Günəş bəyaz və buludlar yuvarlanır aşağı,

Divar dalındasa bostanla məzarlıq qovuşur.

Paya altında, qum üstündə adam oxşarlı,

İçi bəlimli müqəvvaların durur qoşunu.

+

Hasarın pərdiləri üstdən əyilib baxıram,

Görürəm: yollar, ağaclar, dağınıq əsgərlər.

Qoca arvadsa doqqazın yanında duz yaxaraq,

Yekə bir parça qara əppəyi çeynər, çeynər…

+

Niyə, Tanrım, qəzəbə gəldi bu miskin komalar,

Ki, dəlib köksünü güllə bu qədər insanın?

Eşalon keçdi — əsgər ağladı, qıy çəkdi qatar,

Bürüdü yolları toz, örtdü düzü-dünyanı.

+

Kaş öləydim! Qaraqaş nazənin gözəllərdən,

Oxunan naləli bu nəğmələr ürək dağıdan.

Kaş bu dünyaya gəlməyəydim! Eşqdən, dərddən,

Necə də qıy vurur əsgərlər! Ey rəhim Yaradan!

3 iyul 1916

tərcümə: 3-5 yanvar 2009

++++++++++++++

Читать далее →