Архив тегов | ana haqqında şeir

«KÖHNƏ ŞƏKİL VARDI… KÖHNƏ YOX, QƏDİM…»

Ноя14

Köhnə şəkil vardı… Köhnə yox, qədim…

Cırılar ya itər, qalar o, çətin.

Altı ya da yeddi yaşında idim

Şəkil çəkiləndə  — bilirəm yəqin.

 +

Salman qucağında oturub anam,

Qardaşımsa beş yaş kiçikdi məndən.

Yandan ayaq üstə mən dayanmışam,

Hamı var, lələmdən başqa, deyəsən.

 

Başımda kepka var alnımı örtən,
Yəqin iki ölçü böyük alıblar.

Uşaqlar sürətlə artır… adətən,
Mən elə artmadım… istisnalar var…

 +

Gözümün önünə gəlir o şəkil,
Anbaan. Qocalıq gerçək olandan.

Baxıram – indiki mənəm elə bil,

 Kepkalı, yöndəmsiz, eybəcər oğlan.

 +

Elə bil gedirəm geri haçandır,

Boy, bədən kiçilir, çəki azalır,

Qoysam şəkildəki kepkanı indi,

Dimdiyi çənəmə dəyər az qala.

 +

İndi birdən öləm…məni uçarla,

Aparmaq da olar əl baqajı tək.

Poçtla da göndərmək, yəqin ki, olar,

Bu yazıyla: “Tələb olunanadək…”

 

14. 11. 2025, Samara

«QAYDASIZ YAŞADIM BÜTÜN HƏYATI…»

Авг28

                       anamın xatirəsunə

Nə iş, nə qazanc, nə müəyyən peşə,

Cəmiyyət içində nə də mövqe var.

Tay-tuşdan sağ qalan nəvə qucaqlar

Heyf, oxşamadım mənsə tay-tuşa.

 +

Qaydasız yaşadım bütün həyatı,
Pozdum şifahini, yazılını da.

Gərək təzə qayda özüm yazaydım,
Güclü olan yazır… Gücüm çatmadı…

 +

Elə bil yazıyam qısa, yox ancaq,

Orfoqrafiya, punktuasiya.

Başı ağrıyacaq, oxuyan olsa

Yazı ya tərsinə anlaşılacaq.

+

 Yazısız bilirdi nəçiyəm, kiməm,

Savadsız anamsa üzümə baxıb.

Qonşuya deyərdi: uşaq sınıxıb,
Çox içmir çayı da qabaqkı kimi…

 28. 08. 2025, Samara

 

QARĞIDALI ƏTRİ

Авг1

Qocalıqda dəyişən və dəyişməyən nədir?

Ağarsa da – saç qalır, çoxu dişlərinin də.

Nəbz, təzyiq norrmada ya normaya yaxındır,

Yatağa yıxa bilən bir azar da yoxundur.

Yeməyə iştahın var, dad bilir ağzın hələ,
Cavanlıqdan fərqlidir halın bununla belə.

Bax, yenə bulvardayam, sürətim də həminki.

Cavansa da, arxada qalır məndən öndəki.

Baxmıram qabaqkı tək həndəvərimə ancaq,

Ayın çayda əksinə məndə daha yox maraq.

Baxmıram adamlara – qadın olsun ya kişi,

Mənsiz keçir kütlənin çayqırağı yürüşü.

Cavanlıqda duyduğum qadın ətri yox daha,

Dezodorant qoxusu qatılaşır havada…

Nə geyim gözümdədir, nə çılpaq “ərazilər”,

Əlbəttə, nə də məndə bir insanın gözü var…

Gedirəm tələsən tək, qulluğa gedən sayaq,

Məsafəni bitirib, tez də geri qayıtmaq!

Birdən yavaşıyıram… Belə olur hər dəfə.
Qarğıdalı qaynadıb satırlar həndəvərdə.

Buğ vurur qapaq altdan… mən bu xəstəyə məlhəm,
Qarğıdalı ətrini ciyərimə çəkirəm.

Həyətdə, ocaq üstdə anam da qaynadardı,

Yayda nəyi olmasa, qarğıdalısı vardı.

Pay gəlirdi qonşudan özünkü olmayanda,

Hanı o günlər indi, hanı o yaylar indi…

Qarğıdalının ətri anamı salır yada,
Ana yoxsa – yetimik həyatın hər anında…

 

01. 07. 2025, Samara

VAR HƏR BİRİMİZİN İÇİNDƏ DƏRYA…

Мар4

Var hər birimizin içində dərya,

Tükənməz, nə qədər axa, işlənə,

Yer yana, göy yana qurumaz yenə,
Azalmaz, nə qədər insan ağlaya.

