqdan de də. Yəqin oğurlayanlar erməınilərdir, o qırışmallar torpağımızı oğurladılar, ürəkləri soyumadı, yeməklərimizi, mahnılarımızı oğurladılar. İndi də balaca qızlarımıza əl atıblar. Soydaşım dedi ki, a Mirzə, nə erməni, qızı özümüzkilər oğurlayıbmış, dəstəbaşı da iyirmi yaşlı azərbaycanlı qızıdır…

Ah cəsur, qeyrətli qəhrəman Azərbaycan polisi, olaydın burda, görüm bu uşaqlar o qələti eləyərdilər ya yox. Siz öləsiniz demirəm, Mirzə Əlilin başı haqqı, Azərbaycanda nəinki oğurluq eləməyə, hətta dilənməyə də qoymurlar. İnternetdə hansı Azərbaycan saytını açırsan, görürsən ki, Bakının bu küçəsində bu qədər dilənçi tutulub, o metro stansiyasında filan qədər.  Vallah, polislər qırğı kimi şığıyırlar dilənçilərin üstlərinə, “dədəm vay!” deməyə də macal verməyib qandallayırlar. Düzü, hara aparırlar, deyə bilmərəm. Bunu yazmırlar. Yəqin dövlət sirridir. Azərbaycan da, özünüz bilirsiniz, çox sirli dövlətdir. Dövlət deyil ey, qardaş, sirlər xəzinəsidir!

Ancaq bir fikir beynimdə elə hərlənir ki, başım qızır. Məsələ burasındadır ki, bu dilənçiləri nə qədər tuturlarsa, qırılmışların sayı azalmır, bəlkə elə artır da. Çox təəccüblüdür, Azərbaycan kimi varlı dövlətdə dilənçi hardan əmələ gəlir? Bir restoran sahibi var, mötəbər insandır, maşını da çox yekədir, deyir Mirzə, o dilənçiləri Ermənistanda hazırlayıb vertolyotla atırlar Bakının, Sumqayıtın, Gəncənin, Salyanın küçələrinə. Deyirəm niyə? Deyir ki, bizi biabır eləməyə, ermənilərin fikri-zikri bizi biabıer eləməkdir…

Vallah, ağlabatan sözdür, ermənilərdən nə desən çıxar…

O ki qaldı oğurlanan qıza, urusun milisi sağ olsun, azad eləyib. Uşağın atasından pul istəyən dəstəbaşını tutublar. Ata da başını yelləyib gülür ki, a kişi, məndə pul hardaydı?

Ürəyimdə dedim ki, o sözü burda deyirsən, Azərbaycanda deyə bilməzdin. Azərbaycanda kimin pulu olduğunu və nə qədər olduğunu bircə polis bilir. Kimə barmağını uzatsa ki, səndə bu qədər pul var, o adam o pulu yerin deşiyindən də olsa çıxarır və özü də məəttəl qalır ki, bu qədər pulu olduğunu indiyəcən bilmirmiş…

Sizə deyim Vasif Talıbovadan…

Yox, bu dəfə heç nə deməyəcəyəm, çünki naxçıvanlılar söz qoyublar ki, Mirzə, bir də Tasif Talıbovdan artıq-əskik yazsan, üzünə baxmarıq. Naxçıvanlıların baxmadıqları üzsə, vallah, qaradır…

Gəlin sizə deyim İrandan. Deyirlər ki, çalmalılar İranda o qədər törəyib-artıblar ki, bir-birinin ətini yeyirlər, camaat da aralıqda qalıb qırılır. Bir azərbaycanlı ayaq altında qalıb qışqırırmış ki, “dədəm vay!” Jandarm dəyənəyi endirib kürəyinə ki, əksinqilabçı köpəkoğlu, dərdini farsca de, bilək nə deyirsən…

A qardaş, nə olar, farsca de də, bu fars köpəkoğlu da bilsin sənin dərdin nədir…

Mirzə ƏLİL

26.06.09 Samara