Xeyrulla XƏYAL

“Unutmarıq!” – dedilər,

Gün keçdi – unutdular!

Məni tezcə ötürüb,

Qısaca yas tutdular.

Ağı deyən olmadı –

Guya mənə yaddılar.

Elə deyib-güldülər –

Qonşunu ağlatdılar!

Pula gedən nəyim var,

Heç-neçəyə satdılar.

Kağız-kuğuzlarımı,

Yığıb oda atdılar.

Harda adım vardısa,

Rəngləyib qaraltdılar.

Albomlardan şəklimi,

Qoparıb çıxartdılar…

Uşaq-muşaq soruşdu –

Başını aldatdılar.

Kimsiz qaldım, ruhumu

Yurddan uzaqlatdılar.

Səfil ruhlar yığışıb

Ruhumu ovutdular…

                        09 may 1993, Samara