Архивы

ЧУБАЙС ВНОВЬ РАЗДАЕТ. НЕ НАМ, НЕ НАМ…

Окт16

Венедиктов сообщил, что Чубайс в Израиле раздает гуманитарную помощ пострадавшим…

Какой сердобольный человек!

Ведь он и в России раздавал пострадавшим.

Пардон, не раздавал? Наоборот, это от него в России  люди пострадали?

И правда, вспомнил.  Я сам пострадал. Получил один ваучер, продал, на деньги смог купить только зонт. Плохой зонт…

Вот сукин сын…

Гозман не раздает? Ведь он тоже грабил. Будучи по образованию психологом, занимал пост вице-президента РАО ЕЭС. Что, Гозман тоже раздает? Кому в Германии, немцам? Нет? Тамошним евреям?

Что можно сказать? Сукины дети…

16.10.2023, Самара

CINDIR KAMRAN HƏSƏNLİNİN DEBİL FANATLARI: «Шиелерин агзына …чым АХМАГ шейтан шиелер»

Окт16

KAMRAN HƏSƏNLİ ŞNOBEL

Azərbaycanın təhsil naziri gərək Kamran Həsənlinin çıxışlarına yazılan şərhlərə hökmən baxa. Baxsa, görər ki, Azərbaycan məktəbi, Azərbaycan təhsili nə gündədir Rus bloqlarındakı şərhləri oxuyursan, görürsən ki, ruslar ana dillərini bilirlər və məktəb görüblər. İngilislər də elə. Bizim İnternet istifadəçilərin yazdıqları onların uzağı ikinci-üçüncü sinfə qədər oxuduqlarını göstərir. Bu hələ dərdin yarısıdır. Yox, az yarısıdır. Dərdin çox yarısı azərbaycanlıların əxlaq səviyyəsi, mənəvi, humanitar durumudur., mədəni səviyyəsidir. Əgər Kamran Həsənlinin sözlərni həqiqət kimi qəbul etsək və inansaq ki, onu bütün millət sevir, sevməyənlər yalız onu dövlət kanallarından qovan məmurlarıdır, onda millətin yarımvəhşi olduğu fikri ilə razılaşmalıyıq. Razılaşmayanlar özləri bu şnobelli cənaba yazılan şərhləri oxusunlar.

X.X.

16. 10. 2023, Samara

++++++++++++++
@user-hd9qz5gi4i

4 days ago

Шиелерин агзына сычым АХМАГ шейтан шиелер.

 @sevilhuseynova4331

4 days ago

Allah.seytan8n.usaqlarina lenet elesin

@sevincosmanova3822

3 days ago

Yenədə ürəyimdə və beynimdə olanları şərh etdiniz. Kaş hamas terror təşkilatını kor-koranə dəstəkləyən avvam zümrə sizi dinləyib,

 


@user-lf1bi6ji8k

4 days ago

Ай геде Израиль дух елейир. Эреблер туркун душменидир . Онлара олум Яшасын Израиль

 

@parvizyusufov1803

4 days ago

Кямран бей благодарю вас за вашу работу, и четкую полит аналитику! !! Привет вам и блогодарность из Варшавы

  

@Hariss28

14 hours ago

Kimki haksızlık edir ölüsünün dirisinin goruna zibil yığım


@bakcellgold2089

7 hours ago

17 əsirde feləstinlilər , necə osmanlını , ingilislərə xayin cəsinə satmalarından , bizim xalqa danışın.

 

@zakirrzayev7544

4 days ago

Исраил бизим етибарлы достумузду ленет олсун афтафайан унитазйана фелестинйана учуде ган гардашы бир чындырын гырагыды шерефсиздер

 


@zakirrzayev7544

4 days ago

Бу чындыр терористлери дестеклейен иван хуйменйанды мухарибе онлара серф едир шерефсиздери иншаллах исраил галиб олар

 

@zakirrzayev7544

14 hours ago

Унитазйан фелестинйан османлыны архадан вуруб ган гардашдары 4000 турку гетиле йетириб 30 илде бир дефеде бизи дестеклемейиб терорист хамасы дестеклейек

 @nizamdaqestannizam4604

13 hours ago

«Kamran en agillisi sensen»

 


@sevilhuseynova4331

4 days ago

Allah.seytan8n.usaqlarina lenet elesin

 @zakirrzayev7544

14 hours ago

Хуйменйан тулалары унитазйанлар хамасы дестеклейир ленет онлара

 


@t.e.4385

4 days ago

Азербайчанда бит басмыш иран ве фелестин моллаларынын терефини тутанларын сифетине тупурум!

 


@akberfataliev7877

4 days ago

İsrailə eşq olsun.


@user-hd9qz5gi4i

4 days ago

Шиелерин агзына сычым АХМАГ шейтан шиелер.

 

@msq5579

3 days ago

Men nəinki aqlımla,neinki mentiqimle,hetta Allahın verdiyi hissiyyatla deyirem ki,ermenilerin yehudilerden zehlesi getmesinin esas sebebi onların da aqıllı olması,onları tanıması,yani ermenileri düzgün qiymetlendire bilməsidir. Allah haqq elesin!Amin!

 @tahirajalilova8352

3 days ago

Kamran bəy bizim muəllimlərd sizin kimi tarixi bilsəydilər cox yaxsi olardi mənim sizə boyuk hormətim var allah sizə saglam omur versin dunya durduqca durun sag olun var olun

DOSTOYEVSKİ VÜSƏTİ VƏ KAMRAN HƏSƏNLİ CINDIRLIĞI

Окт15

KAMRAN HƏSƏNLİ ŞNOBEL

Dostoyevski “Записки из Мертвого дома» əsərində onunla birgə Sibirdə katorqa cəzası çəkənlərin bir çoxunu ətraflı təsvir edir. Ən coşqun təriflərə layiq görülən, az vaxt ərzində yazıçının nəinki dərin rəğbətini, hətta qardaş məhəbbətini qazanan Dostoyeskinin “Dağıstan tatarları” (yəqin ki, azərbaycanlılar – X.X.) adlandırdığı üç qardaşın ən kiçiyi olan “gənc Aley”dir (güman ki, Əli ya Alı). Əslində dağıstanlılar atı qardaş olublar. Hamısı bir yerdə pusqu qurub erməni tacirini öldürüblər. Hamısı katorqa cəzası alıb. Qardaşların üçü ayrı yerdədir, üçü isə Omskda, yəni Dostoyevski ilə bir yerdə. Dahi rus öz romanlarında heç bir müsbət qəhrəmanın, hətta knyaz Mışkinin də layiq görülmədiyi epitetləri Aley barəsində işlədir. Yazıçı xüsusən onun “məsum qız” kimi təmizliyini və saflığını qeyd edir. Dostoyevski gəncin savadsız olduğunu biləndə ona yazıb-oxumağı öyrətməyi təklif edir. Aley sevinclə razılaşır. Dostoyevsli yazır ki, Aley elə səy və istedad göstərdi ki, iki aydan sonra nəinki gözəl oxuyurdu, o hətta yaxşı yazmağı da öyrənmişdi…