 +

Körpəyə, cavana gülüş yaraşır,

Ağlamağın vaxtı yaş ötəndədir,

Adamsız bir küncə çəkil, tində dur,
Ağla, axıb getsin gözünün yaşı…

 +

Bacın yada düşür, gah da qardaşın,
Gözlərin önünə gəlir anan da,

Hönkür, kimsə əgər yoxsa yanında,

Sıxılma, saxlama, qoy axsın yaşın.

 +

Nə gözəl nemətdir bu saf gilələr!

Tükənmir, ürəyin boşalır ancaq.

Hələ ki, gözlərin yaş axıdacaq,
Nə ölər, nə solar qədim sevgilər.

 +

Qəbrinin üstündə indiyə qədər,
Anam, nə ağladım, nə gül gətirdim.

Yığılsa, bəlkə də bağ bitirərdim,

Burda axıtdığım göz yaşı əgər…

03.03. 2025, Samara

 

«AH, NƏ GÖZƏLDİR GÜNƏŞİ FEVRALIN…»

Фев7

Ah, nə gözəldir günəşi fevralın,

Gözlərin artır işığı, can qızır.

Şaxtadır, əlbəttə hələ, qar qalın,

Ruhu duyulmaqdadır artıq yazın.

 

Ah, bəzənir qar şüalardan necə!

Ağ çörək üstə yaxılır sanki yağ,

Ah, anam alnında əli indicə,
Kaş ki baxa yollarıma qalxaraq…

 

Möcüzədir, ah, günəşi fevralın!

Hər cür ölüm fikri başından gedir,

Həm inanırsan ki, dirilmək də var —

Qalxıb anam bəlkə yenə yol güdür…

 07. 02. 2025, Samara

«TOYUQDAN-CÜCƏDƏN HAÇAN NƏ BİŞSƏ…»

Апр13

Toyuqda-cücədən haçan nə bişsə,
Yeyərdi boyunla ayağı anam.

Deyərdi: “Bunları sevirəm nəsə,

Ətlə uşaqlıqdan olmayıb aram”.

 

Biz də inanırdıq onun sözünə,
“Ayaq, baş sevəndir məmə”, deyirdik.

Buddan, döş ətindən bəxtə düşsə nə,
Bir göz qırpımında basıb yeyirdik.

 

Çorəyin boyadı, çayın qalmışı,
Qazanın kəfgirlə sıyrılan dibi,

Paltarın köhnəsi. güvə salmışı –

Yaxşını qıymadı ölənə kimi.

 

Oğul-uşaq yedi yaxşını, geydi,
Şirin, dadlı bizə düşəydi gərək.

Qazanın dibində qalanı yedi,

Qalmayanda yedi anam şor-çörək.

 

Tikənin yağlısı, ya təzə paltar,
Çaşdırır, indi də məni, pərt edir.

Mənə xatırladır anamı bunlar,
Nə yesəm, nə geysəm, haram kimidir…

  1. 04. 2024, Samara

ANAMIN ADI

Ноя12

12.11.22

Mənə uşaqlıqdan deyiblər hələ,

Nə iş bacaranam, nə də yarıdan.

Nə dalınca getsə — gələn boş əllə,

Suya göndərsələr – Kürü qurudan.

 +

Eləydi… Elədir indiyə qədər.

Nə yığdım, tikməyi nə də bacardım.

Mənə verilsəydi xəzinə əgər,

Beş günün içində dağıdacaqdım.

 +

Nəinki bir bağın —  çiçəyin hətta,

Çəkə bilməmişəm nazını azca.

Suya həsrət qalıb, həm də diqqətə,

Quruyub gözümün qabağındaca.

 +

Qəfəsdə baxımsız quş kimi ölər,
Solar susuz qalan gül kimi ya da.

Nə yada salınar, nə dilə gələr,

Unudulub gedər anamın adı.

+
Qəbir daşından da bir zaman itər,

Qurandan seçilib qoyulan bu ad.

Bir gün daş da itər, itər qəbir də,

Daşı, torpağı da dəyişir həyat.

 +

Yedik sağlığında nəyi vardısa,
Mən də çox yemişəm, yarıtmamışam.

