Azərbaycan əsgərinin şəklini ancaq erməni bu cür «bəzəyə» bilərdi…
Архив тегов | şəhidlər
ANS PRESS YENƏ ŞƏHİDLƏRİN ŞƏKLİNDƏ REKLAM KAMPANİYASI APARIR
Bu şəkillədəki soldakı əsgər qusarlı Əmiraslan Xeirbəyovdur. 20 yaşında həlak olub. Sinəsində ANS Press-dən olan oğraşlar reklam yerləşdiriblər. Mir Şahinin erməni olmağına şübhə qalmır…
KƏND UŞAQLARI “CƏRİMƏ BATALYONU”NA ÇEVRİLİBLƏR?
Əgər itkilərin İnternetdə yayılan siyahısı doğrudursa, Azərbaycan ordusunun komplektşdirilmə prinsipləri ciddi suallar doğurmalıdır.
Siyahııya baxanda məlum oluur ki, şəhidlərin böyük əksəriiyəti kənd rayonlarındandır. Rayon mərkəzlərindən də yox, rayonların kəndlərindən.
Salyandan iki şəhid var. İkisi də kənddəndir: Xalac və Kürqaraqaşlı.
Lənkərandan da eləcə. Neftçaladan da. Bu, təəccüblü deyil? Niyə ancaq kənd uşaqları?
Başqa bir məsələ. 2015-ci ilin məlumatına görə Bakının əhalisi 2 204 200 nəfərdir. Salyanın əhalisi isə 124 900 nəfər. Deməli, Bakının əhalisi Salyanın əhalisindən təxminən 20 dəfə çoxdur. Elə isə, niyə Bakınin itkiləri Salyanın itkiləri qədərdir? Özü də Xocahəsən qəsəbəsini ancaq şərti olaraq şəhər saymaq olar.
Kim ordunu belə komplektləşdirir? Kim əsgərləri “kədli-şəhərli” prinsipi ilə yerləşdirir? Belə çıxır ki, kənd uşaqlarından “cərimə batalyonu” kimi istifadə edib verirlər qabağa. Bu, cinayət deyilmi?
Elə çıxmasın ki, mən guya bakılılara ölüm arzulayıram. Yox, bunalrı yazmaqda məqsədim odur ki, mən heç kimin ölMəyini istəmirəm…
“DURMUŞUQ DALDADA, GEDİN QABAĞA!”
İnsan rəzilliyinin həddi yoxdur!
1992-ci ildə Azərbaycandan “daban əlli altı» deyib qaçmış insanların indi Rusiyada və başqa ölkələrdə necə vətənpərvərlik şivəni qopardığını görəndə əlim-qolum düşür yanıma. Kefli İsgəndər demişkən, olasan Rüstəm-zal, tutasan bu adamları, bir-bir şillələyəsən… Yaxşı, deyək ki, sizin keçmişinizi burda bilən yoxdur. Özünüz ki özünüzü tanıyırsınız! Bəs öz vicdanınınz? Özünüz dərə-təpəylə sərhədi keçib çıxmısınız aradan, indi ağızlarından süd iyi gələn uşaqları haylayırsınız ki, gedib qırılsınlar. Şərəfli mübarizədən, şərəfli ölümdən danışırsınız. Mübarizə belə şərəfliydisə, ölüm belə şərəfliydisə, bəs niyə min fırıldaqla aradan çıxırdınız? Yaxşı, qaçmısınız, heç olmasa, susun. Qorxmursunuz eybiniz açılar? Əslində içərisində, ürəyinin başıda fərarilik damğası daşıyan hər bir azərbaycanlı gedib o şəhidlərin qəbri üstündə diz çöçməli, onların xatirəsinə baş əyməli və üzr istəməlidir. “Durmuşuq daldada, gedin qabağa!” deməklə siz müharibə qurbanlarını söyür, təhqir edrsiniz. Özünüzü yığıdırın, yoxsa sizi yaxşı tanıyanlardan biri bütün bioqrafiyanızı yazar qoyar İnternetə, arvad-uşaq yannında da xəcalətli olarsıniz…
ÖLÜR ARA YERDƏ KƏND UŞAQLARI…
Doyunca gəzməmiş, şirin yeməmiş,
Bahalı paltarlar alıb geyməmiş.