Qardaşları arasında ən az müddət alan Aley Dostoyevskidən qabaq katorqadan çıxır. Gənc, rus dahisini bir qırağa çəkib boynunu qucaqlayıb ağlayır…

Diqqətlə baxın: məgər Dostoyevskinin avtobioqrafiqk əsərnindəki bu epizod həm də çox güclü metafora deyilmi? Axundova yazıçılığı, dramaturqluğu, filosofluğu kim öyrətdi? Əlbəttə, rus kitabları və rus müəllimləri. Cəlil Məmmədquluzadənin müəllimləri kim olub? Qori seminariyasındakı rus müəllimləri və rus kitabları, ilk növbədə Qoqol. Üzeyir Hacıbəyovu məgər Şuşa yetirib? Üzeyir bəy Şuşada not savadı almışdı? Üzeyir bəyi Qoridə rus müəllimləri öyrədiblər, Peterburqda, Moskvada oxuduğu az müddət ərzində rus professorları öyrədiblər.

Bzim bütün müasir mədəniyyətimizin beşiyi Rusiya imperiyasıdır. Dramaturgiyamız da, teatrımız da, operamız da, operettamız da, kinomuz da rus imperiyasında yaranıb. Müəllimlərimiz ruslar olublar. Məmmədəmiin Rəsulzadə və silahdaşları ilk universitreti açanda rus rektor dəvət ediblər. Professorlar ruslar (yəhudi, alman) olublar.

Gülüstan müaviləsinin bağlandığı günü gərək biz bayram eləyək. Rusiya cənubi Qafqaz uğrunda müharibəni İranla aparıb,çünki xanlıqlarımız İranın vassalı olublar. İran bu müharibədə qalib gəlsəydi, Azərbaycanın şimalını da Cənubun taley gözləyirdi. Təbrizlə Bakını müqayisə edin, hər şey aydın olar.

Rusun Qafqaza, Mərkəzi Asiyaya  ekspansiyasının qlobal planları, milli-siyasi məqsədləri olub. Ancaq rusların mədəni-maarif missiyaları da olub. Onlar yerli xalqlara Avropa məktəbi, Avropa təhsili gətiriblər. Çünki Rusiya imperiyasında təhsil Avropa təhsili olub. Bu, bolşevizm dövründə dəyişib, təhsil ideoloji sahəyə çevrilib. İndiki rus məktəbi bolşevik məktəbindən də ziyanlıdır, çünki demokratiyaya, proqresə, humanizmə zidd putinizmi uşaqların beyninə yeridir. Ancaq bu ayrı məsələdir…

Özbəkistan, özbəklər Rus imperiyasının tərkibindəki təkamül olmasaydı, harda olardılar?

Yəqin ki, əfqanlar hardadırsa, orda. bəlkə ordan da o yanda…

Rus imperiyasındakı dövrü “işğal” adlandıran cındırlar gərək Axundovu, Üzeyir Hacıbəyovu danalar.

Diqqət edin: rus dövrünü işğal sayanların içində bütöv, düz əqidəli adam tapmazsınız. Bəxtiyar Vahabzaə hətta tələbələrinə də rusu pisləyirdi. Ancaq evdə oturub Leninə poema yazıb, Heydər Əliyevin proteksiyası ilə SSRİ Dövlət mükafatı alıb bahalı kostyumlara, debil oğlunun keflərinə xərcləyirdi.

Oğlunun debil olduğuna şübhəniz varsa, çıxışlarına baxın.

“Azərbaycan bəlalarının ünvanı Rusiyadır”.

Bunu kim deyir? Bəxtiyar Vahabzadənin debil oğluna yaxın səviyyəli, “Toylar kralı”nın aparıcısı Kamran Həsənli.

Bu adama baxdıqca millətin deqradasiyasının miqyası insanı sarsıdır. Dostoyevskinin dustaq yoldaşı Aley və manıs Kamran Həsənli. Ona bircə epitet yaraşdırmaq olar: cındır. Yəni burda ruh cındırlığı nəzərdə tutulur. Əslində görkəmində də cındırlıq var. Necə bahalı geyinsə də, cındırdır ki, cındır..

Onda intellektuallığın yeganə əlaməti şnobeldr, yəni yəhudi burnudur. Onu tanımayan adam onun şnobelinə  baxanda deyər ki, bu, model yəhudidir, yəqin ağıl dəryasıdır…

Kamran Həsənli, əlbəttə, cındır olduğunu yaxşı başa düşür, bilir ki, rus səviyyəsi ilə müqaysədə onun yeri nökər otağındadır, qapı dalındadır. Rus səviyyəsi üçün ağzının suyu axır…
Razborka…

Yal verən əli qapmaq, dişləmək… Ona, atasına və bəlkə babasına yazıb-oxumaq öyrətmiş rusu Kamran Həsənli qapır. Ona din, kitab, əxlaq, muğam, əruz  gətirmiş ərəbi də qapır. Çünki, bilir ki, ərəb böyükdür, o isə cındır…

Niyə o, fələstinliələrin guya 100 yəhudi körpəsinin başını kəsdiyi barədə yalanları yayır? Niyə? Niyə onun qabağını almırlar? Sabah, beş gündən sonra yəhudilər özləri də ərəblərlə, fələstinlilərlə barışacaqlar. Onda bizim qondarma deputatlar, cındır Kamran Həsənlilər nə deyəcəklər? Dünən rusun götündən öpənlər bu gün yəhudilərin dalını-qabağını yalayırlar. Xalq cındırlara qulaq kəsilb, xalq cındırların dalınca gedır…

Hər müharibə eybimizi açır. Öz müharibəmiz, qələbəmiz sevincdən çox xəcalət hissi doğurur. Kasıb uşaqlarını cəbhəyə basan, meyitlər döyüş meydanından yığılmamış keflərinə davam edən, bədənlərində qəlpələr gəzdirən veteranları posisə döydürən insanlar millət üçün rüsvayçılıq deyilmi?

Son İsrail-Fələstin müharibəsi bundan böyük ayıbımızı açdı. Gecə-gündüz bombalanan ərəb uşaqlarına, qocalarına ürəyi yanmayan, başları kəsilmiş yüzlərlə yəhudi körpəsi haqqında uydurmalar danışan nə qədər oğraş varmış!

