Heyf, olmayacam məm bu dünyada

Nə çayda, nə göldə, nə də dənizdə.

Martda, ilik donan soyuqda hətta,

Və nə kənddə isti sobanın üstdə.

+

Burda yaşamağa öyrəşiklirəm,

Mənə ayrı dünya gərək deyildir —

Bu bəsdir. Sirrini anlamadım, həm
Bilmədim ki, məğzi süjetin nədir.

+

Razıyam lap əfəl qoca da olam,

Yarıkor, yaddaşsız, hətta eybəcər.

Xəlvət eləyərəm ömrümü davam,
Dünyadan getməyə borcluyam məgər?

+

Az-maz nəsə görə bilərəm hərçənd,

Eşidər, duyaram, xatırlaram həm.

Sonrasa — qoy olsun, əsla əlimdə,

Tanrının dalınca götürülərəm.

ruscadan tərcümə

13.09. 2024, Samara

++++++++++++++

ОЛЕГ ХЛЕБНИКОВ

Жалко, что не буду на Земле  —

и на море, озере и речке,

даже — в мартовской промозглой мгле

и на деревенской душной печке.

 Я уже на свете жить привык,

и не надо мне иного света —

хватит этого. Я не проник

в его тайны, не постиг сюжета.

Даже если старым стариком —

полуслеп, рассеян, безобразен —

буду доживать свой век тайком,

 с миром расставаться не обязан.

Что-то всё же видеть я смогу,

слышать, чувствовать и помнить много.
 А потом — уж ладно, на бегу,

с палочкой, за бородою Бога.