Архивы

ANALAR CƏNNƏTİ

13 1 19

“Cənnət anaların ayağı altda”

Deyirik. İnanmaq buna çətindir.
Qadındır hər ana axı dünyada,

Öz ömür yolu var hər qadının da.

 

 

Cənnətdir deyirik yeri ananın.
Buna da inanmaq çətindir fəqət.

Bəs orda ananın balası hanı?

Baladan ayrısa, ona nə cənnət?

 

 

Sadə bir arvaddı mənim öz anam,

Ömrü uzun oldu, əzabı artıq.

Kimdi kamil olan, günahsız olan? —
Yəqin günaha da haçansa batıb.

 

 

Cənnət — kamillərin, günahsızların,

Saf doğulanların, saf ölənlərin.

Bəlkə də cənnətdən bir az aralı,
Yaxın həndəvərdir anamın yeri.

 

 

Dünyanın zülmündən dincələr orda,
Nə soyuq incidər, nə də ki yanğı.

Yeməyi-içməyi havadan udar,

Heç kimdən diləməz kömək və qayğı.

 

Bir vaxt qaldıraraq cəhənnəmimdən,

Məni gətirərlər görüşə bəlkə.

Nə anam danışar, dinərəm nə mən,
Ağlayar, əlini üzümə çəkər…

 

13.01. 19

Samara

DƏNİZ

07 3.jpg

Uşaqkən bilmirdim yaxındır Xəzər,

Lap həndəvərdədir bu mavi dərya.

Dərə-təpəli yol kəsə gedilsə,
On beş kilometr ola-olmaya.

 

 

Küləyi tanıyıb “Xəzri” desək də,
Bəlkə bilən yoxdu əsir dənizdən.

Ay özü dənizdən yaxındı kəndə,

Hər axşam baxırdı göyün üzündən.

 

Kürlə əlləşirdi bizim camaat, adamlar,
Çörəyimiz onda, suyumuz onda,

O taya bu kiçik çayı adlayan,
Aşırdı həddini dünyamızın da.

 

 

Kənd camaatı dəniz xalqı deyildi,
Gəmilər qayıra, dalğalar aşa,

Balaca bir çayın girinci idi,

Gah qorxur quruyar, gah qorxur daşar.

 

 

On beş kilometr aralı bizdən,
Mavi dəniz vardı fırtına dolu.

Kəndi qorxudurdu Xəzri özü də,

Xəzri əsən zaman Kür də qorxulu…

 

 

Çay adamlarıydıq, həqir, çəkingən,
Yoxdu iddiamız böyük işlərə.

Yaxın dəniz kimi duyurduq hərdən,
Öz içimizdəki keşməkeşləri.

 

07. 01. 2019

Samara