Və əslində millət bütövlükdə “Ölü ev»dədir. Təəssüf ki, içimizdə Aleylər yoxdur…

15.10. 2023, Samara

ƏLBƏTTƏ, BU «ŞNOBEL»İN SAHİBİ GƏRƏK İSRAİLİN YANINDA OLA…

Окт13

KAMRAN HƏSƏNLİ ŞNOBEL

Bu şəkildəki cənaba yaxşı baxın. Xüsusən burnuna. Bu konfiqurasiyada və bu böyüklükdə buruna el arasında burun yox, “şnobel” deyilir və üzündə burun yerinə şnobel gəzdirən adamın yəhudi millətinə mənsubluğu təxmin edilir. Yəni ki, bu şnobel məndə Kamran Həsənlinin azərbaycanlı yox, yəhudi və ya yəhudi qarşışığı olduğuna, Qurban Məmmədli demişkən, əsaslı şübhələr yaradır. Bəlkə də Kamran Həsənlinin yəhudi qonşuları olublar və Qurban Məmmədlinin “böyük jurnalist” adlandırdığı adamın əsl  papası hansısa Abram ya Moyşadır. Təsadüfi deyil ki, Vikipediyadakı arayış-məqalədə Kamran Həsənlinin atası göstərilməyib.

Bunu mən ona görə demirəm ki, Kamran Həsənli İsrail terrorunu haqq sayır. İsrailin fələstinlilərin başına bomba yağdırmağını dəstəkləyən təkcə bu görkəmli şnobell sahibi Kamran Həsənli deyil. Gültəkin Hacıbəyli bir yanağını qırmızı, bir yanağını al boyayıb İsrail üçün göz yaşları axıdır.

İsrailin yetmiş il ərzində gettoya pərçim elədiyi ərəblərə Kamran Həsənlinin

ürəyi yanmır. Ərəblərə ayrılmış ərazinin az qala hamısını mənimsəmiş, yüz minlərlə ərəbin evlərini buldozerlə uçurub yerində hərbiləşdirilmiş yəhudi məskənləri yaratmış İsraili haqlı və ədalətli sayır.

“İsrailin yanındayıq!”

“Haqqın yanındayıq!”

“İsrailin əleyhinə danışanlar İranın, Rusiyanın yanındadır!”

«Azərbaycn əhalisinin böyük hissəsi İsrailə dəsək olub!”

Kamran Həsənli hardan bilir ki, Azərbaycan əhalisinin əksəriyyəti İsraili dəstəkləyir? Sorğu aparıb? Harda? Haçan?

Kamran Həsənli iddia edir ki, bütün başqa dövlətlərdən fərqli olaraq, yəhudilərin Azərbaycanda təhlükəsizlik problemi olmayıb.

Sual: Azərbaycan dövləti olub ki, problem ola?

Azərbaycanılar doğrudanmı yəhudi aşiqidirlər? Bəs niyə hələ sovet vaxtı da çox ailələrdə dəcəl uşaqları “cuhudlarla” (“cüyütlərlə”) qorxudurdular? Niyə deyirdilər ki, cuhudlar uşaqları oğurlayıb qanını içirlər?

Sovetin dəmir yumruğu altında yəhudi də, erməni də, azərbaycanlı da təhlükəsiz idi. Yumruq zəifləyən kimi, Ermənistan azərbaycanlıları qovdu, Bakıda erməni talanları baş verdi. Hə, Kamrançik, talanlar yadınızdadır? Erməniləri yuxarı mərtəbələrdən tullayırdınız, sahibərini qovub mənzilləri qarət edirdiniz, xalı-xalça, mebel hətta rayoinlara daşınrdı.

Cənab Qasanlı, Elçibəy müşaviri, talanlardan siz nə qədər qazandınız?

Как говорят русские: «Чья бы корова мычала…»

Terror aktı törətmiş fələstinlini ədalətli məhkəmə doğrulda bilər. Çünki yetmiş il işğal altında zolağa pərçim olunanlar kütləvi affekt halındadır. Qurban Məmmədli bunu təsdiq edə bilər.

Erməni səni işğal altında saxlamışdı?

İsrail aşiqləri deyirlər ki, biz İsrail silahıyla  ermənilərə qalib gəlmişik. Və bunu deyəndə canından keçmiş Azərbaycan əsgərini, kasıb-kusub ordusunu unudurlar.

On milyonluq xalqa İsrailin, Türkiyənin dəstəyi nəyə görə lazım idi?

Ona görə ki, Kamran Həsənli kimi papasını tanımayan bakılılar və onun kimilər osmanlının, yəhudinin götünə girib gizlənirlər, orduya getmirlər, uşaqlarını əsgər vermirlər. Vuruşan nə İsraili, nə Fələstini tanıyan kəndçi balalarıdır.

Bir yanağını qırmızı, bir yanağını al boyamış Gültəkin Hacıbəylinin oğlu hardadır? Əli Kərimıinin oğlunun yanında?

Qurban Məmmədlinin “tarixi gözıl bilən böyük jurnalist adlandırdığı bu insan əslində məhəllə gədəsidir. Tez-tez söydüyü Rusiya imperiyası olmasaydı, Kamran kimilər harda və kim olardılar? Kamran Həsənli yəqin İrandan xurma, kişmiş, tiryək gəririb Bakı bazarlarında satardı.

Ya da hamamda kisə çəkərdi.

Heç şübhəniz olmasın!

Mİrzə ƏLİL

13. 10. 2023, Samara

ƏLİYEV KOMANDA VERSƏ, BÜTÜN MİLLİ MƏCLİS BEŞ DƏQİQƏYƏ ELLİKLƏ KEÇƏR YƏHUDİ DİNİNƏ…

Окт10

Asim Mollazadə

Milli Məclis XƏMaSın İsrailə qarşı terror aktını pisləyib. Asim Mollazadə özünü cırırmış.

“Biz İsrail xalqını bu ağır gündə dəstəkləyirik və yaxınlarını itirənlərə baş sağlığı veririk. Mənə elə gəlir ki, terrora bu dünyada yer yoxdur”, o qeyd edib.

İsrail xalqının ağır günü…

Fələstin ərəblərinə ayrılmıŞ ərazinin dörddən üçünü mənimsəmiş, on minlərlə ərəbin evlərini buldozerlə uçurub hərbiləşdirimiş yəhudu məskənlər salmış İsrail…

Asim Mollazadə kimdir? Mollazadə soyadılı şəhid olub? Ümumiyyətlə, Mollazadələrdən əsgər gedən var?  Kim onu deputat seçir? Onun,  heç olmasa, bir nəfər seçicisi var? Kimdir? İlham Əliyev? Başa düşdüm…

İsrail yetmiş ildir ki, bir neçə milyon ətəbi həbs düşərgəsində saxlayır. 70 il ərzində dustaqlıq yaşayan insanların bir qisminin vəhşiləşməyi təbii deyilmi?

