F.İ. TYÜTÇEV

Günəş həvəssiz, ürkək,

Çöllərə göz gəzdirir.

Göy dindi qıy çəkərək,

Və qaşqabaqlandı yer.

Yel əsir ilıqtəhər,

İldırımlar, yağışlar…

Tufan altda zəmlilər,

Daha da yaşıllanır.

Budur, çıxır buluddan,

Şimşəyin göy şırnağı.

Bəyaz qanadlı oddan,

Naxışlanıb çırağı.

Axır, axır damlalar,

Çapır toz başılovlu.

Aramsız gurlamalar,

Gəzəb və hiddət dolu.

Günəş bir də boylandı,

Xəlvət-xəlvət çöllərə.

Və şəfəqlər calandı,

Tutulub durmuş yerə.

13.06. 1849