Архив тегов | anarın yubileyi

QƏBRƏ İŞƏYƏNLƏR VƏ ŞALVAR İSLADANLAR

ANAR 1

Bu yaxınlarda Rəsul Rzanın vətəni Göyçayda yerli gənclər ikinci dünya müharibəsinin veteranının qəbrinə işədilər və işəməklərini videoya çəkib bütün dünyaya yaydılar. Gözləmək olardımı ki, Rəsul Rzanın oğlu gedər atasınıbn vətəninə, yığar camaatı, qəbrəişəyən gəncləri qınayar və öz əliylə murdarlanmış qəbri qaydaya salar? Yox, gözləmək olmazdı. Çünki son otuz ildə, əvvəlkilər bir yana qalsın, çox hoqqalar çıxır, çox yerlər murdarlanır, Qarabağda və onda qıraqda qəbirlərimiz murdarlanır, öz milli sərvətlərindən mərhum olan xalqın heç havası da çatmır. Anar bu otuz il ərzində ancaq öz vəzifəsinin, özünün, öz oğul-uşağının güzəranının hayındadır. Onun Yazıçılar birliyi adlı nazirliyə başçılıq eləməyinin Azərbaycan ədəbiyyatına heç dəxli yoxdur, bu birliyə Dostoyevski dirilib gəlib başçılıq eləsəydi də, bu, Azərbaycan ədəbiyyatına təsir eləməzdi.Keçəl çarə bilsə, öz başına elər – son otuz ildə Anar bir sətir keyfiyyətli bədii cümlə yazmayıb.

Anar – klinik haldır. Bu barədə bəlkə də çox danışmağa dəyməz. Ancaq son həftələr ərzində “yaradıcı zoyalıların” uzun növbəyə düzülüb Anara mədh yazmağı ciddi məsələdir. Adam nəinki bu “yaradıcı ziyalıları”, hətta bu “yaradıcı ziyalıları” törətmiş xalqın şilləllənməyini arzulayır. Mən bu qədər yaltağı, əqidəsizi, qeyrətsizi olan xalqımın şillələnməyini istəyirəm. Yəni istəyirəm Allah özü mənim xalqımı şillələsin, indi necə şillələr, özü bilər…

Və bu həftələr ərzində cavanlı-qocalı “yaradıcı ziyalılar” Anar yağlı təriflər tapmaq üçün o qədər gücəniblər ki, bir neçə yerdən qrıja alanlar olub, babasilləri dağılanlar olub, Anar yaşda olanlar isə şalvarlarını isladıblar. Ramiz Rövşən bir neçə şalvar isladıb, bütün qarderob ipdən asılıb günə verilib, ancaq axırda bu zalım oğlu elə tumançaq kompütür dalında otura-otura yaxşı tərif tapıb, yazıb ki, Anarın həm öz yubileyidir, həm adının…

Ay bunun adına…

İndi Ramiz Rövşənin şalvarları quruyub, geyib gəzir şəhəri, yazdığı ayıbdan da utanıb-eləmir…

Guya Ramiz Rövşən əvvəl yazmaq istəyirmiş ki, “Anar kişi adamdır”. Arvadı qapazı vurub başına, deyib zalım oğlu, evimizi yıxmaq istəyirsən, ölkədə kişi bir olar!

Belə-belə işlər…

İlham Əiyev də deyir ki, “Yerevana gedirəm…”

A kişi, otur yerində…

14.03.18

Samara

ANAR HAQQINDA:  REPUTASİYALAR VƏ EPİTAFİYALAR

ANAR 1.jpg

1981-ci il dekabrın 19-da Ədəbiyyat institunun müəllimi Yuri Tomaşevski III kurs tələbələriylə seminar keçirdiyi kiçik auditoriyaya girib salamlaşır və əlindəki “Litaraturnaya qəzeti”ni” qeyzlə masanın üstünə atıb deyir: “Lap abır-həyanı itiriblər!” Literaturkanın birinci səhifəsində Brejnevin portreti və onun beşinci qızıl ulduzla təltif olunduğu barədə fərman var – bu gün Baş katibin yetmiş beş yaşı tamam olur. “Aleksandr İsayeviç burda olanda yenə bir az özlərini yığışdırırdılar, onun təkcə ölkədə olmağı xeyli adamı məcbur edirdi ki, özlərini ləyaqətlə aparsınlar…”- deyə Tomaşevski qəzeti qaldırıb yenə masanın üstünə atır. O öz-özüylə danışır, içərisində azərbaycanlılar da olan üçüncü kurs tələbələri, dərsə çox vaxt gəlməyən bir neçə nəfər moskvalı istisna olmaqla, siyasətdən kənardılar. Azərbaycanlılar, əslinə qalsa, elə ədəbiyyatdan da kənardılar – ancaq bu, ayrı söhbətdir… Tomaşevskinin kimi konkret qınadığını demək çətindi – Brejnevə ulduz verənləri? Yazıçı qəzeti olan Literaturkanı? Bütün yazıçıları? Aleksandr İsayeviçsə, əlbəttə, Soljenitsın idi – Brejnevçiliyin siyasi və estetik antipodu. Onun yanında, əlbəttə, özünü yığışdırarsan… Qonaq kimi gəldiyim seminarın onsuz da iflic olmuş işindən yayınıb bir vaxt Bakıda gördüyüm bir səhnəni xatırladım. 1980-ci ilin günəşli yanvar günlərinin birində o vaxt uğurlu sayılan bir xeyli yazıçı İttifaqın qabağında yığışıb qeybət qırır. Birdən hamı susub özünü yığışdırır və indiyəcən şəkillərdən və televizordan tanıdığım Anarın adamlara baxmadan, verilən salamları demək olar ki, cavabsız qoyaraq keçib getdiyini görürəm… Читать далее