Ah, nədir apreldə belə istilər,
Gey necə nazik – yenə tər isladır.

Yanğı gəlir fasiləsiz içməsən,
Mal kimi içsən də, yenə təşnəsən.

Nemətin ən dadlısı dondurmadır,

Bir uşağı dörd-beşi doydurmadı…

Ot göyərir parkda cənublar kimi,
Ah, yenə saldım yada öz ölkəmi…

Güllər ağaclarda çıraq tək yanır,

Gec ayılanlar da tumurcuqlanır.

Ah, bu nədir ki, hələ var öndə may,
Gör  nə müsibət olacaq onda, vay…

Hardasa göydən yerə odlar yağır,
Yerdə də çarpışma dayanmır ağır.

İstiyə baxmır ki, rusun əsgəri,
Olsa yarmcan da çəkilmir geri.

Qan axıdır torpağa qıpqırmızı,
Qışdakı tək qanlıdır hərbin yazı.

Quş da, çiçək də unudulmuş daha,
İndi dönüb əsgər özü  torpağa.

Qan qıza əsgərdə necə istidən,

Qan töküb öldürməyi istər  bədən…

…Ah, bu uşaq doymadı dondurmadan,

Neməti bir-bir aşırır durmadan.

Ah, ye bala,  bəlkə də çoxdan sənin
Fərmanına imza atıb  rəhbərin.

Üç ilə ya beş ilə səngərdəsən,
Görməyəcəksən bu kefi orda sən…

 23. 04 . 2024, Samara