İ

Rusiyada cənazə qapıdan çıxanda mərhumun ən yaxınları şivən qoparırlar: “Na koqo, na koqo tı nas ostavil (a)….” Yəni bizi kimə tapşırıb gedirsən…

Zəlimxan Yaqub öləndə yəqin Azərbaycanda şivən qoparmasalar da, ciddi narahatlıq keçiriblər: “Bizi kimə tapşırıb gedirsən…”

Rüstəm Behrudinin şeirlərini oxudum və gördüm ki, heç narahat olmağa dəyməz: Zəlimxan Yaqub azərbaycanlıları Rüstəm Behrudiyə tapşırıb gedib. Ancaq deməliyəm ki, Zəlimxan Yaqub Rüstəm Behrudidən istedadlı olub, daha dəqiq desək, Zəlimxan Yaqubda poetik vergi olub, Ancaq Rüstəm Behrudi özünü şairliyə qoyanlardandır. Bu onun mərhum Zəlimxan Yaquba oxşamağına mane olmur – həmin uzun, cəfəng şeirlər, “lər, lər, pəncərələr” səviyyəsində qafiyələr, arxaik dil, dolaşıq fikirlər və onların çətin anlaşılan ifadəsi. Читать далее →