Niyə bu qndarma Azərbaycan deputatları FələStin ərəblərinin ağır günündən danışmırlar? Türkiyə ilə biz dilimizlə yaxınıqsa, ərəblərlə dinimizlə, musiqimizlə, poeziyamızla yaxınıq. Nəyimiz varsa – onlardan və farslardandır. Niyə indi mənim bütün soydaşlarım elliklə yudofil olublar?

Deyirdiniz ermənilər məscidərimizə işəyiblər, donuz saxlayıblar. Məscid də ərəblə gəlib. Niyə ərəbə ürəyiniz yanmır? Çünki sizin müsəlmalığınız da deputatlnız kimi qondarmadır sabah İlham Əliyev komanda versə, hamınız iuudaizmə keçərsiniz. Çünki əqidəniz və şərəfiniz yoxdur.

Azərbaycan parlamentiin belə qətnamələrinin bir qara qəpiklik dəyəri yoxdur. Çünli bütün dünya Azərbaycanda parlamentini olmadığını gözəl bilir. Onların qətnaməsinə Azərbaycan xalqı da ürəkdən tüpürə bilər, çünki bu deputatları o seçməyib.

Niyə İsrail üçün yas quran soydaşlarımım  şərlənib tutularaq türmələrdə çürüyən azərbaycanılar üçün ürəkləri yanmır?

On səkkiz yaşlılıları cəbhədə qabağa verib öz uşaqlarını xariclərdə kefə göndərən qatillər…

Və həmçinin indiki İsrail dövlətinin də terrorçular tərəfindən yaradıldığı məlumdur. Ərazi Britanya protektaratı altında olanda,, yəudi təşkilatları yüzlərlə terror aktı törədiblər. Aşağıda təkcə bir təşkilat törədəilən teraktların tam olmayan siyahı verilir. Rus dilində olsa da,   başa düşülməyən bir şey yoxdur.

 

Список терактов Иргуна

Дата Происшествие
17 апреля 1936 года 2 араба убито в хижине близ Петах-Тиквы.[1]
17 августа 1936 года 1 армянка убита и 5 арабов ранено в ходе нападения на поезд в Яффо[2]
18 августа 1936 года 2 араба убито в Петах-Тикве[2]
март 1937 2 араба убиты на пляже в городе Бат-Ям[3]
11 ноября 1937 года 2 араба убито и 5 ранено в автобусном парке в Иерусалиме.[4]
14 ноября 1937 10 арабов убито в ходе нападений, совершённых Иргуном в окрестностях Иерусалима[5][6]
12 апреля 1938 2 араба и 2 британских полицейских погибли в результате взрыва бомбы в поезде Хайфа.[6]
17 апреля 1938 1 араб погиб в результате взрыва бомбы в кафе города Хайфа[6]
17 мая 1938 Арабский полицейский убит во время нападения на автобус на дороге Иерусалим—Хеврон.[6]
24 мая 1938 3 араба застрелены в Хайфе.[6]
23 июня 1938 2 араба убиты в Тель-Авиве.[6]
26 июня 1938 7 арабов погибли в результате взрыва бомбы в городе Яффа.[6]
27 июня 1938 Убит один араб во дворе госпиталя Хайфа.[6]
5 июля 1938 7 арабов застрелены в Тель-Авиве.[6]
5 июля 1938 3 араба убиты в результате взрыва бомбы в автобусе в Иерусалиме.[6]
5 июля 1938 1 араб застрелен в Иерусалиме.[6]
6 июля 1938 18 арабов и 5 евреев погибли в результате взрыва двух бомб на рынке в Хайфе.[6][7]
8 июля 1938 4 араба погибли в результате взрыва бомбы в Иерусалиме.[6]
16 июля 1938 10 арабов погибли в результате взрыва бомбы на рыночной площади в Иерусалиме.[6]
25 июля 1938 53 араба погибли в результате взрыва бомбы на рыночной площади в Хайфе.[6][8]
26 августа 1938 24 араба погибли в результате взрыва бомбы на рыночной площади в Яффе.[6]
27 февраля 1939 33 араба убиты в результате многочисленных нападений и взрывов в этот день[9]
29 мая 1939 5 арабов убиты в результате взрыва в кинотеатре в Иерусалиме.[6]
29 мая 1939 5 арабов убиты в результате нападения на деревню.[6]
2 июня 1939 5 арабов погибли в результате взрыва бомбы.[6][10]
12 июня 1939 Погиб британский сапёр, пытавшийся обезвредить бомбу в почтовом отделении в Иерусалиме.[6]
16 июня 1939 6 арабов убиты в результате нескольких нападений в Иерусалиме.[6]
19 июня 1939 20 арабов погибли в результате взрыва заминированного осла на рынке в Хайфе.[6][11]
29 июня 1939 13 арабов застрелены в результате нескольких нападений в течение одного часа.[6][12]
30 июня 1939 1 араб застрелен на рынке в Иерусалиме[6]
30 июня 1939 2 араба застрелены в деревне недалеко от Иерусалима.[6]
3 июля 1939 1 араб погиб в результате взрыва бомбы в Хайфе.[6][13]
4 июля 1939 2 араба убиты в Иерусалиме.[6]
20 июля 1939 1 араб убит на вокзале в Яффе.[6]
20 июля 1939 6 арабов убиты в результате нескольких нападений в Тель-Авиве.[6]
20 июля 1939 3 араба убиты в Реховоте.[6]
27 августа 1939 2 британских офицера погибли в результате взрыва мины в Иерусалиме.[6]
27 сентября, 1944 Примерно 150 членов Иргуна напали на 4 британских отделения полиции, число жертв неизвестно.[14]
29 сентября 1944 Британский офицер криминального отдела полиции убит в Иерусалиме.[14]
31 октября — 1 ноября 1945 Массированное нападение на палестинские железные дороги, совместная операция с «Хаганой» и «Лехи». Железнодорожные пути взорваны в 242 местах[15] (по другим сведениям — в 153 местах[16]). Убиты три человека. В ту же ночь взорваны полицейские катера в Яффе и Хайфе.[15][16]
27 декабря 1945 7 британских полицейских убито в ходе нападения на полицейские участки в Яффе и Тель-Авиве, взорвано здание британской разведки в Иерусалиме, 1 солдат убит при нападении на британский военный лагерь в северном Тель-Авиве.[15][16]
22 июля 1946 Взрыв в гостинице Царь Давид в Иерусалиме. Погиб 91 человек.[15]
11 декабря 1947 11 арабов убито при нападение на селение Эль-Тира близ Хайфы. Согласно заявлению «Иргуна», жители были предупреждены, чтобы успеть эвакуировать женщин и детей[17].
12[18] или 13 декабря[19] 1947 20 человек убито и 5 ранено при взрыве бочки с взрывчаткой[18]), или

