Sous une lumière blafarde…

Qışqırır, bilmir utanmaq və həya,

Günün gedər çağı toranlıqda

Hərlənir, rəqs edir səbəbsiz Həyat,

Yox olur sonra da qaranlıqda.

Gecə qalxır üfüqdə föhş dolu,

Susdurur hər şeyi, lap aclığı da.

Yox olur hər nə var, abır yox olur,

Şair: “Axır ki!” — səslənir ucadan.

“Üzülüb ruhum, həm sinəm, kürəyim,

İstəyim, arzum istirahətdir.

Qəmli nəğməylə inləyir ürəyim.

Yataram burdaca torpaq üstdə.

 Bu rütubətli, soyuq zülmət də

Məni ehmalca kəfən tək bürüyər”.

fransızcadan tərcümə: 23 oktyabr 2014, Samara