Yekə sağ əlində iri kəlbətin,

Dirəyib sinəmə ayağını da,

Dediyinə görə guya “ən çətin”,

Dişi Teymur həkim çəkib çıxardı.

+

Bir ucdan axsa da əngimin qanı,

Ağzımda ağaca dönsə də dilim,

Daha qurtarmışdı ağrıdan canım,

Yol boyu gic kimi gülümsəyirdim.

+

“Qələbə” bağında Sabir dayımı

Tapdım. Bir kişiylə çay vururdular.

Məni görən kimi çəkdi yanına,
Yoldaşına deidi “bacım oğludur”.

+

“Xeyrulla, yaxşı bax, gördüyün adam,

Yusif Eloğludur, bəlkə biləsən”.

Bunu eşidəndə yəqin ağardım,

Əngimin qanı da kəsdi deyəsən.

+

Ağlım söz kəsəndən bu ad tanışdı,

Salyanın ən məşhur qoçusuydu o,

Ondan əfsanələr danışırdılar,

Guya ad çıxarıb Rusiyada o.

+

Qorxuya salırmış hamını guya,

İyirmi il şimal türmələrində,

Əlli-yüz kişini düzüb sıraya,

Vururmuş beşini-onunu birdən…

+

“Sabir, nə iş görür, bizim bacoğlu?

“Yusif, müəllimdir bacoğlu kənddə.

Yaman oxuyandır. Həm yazır-pozur”.

“Sabir, onda denən sənə çəkib də…”

+

Bir qələm çıxarıb sonra cibindən,

Fikirli-fikrili dayımın dostu,

Nə isə cızmağa başladı birdən,

Bozumtul  “Avrora” qutusu üstə.

+

Çəkdiyi xətləri mənə göstərib,

Dedi “bu yazılar həyat dərsidir.

Yaxşıca öyrənmək əgər istəsən

Həyatı — kitablar onda bəs deyil”.

+

Hər oxu, hər xətti incəliyiylə,

Salyan əfsanəsi xırdalayırdı.

Deyirdi dünyanı  başa düşməyə,

Kitablar ayrıdır, həyat ayrıdır…

+

Dişim çəkilmişdi, qarnım ac idi,

Ağzım da kilidli novokainlə.

Yadımda qalmadı kişi nə dedi,

Daha görüşmədim bir də onunla.

+

Ən vacib suala cavab bilmədən,

Yaşaram indi də sirli dünyada.

Gərək o “Avrora” qutusunu mən,

Yusif Eloğludan alaydım onda…

19.10.16

Samara