5 человек убито и 47 ранено при взрыве двух бомб у Дамасских ворот в Иерусалиме. «Предположительно, атака выполнена «Иргуном»([19]).
13 декабря 1947 6 человек убито и 25 ранено при взрыве бомбы у кинотеатра Альхамбра в Яффо[20].
13 декабря 1947 7 человек убито и 10 серьёзно ранено при атаке на деревню Yehudieh. «Название деревни упоминалось в последнее время в связи нападениями на транспортные средства и убийством нескольких человек бандой Bedawi»[20].
16 декабря 1947 10 человек убито при взрыве бомбы в кинотеатре Нога в Яффе.[21]
29 декабря 1947 14 человек погибло в Иерусалиме в результате взрыва бомбы.[22]
30 декабря 1947 6 арабских рабочих убито бомбой у нефтеперегонного завода в Хайфе. Это спровоцировало последовавшие тут же убийства еврейских рабочих завода (41 погиб и 49 получили ранения).
1 января 1948 2 человека погибло и 9 ранено в ходе нападения с огнестрельным оружием на кафе в Яффо[23]
7 января 1948 20 человек погибло при взрыве бомбы у Яфских ворот в Иерусалиме[15][24][25]
10 февраля 1948 10 арабов убито у Рас-эль-Айна, после того как они возвращались домой, после продажи скота в Тель-Авиве[26]
29 февраля 1948 29 британских солдат погибло в районе Реховота в результате подрыва военного поезда[15][27].
9 апреля 1948 от 107 до 120 жителей Дейр-Ясина убито во время боя за эту деревню и после него (Иргун совершил нападение совместно с боевиками Лехи (см.Резня в Дейр-Ясине)[28]
Всего в 1937—1948 гг. В результате терактов Иргуна погибло более 400 и 20 еврейских подданных подмандатной Палестины и более 40 британцев

 

«AZƏRBAYCAN», «AZƏRBAYCAN»… «TURİST» VƏ TURİSTLƏR…

Сен23

1983 MOSKVA

İntim xidməti “Azərbaycan” mehmananasında təkcə personal yox,  başqa respublikalardan gəlmiş turistlər də göstərirdilər. Yay sessiyalarının birində bizimlə bir mərtəbədə çox yekə və hətta aşkar koordinasiya problemi olan ağ arvad qalırdı. Bir gün onun yəqin ki, admistratorla söhbətdən qayıdarkən, dəhlizdə kiminləsə deyindiyini eşitdik. Deyəsən adminstrator məzənnəni qaldırmışdı ki, bu da qədim peşə sahbini  haqlı olaraq hiddətləndirmişdi: “Razve ya millionerşa?” – arvad fəryad edib monoloqunu bitirdi. Qabaritlərini, üstəlik koordinasıyasının pozulduğunu, yəni elə bl hopana-hoppana yeridiyini nəzərə alsaq, xanımın qazancı o qədər çox olmazdı.

Ancaq”Azərbaycan”a gənc, gözəl, koordinasiyası və başqa şeyləri yerində olan xanımlar da gəlirdilər — əsasən Rusiyadan. Onlar əslində istirahətə, Xəzər dənizində çimməyə və Abşeron günəşinin altında zərif ağ dərilərini qaraltmağa gəlirdilər. Ancaq istirahəti niyə cəmiyyət üçün faydalı oalan bir işlə bir araya sığışdırmayasan? “Azərbaycan” mehmanxanasının içində və həndəvərində vaxtaşırı o vaxtın “qızıl gəncləri” vurnuxurdular. Onlar nazir, prokuror, hakim, korrupsioner rektor və dekan, zavod direktoru, mağaza müdiri, sexçi kimi adamların uşaqları ola bilərdilər. Hər iki tərəfin niyyəti eyni olduğuna görə tanışlığa çox vaxt getmirdi və “sevgililər” Xəzər sahilinin yaxşı yerlərinə yollanırdılar…

“Azərbaycan” mehmanxanasında yerləşən rusiyalı ya pribaltikalı qonaq qanımların çoxu “peşəkar” deyildi, bu sevişmələr onlar üçün məsum kurort romanı və səfərə çəkilən xərci yaxşı bir oğlana çəkdirmək üsulu idi. Əsl peşəkarların yeri “Turist” idi.

Mən “Turist” mehmanxanasında iki gün qalmışam. Sessiyaların birində “Azərbaycan”da yer ala bilmədim, bir tanış tələbə dedi ki, get “Turist”ə, orda yer olur. Şəhər tamam yadımdan çıxdığından “Turistin” harda yerləşdiyini deyə bilmirəm. Yeddimərtəbəli bu bina eə bil ki, çəpinə, yerləşdiyi kvadrata diaqonal kimi tikilmişdi. Bir tərəfi motostadion idi ki, orda motosikl yürüşləri və motobol yarışları keçirilirdi. Motobol – bilməyənlər üçün deyirəm – futbol kimi bir oyundur, ancaq oyunçular piyada yox, motoskletlə oynayırlar. Təkcə qapıçı piyadadır. Qapıçını saymasaq, oyunda eyni zamanda hər iki tərəfdən dörd oyunçu iştirak edir. Təsəvvür edin ki, elə futbol meydançası boyda yerdə eyni zamanda səkkiz motoskletlə top qovulur. Sovet motoskletlərinin necə tüstü buraxdığı məlumdur.  Nəinki stadiounu, hətta bütün yaxın ərazinin üstünü tüstü bürüyürdü…

Bu oyunu keçən əsrin ortalarında fransızlar yaradıblar. Fransızlar ingilislərlə çox qədim düşməndirlər, əsrlərlə bir-birlərinin qanlarını axıdıblar. İndi dostlaşsalar da, hərb baltasını çoxdan torpağa basdırsalar da, ən azından rəqabət hissi yaşamaqdadır. İngilislərin yaratdığı möcüzə — futbolun qabağına fransızlar nəsə çıxarmalıydılar və çəxarıblar – motobol. Qəribə olsa da, bir vaxtlar SSRİ birinciliyində Bakının “Nord” adlı komandası da iştirak edirdi ə hətta 1968-ci ildə bürünc medal da qazanıb…

Mən “Turist”də qaldığım iki gündə stadionda oyun keçirildiyini görmədim, ola bilsin ki, mən dərsdə olanda keçirilib. Ancaq çoxlu “turist” xanım gördüm. Mehmanxanada atmosfer işgüzar idi. Hər şeyin və hər kəsin yeri və qiyməti məlum idi. Elə bil ki, “Turist” mehmanxanası elə əsl “maison de tole’rance “ idi və bu motostadion, motobol oyunları intim xidmət biznesini pərdələmək üçün yaradılmışdı…

İki gündən sonra başqa mehmanxanada, bəlkə yenə “Azərbaycan” mehmanxanasında, yer alıb “Turist”dən getdim…

Qiyabi ali təhsil, hər sahəsinə korrupsiyanın dərin nüfuz etdiyi Azərbaycan  həyatında neqativ nə vardısa, özündə əks etdirirdi.