Ana xatirəsi, adı da irsdir,
Heyf, varisini yaratmamışam…

 +

Anama şeirlər həsr eləyirəm,

Adını yaşadım yazılarımda.

Əsər yox, övladdır, nəvə onlar həm,

İrsim də onlardır mənim, varım da.

11-12. 11. 2022, Samara

QAZ KƏMƏRİ GƏLİB KƏNDƏ, NƏHAYƏT…

Апр17

SAHƏ.jpg

Kəndə qaz kəməri gəlib, nəhayət,

Hər evdə qaz yanar bəlkə sabahdan.

Qazın kəndimizə verdiyi ləzzət,
Çətin alınardı yüz əlli yazdan.

+

Azəri kəndinə azəri qazı,
Yolunu bir əsr azdırıb gəlib,

Dünya bazarını dolaşıb, gəzib,

Yarı Avropanı qızdırıb gəlib.

+

Heyf ki, kəməri görmədi anam,
Kipriyi həmişə od götürənim,
Əlləri təndirdə, ocaqda yanan,
Odun daşıyanım, su gətirənim.

+

Ölən günə qədər neft pilətəsi,
Yandı, tüstülədi, gözü yaşartdı.

Ölkə sərvətindən ona çatası,
Bu acı tüstülü, hisli həyatdı…

+

Farışdan yaralı çiyinlərində,
Odun şələləri daşıyanlara,

Tökülmüş-sökülmüş geyimlərində,
Qışda da, yazda da üşüyənlərə,

+

Yuxusuz gözünə tüstü dolduran,
Gecə-gündüz əski qurudanlara.

Qışın şaxtasında, yaz soyuğunda,
Can qoyub məişət yaradanlara,

+

Yəqin ki, halaldır kiçik abidə.

Məktəbin yanında, məscidin ya da.

 Bir dilim xatirə yana əbədi,

Həyatı şam kimi yanan arvada.

17.04.2018

Samara

VOLQANIN O TAYINDA

Янв30

30.01.2018.jpg

Hər gün, hər havada işə gedən tək,

Keçəm o tayına Volqanın gərək.

Ayağım altda buz, buz altdasa su,

Sınanıb, bu yolun yoxdu qorxusu.

Hərdən qarmaşınlar hay salıb keçir,
Görürəm şütüyən xizəkçiləri.

Hamı qıvraq gedir, hamı şən gedir,

Çatışmır deyəsən bircə zəngləri.

Fikirli və ciddi, işə gedən tək,

Mən də yol gedirəm piyada və tək.

Gedirik çevirib arxa şəhərə,

Qar təmiz, havasa saf olan yerə.

Burunları qızarıb, bədən tərlidir,

Ziyafət gözləyir bizi elə bil.

Şaxtalı havanı  ciyərimizə,

Çəkərik, güc gələr ürəyimizə.

Volqanın çölündə keçən saatlar,

Yəqin ömrümüzə illər artırar…

Bu da Volqa çölü, bu, seyək meşə,

İtburnu qızarır hər addım başı.

Bu qar  olmasaydı qurşağa qədər,
Oxşayardı Ərəbqardaşbəyliyə…

Birdən kövrəlirəm, darıxıram da,

Anamı görürəm qarlı cığırda…

Müharibə vaxtı, axıra yaxın,
Elə şaxta olub, Kür tamam donub.

Buzla at-araba keçib gedirmiş

Onda qış özü də müharibəymiş…

Anamı görürəm iyirmi yaşlı,

Ürəyi yaralı, gözləri yaşlı.

Qayanın altında yıxılır-durur,

Xırda əlləriylə buzu sındırır.

Yuyur paltarını ahıl ərinin,

İlki Süleymanın əskilərini…

 

30.01.2018

Samara

 

 

OLDUĞUM YERİN BİR ADI VAR — «UZAQ»…

Авг28

мать         

        Anamın xatirəsinə

Anasının başı qarışan zaman,

Gün gedir, uşaqsa yığışmır evə.

Nəfəsi təngiyir, doymur oyundan,

Yeməyin, yatmağın vaxtı keçsə də.

 

Dünya oyunları çəkdi məni də,

Girə də bilmədim, baxıram ancaq.

Qatara gecikdim, batıb gəmim də,

Olduğum yerin bir adı var – “Uzaq”!

 

İndi səsin yatır xatirələrdə,
İl üstə il gəlir, yox çağıranım.

Haçansa ayılıb səsləsən əgər,
Gəlib baş qoyaram sənin yanına…

28.08.17

Samara