“Ağac” desəm sənə, utanma, ağac!!
Məkkə, Mədinənin qapısı ağac!
Museyi-Kəlimin əsası ağac!
Böyük, gur suların körpüsü ağac!
Qara dənizlərin gəmisi, ağac!
Şahmərdan Əlinin yəhəri ağac!
Zülfüqarın qını, qəbzəsi ağac!
Həsənlə Hüseynin beşiyi ağac!
Kişinin, arvadın qorxusu ağac!
Başından baxarsam, başın yox, ağac!
Dibindən baxarsam, dibin yox, ağac!
Səndən asılarsam, götürmə, ağac!
İgidliyim tutsun, götürsən, ağac!
Qara qullarıma buyura biləm,
Səni para-para doğraya, ağac!
14. 03. 2021, Samara
Qara axşam olcaq günəşi doğan,
Qar ilə yağmurda ər kimi duran,
Atları qorxuya salıb kişnədən,
Dəvəni hayıqrdan təşviş içində!
Ağca qoyunlara quyruq əsdirən!
Vurub arxasıyla ağılı sökən,
Qoçun yağlısını dişinə çəkən.
Qanlı quyruğunu basıb aşıran,
Səsi köpəkələri qovğalandıran!
Çobanı əlində kösöv yüyürdən!
Yurdumdan bir xəbər bilirsənsə, de!
Qara başım qurban, qurdum, tələs, de!
14.03. 2021, Samara
Qayalar altından coşub çıxan su,
Ağac gəmiləri atıb-tutan su!
Həsənlə Hüseynin həsrətisən su!
Bağ ilə bostanın ziynətisən su!
Ayişə, Fatimə nemətisən, su!
Səni şahbaz atlar gəlib içər, su!
Üstündən dəvələr aşıb keçər, su!
Yurdumdan bir xəbər bilirsənsə, de!
Qurban qara başım sənə, tələs, de!
13.03. 2021, Samara
Qohum-qəbiləli, günləri coşqun!
Qulana, sığına, keyikə qonşu!
Yurdum, yağı səni taladı hardan!
Boşalmış yurd qalıb uca binamdan,
Oturan yer qalıb qoca anamdan,
Qalıb burda Uruz oxundan nişan,
Bəylərin cıdıra çıxdığı meydan.
Mətbəxdən ocaqdır qalan, qaralan.
14.03. 2021, SAMARA
xeyrulla xayal 