Sevgili əlinə əli dəyməmiş,
Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.
Yığırlar bığ yeri qaralan kimi,
Quzunu anadan qoparan kimi,
Qurbanlıq yerinə aparan kimi –
Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.
Gəzir harınların harın balası,
Nə pula pul deyir, nə insan sayır.
Kasıbın boynunda vətən qovğası, —
Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.
Qapalı tabutda qayıdıb gələr,
Üçüncü dərəcə medallı əsgər.
İndi məzarıdır əbədi səngər, —
Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.
Milləti talayıb satan kefində,
İsti ağuşlarda yatan kefində.
Nə öıkə? Nə Vətən? Vətən kefində!
Ölür ara yerdə kənd uşaqları…
07.04. 2016
Samara
AĞIRDIR AXI…
Şəhid Rəşid Mehdiyevin Salyanın Xalac kəndindəki dəfnindən verilən məlumatda deyilirdi ki, “yas mərasimi 7 gün olacaq, xərcini də Salyan icra hakimiyyəti çəkəcək”.
İndi Salyanın Xalac kəndində yasdır. Sabah da yas olacaq. Birisi gün də. Adamlar nədən danışacaqlar?
Çexovun “Toska” hekayəsi var. Yəqin azərbaycanca adı “Qüssədir”. Yadımdan çıxıb. İonıç adlanan bir mujik qış aylarında şəhərə gəlib arabaçılıq edir. Müştəri qıtdır. Olan da kobuddur. Keflilər daldan İonıçı qapazlayırlar: “Tez sür”. Buna baxmayaraq İonıç sərnişinləriylə danışmaq istəyir. Bu yaxınlarda ölmüş yeganə oğlundan. Ancaq heç kim ona qulaq asmaq istəmir. Axşamlar İonıç karvansarada yatır. Əlli adam bir yerdə. Burda da İonıça qulaq asan yoxdur. Hamı yoruılub, yatmaq istəyir. Onda İonıç tövləyə gedir, atının boynunu qucaqlayıb onunla danışır:
“Так-то, брат кобылочка… Нету Кузьмы Ионыча… Приказал долго жить… Взял и помер зря… Тапер я, скажем, у тебя жеребеночек, и ты этому жеребеночку родная мать… И вдруг, скажем, этот самый жеребеночек приказал долго жить… Ведь жалко?”
“Belə-belə işlər, at qardaş…Kuzma İonnıç yoxdur…. Köçdü bu dünyadan… Durduğu yerdə öldü…heç nəyə…İndi deyək ki, sənin dayçan var, sən də bu dayçanın anasısan… Birdən də, deyək ki, bu dayça ölür… Ağırdır axı!”
İndi mən Rəşid Mehdiyevin atasını gözünmün qabağına gətirirəm. Başına yığılanlara nə deyir? “Strateji yüksəkliklərdən” danışır? Yəni doğrudanmı onun oğlu və neçə başqa igid oğul iki qarış yer
RAMİZ MEHDİYEVİN STRATEJİ YÜKSƏKLİKLƏRİ
Ramiz Mehdiyev deyib ki, “ordumuz vacib strateji yüksəklikləri nəzarət altına alıb” .
Aprelin 17-də Ramiz Mehdiyevin 78 yaşı tamam olacaq. Bu yaşda insanı babasil, adenoma, qəbizlik və bu cür başqa ciddi problemlər incidir. A kişi, sənin strateji yüksəkliklərlə nə işin var? Sənin yüksəkliyin alın təriylə qazandığın pullara tikdirdiyin binalardır. Sən onlara nəzarətdən danış. Yoxsa ki, nə bilim, ordu, strategiya… Bu gün bağırsağını boşalda bilmisənsə, bu sənin strategiyan, strateji qələbən…
Baxıram Ramiz Mehdiyevin bioqrafiyasına, görürəm ki, mən S.M. Kirov adına Qırmızı Əmək Bayrağı ordenli Azərbaycan Dövlət universitetində oxuyanda bu yoldaş orda elmi kommunizmdən dərs deyib. Əslində görüşə bilərmişik. Ancaq mənim müəllimim ayrı adam olub. Adı yadımda deyil. Onların hamısının adı batsın…
Mən diplom işimi Akademiyada işləyən bir makinaçıyaça çap etdirmişəm, əslində o qadın makinaçı deyildi, hansı institutdasa işləyirdi, makinaçılıqla əlavə pul qazanırdı – səhifəsi 1 manata. Diplom müdafiəsindən sonra isə elmi kommunuzmdən dövlət imtahanı olmalıydı. O makinaçı qız işimi çap edib mənə verəndə dedi: “Yazınızdan görürüəm ki, imtahanı özünüz verəcəksiniz. Yoldaşlarınıza deyin, kim qiymət almaq istəyirsə, mənimlə danəşsın”.