(Azərbaycan həyatında neqativ olmayan nəsə vardımı?)

Heminqueyə Mamunquey deyən  və ya aşağı sinif şagirdi səviyyəsində yaza bilməyən arvadları və kişiləri kim universitetə qəbul edirdi? Üstəlik altı il ərzində bu insanların az-çox əhilləşdirilməsi üçün heç nə edilmirdi.125 nəfər yaşlı arvadı və kişini niyə kiçik bir sinif otağına təpirdilər? Məgər qiyabiçilərin sessiyasını gündüzlər tətilə çıxan vaxta salmaq olmazdı? Universitet auditoriyası heç olmasa davranış mədəniyyəti baxımından biz qiyabiçiləri xeyli dəyişə bilərdi. Hərçənd burda da şübhə oyanır: bizə dərs deyən müəllimlərin özündə davranış mədəniyyəti, yumşaq desək,  elə də yüksək deyildi. Altı ildə cəmi üç-dörd müəllimin tələbələrə “siz” dediyini görmüşəm: professor Ağamusa Axundov, fars dili müəllimi Aşura müəllim, rus dili müəlimi Solmaz müəllm (təəssüf ki, soyadlarını xatırlamıram). Qalanları “Əə, sən” deyirdi…

Elə birinci kursdan qiyabiçilərin mütləq çoxluğu “sağmal inəyə” çevrilirdi – yoxlama işləri, kurs işləri pulla yazılır, imtahanlar pulla verilirdi. İmtahan vaxtı utanmadan cibindən tez-tez siyahı çıarıb baxan müəllimlər də vardı.Bəzi “professionallar” elə fənni başlayanda psixoloji hücuma keçir, oxumaq istəyənlərin də iradəsin sarsıdırdılar. Fəlsəfə müəllimi Əziz Məmmədov yaxşı yadımdadır. Dərsə başlayan kimi 30-40 addan ibarət ədəbiyyat siyahısı yazdırdı, əksəriyyəti də rus dilində. (125 nəfərin içində dörd-beş rus dili bilən tapılardı). Özü də az qala qışqıra-qışqıra xəbərdarlıq edir ki, filan müəlliflərin kitabını oxumayın, filan müəlliflərinkini oxuyun…

Heç kim kəsilmədi. Sabirabadlı soğançı da, ucarlı pambıqçı da, bütün hamilə gəlinlər də yaxşı qiymətlər aldılar. Mən bir dəfə onunla sözləşib qapını çırpanda demişdi ki, “gör başına nə oyun açaram”. Ancaq əlbəyaxada üç ala bildim…

Mənimlə bir vaxtda qiyabi şöbəyə girən 125 nəfərin içində ali təhsilə layiq ən azı on ya on beş nəfər vardı. Tədricən bu eybəcər atmosfer, açıq korrupsiya, məişət çətinlikləri onları da üzür, onlar da ayrı-fənlərdən imtahanlara ya pul verir, ya “adam” tapırdılar. Gündüz tələbəsinin qiyabiçidən üstünlüyü var. Gündüz tələbəsi bütün mühazirdə olubsa, seminarlara gedibsə, müəllimlər onu tanıyırlar, imtahandan hökmən keçirəcələr. Qiyabiçini beş-on günlük dərslərdə kim yadında saxlayır? Heç kim. Biletində bilmədiyin suallar düşübsə, müəllim özünə əziyyət verib sənin biliyini yoxlamır,əksinə, qurdu ulayır,  “hazır deyilsən” deyib auditoriyadan… pardon, sinifdən qovur. Niyə də qovmasın? Kəsirli tələbən çevrilir müştəriyə…

Maison de tole’rance  xatırladan mehmanxanalar, hərdən qaldığım özgə yataqxanaları və kirayə evlər Bakını mənə sevdirmədi. Mən həmişə özümü

loqistik səhv üzündən getmək istəyiyi yerə yox, ayrı şəhərə düşmüş turist kimi hiss edirdim. Bakı heç vaxt yuxuma girmir. Hərdən yuxuma imtahan girir. Ya da gəlirəm universitetə, mənə deyirlər ki, sən imtahana buraxılmırsan, çünki fizikadan yoxlama işini verməmisən. Mən dəhşətə gəlib deyirəm: mən filfakda oxuuyuram, bizdə fizika yoxdur. Qulu Xəlilovun mənim vaxtımda dekanlıqda işləyən qardaşı deyir: “O yan-bu yan eləmə, fizika bizdə çoxdan var. İmtahana buraxılmaq istəyirsənsə, mənə başmın dəstəsi ilə qonaqlıq ver, 4-cü mikroraroyonda yaxşı yer var, əla kətə də verirlər…”

Dəhşət içində ayılıram. Elə bil kəfəni yırtıb çıxmışam…

23. 09. 2023 , Samara

AZƏRBAYCAN, AZƏRBAYCAN… «NÖŞ NÖŞÜN VƏRMİR…»

Сен22

1983 MOSKVA

Avropa ədəbiyyatında, xüsusən hekayə janrında, çoxlu əsərlər var ki, onları “liman nəsri” adlandırmaq olar. Çünki süjet məkanı -müxtəlif ölkələrin limanlarıdır. Uzun səfərdə olan gəmi ya səfərini başa vuraraq və ya sursatını təzələyib yoluna davam etmək üçün bu limanlardan birinə yan alır. Matroslar bir neçə ay açııq okeanda olublar, bir-birləridən başqa adam görməyiblər. Qadın görmədiklərini demək artıqdır. Ona görə səfərdə pul qazanmış matroslar sahilə çıxan kimi ilk növbədə əyləncə yerlərinə baş çəkirlər. Ən vacib əyləncə yeri isə fransızların «maison de tole’rance»  dediyi evlər idi. Ruslar qadınların kişilərə intim xidmət göstərdiyi bu evlərin adını kalka üsulu ilə «дом терпимости» kimi çeviriblər..

