Qara pərdə çəkir boran  səmaya,
Fırladaraq qarlı burulğanları.

Vəhşi heyvan kimi ulayır o gah,
Körpə uşaq kimi gah da ağlayır.

Evin əfəlləmiş damında birdən,
Tərpədir hay-küylə köhnə bəlimi.

Qapı-pəncərəni döyür o bəzən,
Yubanan ya azan yolçular kimi.

—

Bizim komanınsa gedib hay-hayı,
O həm kədərlidir, həm də qaranlıq..

Söylə, qarıcığım, nədəndir axı,

Pəncərə önündə lal dayanmağın?

Yoxsa ki,  boranın vıyıltısıyla,

Beləcə yorulub üzülmüsən sən,

Bəlkə mürgülədir, yuxuladır ya,

Səni cırıltılı səsiylə cəhrən?

—

Əziz qarıcığım, içək səninlə,
Kasıb gəncliyimin rəfiqəsi, gəl.

İçək dərdimizdən: hanı piyalə?

İçsək ürəyimiz yəqin şənlənər. 

Mənə nəğmə oxu arıquşudan,
De dəniz dalında necə yaşardı.

Mənə nəğmə oxu, necə obaşdan,

Qız ayağa durub su daşıyardı.

—

Qara pərdə çəkir boran  səmaya,
Fırladaraq qarlı burulğanları.

Vəhşi heyvan kimi ulayır o gah,
Körpə uşaq kimi gah da ağlayır.

Əziz qarıcığım, içək səninlə,
Kasıb gəncliyimin rəfiqəsi, gəl.

İçək dərdimizdən: hanı piyalə?

İçsək ürəyimiz yəqin şənlənər.

1825

ruscadan tərcümə

11. 02. 2022, Samara

+++++++++++++

Александр ПУШКИН

Зимний вечер

Буря мглою небо кроет,

Вихри снежные крутя;

То, как зверь, она завоет,

То заплачет, как дитя,

То по кровле обветшалой

Вдруг соломой зашумит,

То, как путник запоздалый,

К нам в окошко застучит. Читать далее →