Söz verdim ki, deyərəm. Ancaq heç kimə demədim. Hamı adamını çoxdan tapmışdı. Deyirdilər ki, elmi kommunizmin qiyməti 400 manatdır…
İndi Ramiz Mehdiyev kimi belə elmi kommunizm müəllimləri ölkəni nəinki kommunizm kimi parlaq gələcəkdən, ümumiyyətlə hər cür gələcəkdən mərhum edirlər…
AZƏRBAYCAN ORDUSU YA KƏNDLİ ORDUSU?
Azərbaycan əhalisinin tərkibi haqqında İnternetdəki son dolğun məlumat 2013-cü ilin iyul ayına aiddir. Beləliklə, bu məlumata inansaq, iki il yarım əvvəl Azərbaycanda şəhər əhalisi 53, 1%, kənd əhalisi 46, 9 % təşkil edib. Yəqin ki, ötən müddət ərzində bu nisbət çox dəyişməz, dəyişiklik də şəhər əhalisinin xeyrinə olar.
Göründüyü kimi, şəhər əhalisi kənd əhalisindən xeyli çoxdur. Orduya çağırış Konsitusiya norması olduğuna görə, suravi heyətdə də nisbət təxminən belə olmalıdır. Ancaq itkilərə baxsaq, görərik ki, cəbhədə ölənlərin az qala yüz faizi kənlilərdir.
Bu vəziyyət necə yaranıb? Bu vəziyyəti kim yaradıb? Mən mütəxəssis deyiləm, öz mülahizəmi deyirəm: belə vəziyyəti ancaq korrupsiya yarada bilər, başqa heç nə yox.
Müdafiə nazirindən çox yaxşı sözlər yazırlar. Ancaq Zakir Həsənovun vaxtında bu məsələdə heç nə dəyişməyib. Yenə səngərlərə kənd uşaqlarını yığırlar.
İndi müasir silahlardan istifadə, müsir döyüş taktikaları əsgərdən yüksək hazırlıq tələb edir, yüksək vətənpərvərlik, qeyrət kifayət deyil. Dövlət rəhbərliyi özü etiraf edir ki, kənd məktəblərinin məzunlarının mühüm hissəsinin bilik səviyyəsi aşağıdır. Onda bəs necə olur ki, məktəbi “üç”lə qurtarmış kənd uşaqlarının əlinə iki-üçü ay hazırlıqdan sonra müasir silah verib qoyurlar düşmənlə üz-üzə?
Hanı İnternetdə “bla-bla-bla” eləyən rusdilli zirək oğlanlar?
Əgər ordunun əsas komplektləşdirmə prinsipi korrupsiyadırsa, onun lap xırda qələbəsi çox böyük itkilər bahasına başa gələcək. Biz kənd uşaqlarının meyitlərini ayaq altına döşəıyib yüksəkliyi yalnız adında olan təpəyə dırmanırıq. Bu, düzdürmü?
Niyə şəhər uşaqları əsgərlikdən qaçırlar? Niyə pulu olan əsgərlikdən qaça bilr? Niyə nəinki ölkə, hətta rayon səviyyəsində rəhbərlərin uşaqları cəbhədə deyillər? Cəbhədə deyillərsə, bəs hardadırlar?
Yaxşı, ölkə uğrunda döyüşmək kəndli balalarının alnına yazılıbsa, niyə heç olmasa rayon mərkəzlərində Rusiyadakı kadet məktəbləri kimi hərbi məktəblər açılmır? Axı kənd uşaqlarının orduya hazırlıqlı gəlməsi onların ilk döyüşdəcə tələf olmaq ehtimalını azaldardı.
