Президент Азербайджана Ильхам Алиев, выступая сегодня в Баку, поругал высокопоставленных чиновников за их нескромность.
— А почему вы сами живете так помпезно? И папе своему на каждом шагу памятники устанавливаете? – спросил один журналист.
— Слушай, я теперь из тебя памятник сделаю. Слышал, как говорили в кино? «Кто же его посадит, он же памятник!» Так вот знай, это я тот самый человек, который может посадить и памятник! – ответил журналисту Алиев.
12 фев, 2013
İlham Əliyev bu gün məmurları təvazölü, həqir həyat keçirməyə çağırıb və özünü nümunə göstərib, deyib ki, “mən əlli yaşımı qaçqınlarla keçirdim”.
Yaxşı, sadə, təvazölü həyatı başa düşdük, bəs ağ yalan danışmaq necə? İlham Əliyevin onun əlli yaşına Sumqayıtda bişirilmiş 50 metr uzunluqda tortdan zəbəri yoxdur? Bu tortun xəbəri ya qoxusu qaçqın düşərgəsinə gedib çatmayıb? Bəs sonuncu 51 metrlik Sumqayıt tortu?
Arvadıyla qızı bir neçə milyardlıq fonda yiyəlik edən adam necə başıaşağılıqdan, həqirlikdən, təvazödən danışa bilər?
O ki qaldı qaçqınlarla keçirilən doğum günlərinə, burda kədərli bir həqiqət var: Əliyev yetmiş illiyini də qaçqınlarla keçirə bilər. Çünki, belə getsə, iyirmi ildən sonra da o, bu faciə yaşayan xalqa yiyəlik edəcək və iyirmi ildən sonra da qaçqınlar elə qaçqın olacaqlar…
Təki sayları artmasın…
Qəlbimin istisi, sevinci anam,
Bu kasıb ömrümə tək inci anam.
Qoydu övlad yolunda dincliyini,
Qızının, oğlunun girinci anam.
Nə qədər uğradım fəlakətə mən,
Yetişdi dadıma birinci anam.
Məni çox qarğısa da aşkarda,
Yandı hər dərdimə gizlincə anam.
Atar aləm məni, atmaz Tanrım,
Əl üzər ancaq — əl üzüncə anam.
Canımda şerə həvəs yandırdı,
Canı atəşli, ruhu incə anam.
07-08 oktyabr 1989, Samara
В одном из семи сюжетов фильма «Семь раз женщина» (итал. Sette volte donna, англ. Woman Times Seven) с Ширли Маклейн жена, неожиданно вернувшаяся домой, застает своего мужа с любовницей. Скандал, битье посуды… Жена в истерике выбегает на улицу, клятвенно пообещав мужу, что она сейчас же отдастся первому попавшемуся мужчине…
Мне Акрам Айлисли и его защитники напоминают эту киногероиню: и Айлисли, и активно защищающие его право на свободу слова люди, конечно, недовольны и даже обижены. Айлисли не избран депутатом, семидесятилетие его не было отмечен как всенародный праздник, президент лично не позвонил ему… А «правозащитники», которым предоставлена прекрасная возможность заработать западный грант, недовольны Алиевым, Мехтиевым, Гейдаровым, Пашаевыми… Вполне возможно, что совершенно справедливо. Но вместо того, чтобы попытаться изменить положение вещей, они бросаются в объятия тех, кто даже их право называться народом никогда не признавал и претендует практически на всю территорию страны. Одним словом, сотни людей оказались в горячих армянских объятиях, чтобы досадить деспотическому режиму…
Əkrəm Əylisliyə qoşulub ermənilərə olan sevgilərini ifadə edən “liberal” bakılı cavanlar (20-35 yaşlılar) məxsus olduqları milləti “bu millət” adlandırırlar. Və əslində “Bu” əvəzliyi ilə özləri ilə millət arasında məsafə yaradırlar. Yəni millət zibildir, onlar isə bu zibilin içində qızılgül kimi boy atıb böyüyüblər və xarıci kömək axtarırlar ki, onları bu zibilidən qoparıb nəcib bir yerə əksin…
“Bu millət üçün heç yazmaq lazım deyil!” –Bunu deyən xanım sanki “Hərb və sülh romanını yazmağa hazırlaşırmış, millətinin vəhşiliyini görüb qələmi qoyub yerə…
Və dediyimiz yaşda olan bakılı gənclər nə müasir dövrün azdalıq hərakatında iştirak ediblər, nə Qarabağda vuruşublar. Qız qalaasını, Şirvanşahlar sarayını onlar tikməyiblər. “Koroğlu”nu da onlar yazmayıblar – nə dastanı, nə operanı… Və dastanı da, operanı da yaradanlar “bu millət” deməyiblər. Ancaq onların haqqı olub ki, Andrey Platonov kimi “Без меня народ неполный» desinlər…
xeyrulla xayal 