Vaxtaşırı tində mən, altında boz divarın,

Bir dilənçi görürdüm: qıçı yox və azarlı.

Rənglərlə canlanırdı sadəcə ideyası,
Bir qəzet parçasının üstüydü palitrası.

O, daş plitələrdə qırmızı, əsən əllə,
Bulud və çiçəkləri təsvir edirdi səylə.

Budur, iş başa çatdı. Ürkək baxışlarıyla,

Yolgedəni çağırır, əyilir və yanında
Papağı quruş umur, adam keçsə yaxında.

Öz vergim yada düşdü, ilham pərilərinin

Gərəksiz, azömürlü səsləri, görümləri, —

Dünən küçədə küyduyğusuz təkərlərin,

Ətrafı bürüyərkən, mənə çatdı ki, birdən,
Şikəst rəssam görünmür… Sanki dibsiz vedrədən,
Su axıb tökülürdü, və daş plitələrdə
Soyuq parıltı vardı. Getmişdi rəngləri də…

1920-ci illər

ruscadan tərcümə

11.09. 2024, Samara

+++++++++++++++

ROBERT BURNS

Художник-нищий

 

Нередко на углу, под серою стеной,

видал я нищего: безногий и больной,

он в красках выражал свой замысел нехитрый.

Газетный лоскуток служил ему палитрой,

писала тщательно цветы и облака

на плитах каменных. Вот кончил. Робким взглядом

прохожего зовёт, сутулится, а рядом

мечтает о гроше зияющий картуз.

 И вспомнил я свой дар, ненужных светлых муз,

недолговечные созвучья и виденья, –

когда на улице, средь гула и движенья

бесчувственных колёс, не встретил я вчера

калеки моего… Да что! Как из ведра

бездонного, лил дождь, и каменные плиты

блестели холодно, и краски были смыты…