Mən istərdim ki, mənim həmvətənlərim Qarabağ ətrafındkı döyüşləri futbol oyunu kimi izləməsinlər. Uşaqlarımız qırılırlar…
Mən məktəbli olanda, bəlkə 11-12 yaşım olardı, Ukrayna yazıçısı Oles Qonçarın “İnsan və silah” romanını azərbaycanca oxumuşam. İlk döyüşdəcə öldürülmüş on səkkiz yaşlı əsgərin cəsədinə, yanına düşmüş əlinə baxan müəllif “bu əlin heç vaxt qadın sinəsinə dəymədiyini” düşünür… (mən yaddaşla yazıram).
Bax, belə.
Və fikirləşməyin ki, iqtisadiyyatda, maarifdə, səhiyyədə yarıtmayan rəhbərlik müdafiədə yarıda bilər.
Bilməz!
“Əli heç vaxt qadın sinəsinə dəyməmiş” qanına qəltan olan gənclərimizi düşünün!
05.04.2016
Samara
GƏLİRİK, SEYSULAN! FƏHLƏ YIĞIRIQ»!
SÜTÜL UŞAQLARI KİBRİT ÇÖPÜ KİMİ YANDIRIB ATIRLAR…
Şəhidlərdən birinin hərbi xidmətə oktyabrda çağırıldığı deyilir. Karantini çıxsaq, həlak olduğu günə qədər bu əsgər cəmi dörd ay hazırlıq keçib. Bu qədər hazırlıq ön mövqedə olmaq, düşmənlə kəllə-kəlləyə gələ bilmək üçün kifayətdirmi?
Azərbaycanda hərbi xidmət müddəti il yarımdır. Yəni ki, bu əsgər döyüşə girməmişdən qabaq bir neçə ay da təlim keçə bilərdi. Üç-dörd aylıq təlim görmüş əsgər heç özünü də qoruya bilməz.
Biz tankın, təyyarənin, topun qiymətini bilirik (Əlbəttə, təxminən, korrupsiya tərkibini çıxmaqla). Ancaq insanın qiymətini bilmirik. Bu əsgərin ayağı yer tutana, ağlı kəsənə qədər anasının gecəsi-gündüzü olmayıb, biya-başa çatanacan valideynləri min zəhmət çəkiblər. Dövlət xərc çəkib məktəbinə… Niyə bu uşaqları kibrit çöpü kimi yandırıb atırlar?
Azərbaycanın əhalisinin sayı bir milyon kişini silahlandırmağa imkan verir. Bu bir milyonun içində yaxşı hazırlıq görmüş insanlar var. Bu halda 19-iyirmi yaşlıları güllə qabağına vermək cinayət deyilmi?
Mən əvvəldə üç-dörd ay müddətli hazırlıqdan dedim. Əslində heç hazırlığın adı hazırlıqdır. Mən Azərbaycana gedəndə fürsərt olduqca ordudan qayıtmış uşaqlarla danışıram. Heç yaxşı təəssür yaranmır. “Mən minaatan idim. Bir dəfə bizi apardılar böyük təlimə. Bir minaatan verdilər. Baxdıq, dedik ki, bu bizlik deyl. Ata bilmədik. Elə də qayıb gəldik” – bunlar əsgərlikdən gəlmiş gəncib sözləridir, heç nə dəyişməmişəm.
Bir vacib məsələ: Azərbaycanda hamı bilir ki, hansı təzə əsgərlər ön mövqeyə düşürlər. Bu əslində faciədir. Əsgər bilir ki, niyə onun yoldaşını saxlayırlar cəbhhə xəttindən əlli kilometr aralıda, onu isə göndərirlər səngərə. Bunu bilir, ancaq başını salıb aşağı gedir…
Mənə elə gəlir ki, 19-20 yaşlı, cəmi bir neçə ay keyfiyyətsiz təlim görmüş əsgər həyatını itirirsə, bunun məsuliyyətini müdafiə naziri daşıyır.
xeyrulla xayal 