Mopassanı oxumağa dəyər…

Bakı da, əlbəttə, şərti olaraq liman şəhəridr. Ancaq Xəzər necə dənizdirsə, Bakı da elə limandır. Yəni Marsel deyil. Məndə fransızların maison de tole’rance dediyi yerlərlə assosiasiya yaradan Azərbaycan mehmanxanası idi. Əlbəttə, bura matroslar gəlmirdilər. Burda kolxoz sədrləri, raykom katibləri, prokurorlar, mağaza müdirləri (xalq arasında zammağ) və s. nəcib vətəndaşlar qalırdılar.Və, əlbəttə, qiyabiçilərin qaldığı, lazaretə oxşayan nömrələrdə yox. Mehmanxananın dəbdəbəli nömrələri vardı…Bu nəcib zümrənin necə yeyib-içdiyini, özləri kimi nəcib xanıçların xidmətindən necə istifadə etdiyini biz yalnız uzaqdan və ötəri müşahidə edə bilərdik. Ancaq qiyabiçi kişilər, qəribə də olsa, xüsusən ailəlilər, gəmidən təzə düşmüş və qaranəfəs özünü “yavaxana”ya yetirmiş matrosları xatırladırdılar.

Qiyabiçi sessiyaya aylarla hazırlaşır. Mən dərs hazırlığını demirəm. Çünki qiyabiçi tələbələrin böyük əksəriyyəti — əlbəttə, mənimlə bir kursda oxuyanları nəzərdə tuturam – dərs oxumurdu. İmtahanlar pulla ya “adamla” verilirdi. Heminqueyə Mamunquey deyən qiyabiçi “filoloq”un necə dərs oxuduğunu özünüz təsəvvür edin. Yay-qış əkin-biçinlə əlləşən, soğan, qarpız yetişdirən sabirabadlı qiyabiçi  Kantı ya Hegeli haçan ya necə oxuyardı? Sabirabadlı bostançı imtahanlara hazırlaşmırdı, o, beş ay ərzində qazandığınıın bir hissəsini “sessiya” üçün ayırır, Bakıya  beləcə hazırlıqlı gəlir. Səkkiz ya on uşaq atası olan cəlilabadlı qiyabiçi özünü çox işə verən deyildi, elə son ayın maaşının üstünə borc da alıb qoyur, ailəni Allaha tapşırıb Bakıya tələsirdi. Mehmanxanada yerbəyer olan kimi “suyumuzu dəyişək” adlanan prosedurun icrasına başlanrdı. İntim xidməti Azərbaycan mehmanxanasında buranın ştatında olan peşəkarlar yox, elə otelin öz işçiləri göstərirdilər. Müxtəlif vəzifə tutanaların və müxtəlif yaşda olanların məzənnələri də müxtəlif idi. Kəndli qiyabiçilərin yemi göy beşliyə razılaşanlar idi. Göy beşlik az pul deyildi. Göy beşliklə, qənaəşt eləsəydin, beş-altı gün dolanmaq olardı. Cəlilabadlı 10 il qapalı türmədə yatıb təzəcə çıxmış adam kimi tələsirdi. Gözləri qızarır, əlləri əsirdi. Başı daz olmasaydı, yəqin ki, tükləri biz-biz olardı…

Sessiyaların birində ikimizə bir nömrə aldıq. Çantalarını çarpayının üstünə tullayıb “mən getdim” dedi və şığıyıb çıxdı… On beş  dəqiqə sonra qayıdanda gözlərinin işığı sönmüşdü, üzü də beşlik kimi göyərmişdi…

Bir ucarlı vardı, qaraqaş-qaragöz, boydan hündür, saçı qabaqdan seyrəlib. Yayın günü pencək geyir, rezinli qalstuk bağlayırdı. Güman edirəm ki, ədəbiyyatdan bildiyi olsa-olsa “Fərhad əməkçi insan surətidir” cümləsi idi…

(Fərhad əməkçi insandır?)

Ucarlı Ş. göy beşliyə alınan xidmətin müştərisi olmaqla qalmırdı. O, təmənnasız vasitəçilik də edirdi. Bilmirəm, bəlkə bu qabiliyyətin filologiyaya aidliyi var. Axı vasitəçi söz sənətkarlığı nümayiş etdirir. Hərçənd bu işdə nə ustalq – bu, beşlik, bu da…lənət şeytana… bu da xidmət…

Sabirabadlı A. O qədər arıq idi ki, elə bilirdin orta hissəsi yoxdur, qurşaqdan yuxarını qurşaqdan aşağıya burağac verib bağayıblar…. Alt-üst qızıl dişləri isə doğrudan da burağaclı idi. Onun evli olub-olmadığı yadımda deyil, yəqin evli olardı, sabirabadlının ağzında o qədər qızıl varsa, deməli, onu hökmən evləndiriblər.

Sabirabadlı göy beşliyi ucarlıya verib deyir ki, get danış. Ucarlı beş-on dəqqədən sonra qayıdıb deyir:

-Beşə vərmir.

Sabirabadlı az qalır ağlasın:

— Nöş vermir?

Ucarlı təəccüblə deyir:

— Nöş nöşün vərmir? Vərmir də…

 

(ardı var)

22. 09. 2023, Samara

 

AZƏRBAYCAN, AZƏRBAYCAN… MEST NET!

Сен21

1983 MOSKVA

S.M. Kirov adına Qırmızı Əmək Bayrağı ordenli Azərbaycan dövlət uiversitetinin filologiya fakültəsinin qiyabi şöbəsində təhsil müddəti altı il idi. Səssiyaların sayı yəqin on iki olardı – qışda on gün, yayda 30 gün. Sessiyaların təxminən yarısını “Azərbaycan” mehmanxanasında qalmışam.

Ümumiyyələ, kənd yerlərindən qiyabiçilər Bakıya gələndə harda qalırdılar? Demək olar ki, harda gəldi. Paytaxtda yaxın qohumları olanlar az deyildi. Mənim Bakıda heç kimim yox idi, olsaydı da sığınacaq istəməzdim. (Bir yaxın qohumumun evində haçansa plov yemişəm, indiyəcən başıma qaxır… Qorxumdan Azərbaycana həsrət qalmışam…) Üstəlik şəhəri tanımırdım. Paytaxta ilk dəfə 1968-ci iln payızında Əli Bayramlı pedaqoji məktəbində oxuyarkən gəlmişdim. Bir qrup tələbəni sonralar, səhv etmirəmsə, xalça muzeyinə çevrilmiş Lenin muzeyiinə gətirmişdilər. Bakı muzeyi Moskvadakı mərkəzi muzeyin dəqiq surəti idi. Moskvadakı bütün eksponatların surəti yaradılmışdı. Muzey əməkdaşı Leninin şüşə dolabdan asılmış paltosunu bizə göstərib fəxrlə deyirdi ki, Kaplanın gülləsindən yaralanan  vaxt dünya proletariatının rəhbərinin əynində olan və güllədən deşilən  paltonun parçası xüsusi texnologiyalarla yaradılıb və sovet mütəxəssisləri parçanı hətta “köhnəldiblər” də. Bu parçadan daha 14 palto tikilib müttəfiq respublikaların paytaxtlarında olan muzeylərə verilmişdi…

