Архив тегов | Elçibəy

ƏBÜLFƏZ ELÇİBƏYİN ÖLÜMÜNƏ

Rus qəzetlərindən kifirlik yağır,

Qaradır hər sətrin üzü, həm altı.

Çeçen savaşında itkilər ağır,

Uçarlar vurulur, gəmilər batır.

+

Ölüm xəbərini burda, Elçibəy,

Qəzetlərdən aldım. Qəribik, atam.

Milli rəzalətdən üz çevirərək,

Gedirik. Ölümdür yurda qaytaran.

+

Kələkidə qalxmış qoz ağacıydın,

“Gülxanə”də soldun. Kimdi fərqində?

Türkün vurğunuydun, türkün acıydın,

Toxtayıb vətənə dönürsən indi.

+

Məhbəs qapısını bir vaxt arxanca,

Örtən polis qəlbli qoca general,

Fəxri xiyabanı üzünə açar –

Əvf et – tabutunun! Kütlə, cah-cəlal…

+

Bəzən məğlubiyyət, bəzən qələbə,

Bəzən də savaşdır ölüm. Səninki

Gedişdir – déjà vu! – ancaq bu dəfə,

Oxşamaz, ovutmaz səni Kələki.

+

Firqədaşlarının çiyinlərində,

Fəxri xiyabana gedər cənazən.

Son avqust qızmarı baş hərləndirər,

Ərəb bəlağəti ağır, canüzən.

+

Əfsus! Rusiyanın qəzetlərində,

Bu ali dəfndən yox təfərrüat.

Bəli, ölür keçmiş prezidentlər,

Yataqda… Azardan… Adi əhvalat…

+

Milli mübarizən, uğursuz hərbin,

Burda unudulmuş, Elçibəy, artıq.

Axı cəbhədə də ölə bilərdin,

Ya da sui-qəsddən – buna ustayıq…

+

Yataqda keçindin. Qürbətdə hərçənd,

Xərçəngdən.Vətənə dönürsən indi.

Toxta, sən deyilsən, doğma, uzaq kənd,

Son mənzil birinci prezidentə…

+

Ölkə çalxalandı nə addım atdın,

Ayama qazandın ad-san yerinə.

Xalqına qəribdin, xalqına yaddın,

Elçibəy, qəbrin də qərib görünər.

+

Məzarçı! Mərmər yox, qan-tər hopulu,

Daş gətir Qaradağ karxanasından.

Vaxt gələr açılar Qarabağ yolu –

Bir sıxım torpaqçın yer də saxla sən…

23. 08 – 16.09. 2000 Samara

 

 

EMİN MİLLİNİN BLOQ YAZISI BARƏDƏ

«Azadlıq» radiosunun saytı üçün yazılmış şərh

 

Bu gənc cənabın problemi var. Sağ “əziz prezidentə” yazdığı məktuba cavab almamış ölü prezidentə həmlə edir… Emin Milli İzahlarında səmimi deyil: əgər məktubu (bu, doğrudan da məktubdursa və onu Elçibəy yazıbsa) özü arxivlərdən tapıb nəşr etsəydi, bunu yalan-doğru tədqiqatçılıq işiylə bağlamaq olardı. Əgər “sənəd” 1993-cü ildə çoxtirajlı qəzetdə çap olunubsa, onu təzədən, özü də seçkiqabağı dövrdə, hıyata qaytarmaq fitnəkarlığa oxşayır…

Arxivlərin açılmağı tələbi gülməlidir…Azərbaycan Çexiya deyil, 1991-ci ilə qədərki Azərbaycanı ümumiyyərlə heç bir dövlətlə müqayisə etmək olmaz, çünki Azərbaycan o vaxtacan dövlət deyildi… Azərbaycanlılar o vaxtacan nəinki KQB-dən, raykkom katiblərindən və milis rəislərindən qorxurdular. Azərbaycanlılar kolxoz sədrlərindən, briqadirlərdən və hətta qarovulçulardan da qorxurdulr. Mərhum İsa İsmayılzadənin dediyi kimi: “Qaçın qarovulçu gəldi, Qoçu oğlu qoçu gəldi…” Əqidə üstündə türmədə yatmış bəlkə də yeganə azərbaycanlıya qarşı iddialar irəli sürən bu gənc cənabın hansı mənəvi əsasları var?

Və bu gənc cənabın özünü yerli-yersiz yazıçı adlandırmağı, ləhcəsini ingilisləşdirməyi onun səmimiliyinə ciddi şübhə yaradır. Bu gənc cənab miqyas axtarır, ona görə də miqyaslı hədəf seçir: sağ prezident, ölmüş prezident…Sən “Hərb və sülh”ü yazmamısan, “Eşşəyin itməkliyi”ni də yazmamısan, ancaq özünə yazıçı deyirsən, arxasında ciddi sənət yaradıcılığı durmayan adı qaldırmaq üçün sağ prezudentə məktub yazılır, ölmüş prezidentin “məktubu” tabutdan çıxarılır…

Təəssüf ki, indi publik adamların, xüsusən gəclərin, nə ataları, nə anaları var, onlar İnternetdə doğulublar və onlar İnternetdəki diqqətlə qidalanırlar. Diqqət üçünsə bəhanə olmalıdır…