Muzeydən aldığım təəssür barədə heç bir xatirəm yoxdur. Avtobusumuzun dayandığı yer hamsı bağınsa qırağı idi. Ağacların iyi indiyəcən yadımdadır. İylərə qarşı həssasam, iylər yaddaşımda həmişəlik qalır, bunun yaxşı və pis tərəfləri var…

1969-cu ildə Bakıda “Əlibayramlı günləri”ndə iştirak etdim. “Azərbaycan” mehmanxanasında lazaretə oxşayan yekə bir otağa on-on beş oğlan təpilmişdi… Yox, ayrı adamlar da var idi. İndi xatırlayıam ki, bir neçə əsl “mehman” var idi, orta yaşlı bu adamlar Ermənistandan gəlmişdilər, bəlkə də şikayətə, müəllim idilər, dyeyirdilər, ki, Ermənistanda Azərbaycan məktəblərinin vəziyyəti ağırdır…Hə, bu, yadımda qalıb, adamların üzünü xatırlamıram, təsadüfən eşitdiyim söhbət isə, yqin ki, “qoxulu” olduğuna görə yaddaşımdan getməyib…

1971-ci ilin payızında Əli Bayramlı pedaqoji məktəbinin xalq çalğı ansamblının tərkibində Bakıda “Qızıl payız” festivalında iştirak eləmişəm. Tədbir Yaşıl teatrda keçirilirdi. Səhərə günorta gəlib axşam qayıtdıq…

Birinci qəbul imtahanına məni tibb institutunun tələbəsi olam mərhum dayıoğlum Hacı aparıb. Hacı olmasaydı hökmə azar, imtahana gedib çıxmazdım.

Başlanğıc sessiyasını dayıoğlumun yanında qalmışam. Hacı başqa bir tələbə erməni ailəsinin həyətində otaq kirayələyirdi…

“Azərbaycan” mehmanxanasında yəqin ki, ikinci kursdan qalmışam.

Bu mehmanxana, səhv etmirəmsə, İnşaatçılar prospektində yerləşirdi. Bir tərəfi mərkəzi avtovağzal, bir tərəfi “Spartak” stadionu idi. Sonralar, mən Moskvada oxuyanda, yəni 80-ci illərin əvvəllərində, eşitdim ki, mehmanxanın adını dəyişib eləyiblər “Naxçıvan”. Mənim rəhbərim, əfsanəvi Xalıq Koroğlu gülümsəyərək deyirdi: “Tezliklə bütün Azərbaycanın adını qoyacaqlar Naxçıvan…”

İlk dəfə “Azərbaycan” mehmanxanasında necə yer aldığım yadımda deyil. O vaxt Bakı mehmanxanarında heç vaxt yer olmurdu. Yer əslində var idi. Ancaq mehmananın qapısından girən hər kəs arşın hərflərlə yaılmış xəbərdarlıqla rastlaşırdı: “Мест нет!» Bu, xüsusən nabələd adama ikinci dünya müharibəsinin əsgərinə “Warte, es ist eine Sprengfalle!” xəbərdarlığı kimi təsir edir, öz ürəyinin döyüntüsünü eşidirdi. Yer, əlbəttə var idi. Bunun üçün pasportun arasına ya göy beşlik, ya da qırmızı onluq qoyub milliyyəti bilinmyən, saçını, üzünü rəngləyib özünü rusa oxşatmış və rusca danışan admintrator arvada uzatmaq lazım idi. Ancaq bu işdə səriştə lazımdı, ürək lazımdır. Məndə ürək yoxdur, mehmanxanalar gəzdiyim altı il ərzində rüşvət vermək səriştəsi də qazanmadım. Pulu həmişə başqaları verirdilər…

O vaxt, yəni mənim qiyabi oxuduğum 1974-81-ci illərdə mehmanxanalarda, mağazaların əksəriyyətində, apteklərdə, dövlət idarələrində rusca danışırdılar. Lap Akaki Akakeyüviç səviyyəsində olan xırda klerk də rusca bilməyən ya da zəif bilən adamla rusca danışaraq onu sarsıdır, iradəsini əzir, aşağlayır, əgər təbiətində sadistlik varsa, yıxıb sürüyürdü…Mehmanxanada saçını saraltmış arvad “mest net”i elə tonla deyirdi ki, elə bil səni siçan kimi şişə taxıb divara dirəyirdi…

Bir az geriyə qayıdım. 1972-si ilin payızında mən təyinatımı dəyişmək üçün Bakıya gəldim və Maarif nazirliyində qəbula yazıldım. Üç gümdən sonra nazirin birinci müavini Rəfiqə Hüseynova məni qəbul elədi. Saçı rəngli bu arvad Putinin kovirstolu kimi uzun stolun başında oturmuşdu. Mənə nisbətən yaxın oturmuş referentinə rusca buyurdu ki,  mənim nə istədiyimi soruşsun…

(“Nəçərnik , başına dönüm, bilmirm mənim eşşəyimi Heydərxan körpüsünə daş daşmağa aparıblar, yoxsa karvansaraçı məni aldadır…”)

Mən öz dilimizdə nə istədiyimi referentə danşdım. Referent Rəfiqə arvada tərcümə elədi. Sonra arvad yenə referentə rusca nəsə dedi. Referent dedi get Salyanda gözlə, cavab ora gələcək…

Sonra Rəfiqə Hüseynovanı Azərbaycan Həmkarlar İttifaqları Şurasının sədri qoydular…

Çox təəssüf ki, Puşkinin, Tolstoyun dili xüsusən Heydər Əliyevin vaxtında millətin olan-qalan ləyaqətini tapdalamaq üçün istifadə edilirdi…

“Azərbaycan” mehmanxanasında rüşvət alıb yeri üç-dörd günə verirdilər.  Bəzən müddətin başa çatmamış deyirdilər ki, şələ-şüləni yığışdır, Moskvadan rəsmi qonaqlar gəliblər. Təzədn pasportun arasına göy beşlik ya qırmızı onluq qoyulurdu…

(ardı var)

21. 09. 2023, Samara

GƏDƏBİYYAT: DÖVLƏT MİLYONÇU BABA VƏZİROĞLUYA VERDİYİNİ YÜZ ŞƏHİD AİLƏSİNƏ VERMƏYİB…

Сен20

BABA VƏZİROĞLU 3

Amerikada irqi seqreqasiya dövrünə aid filmlərdə küçədə qara (zənci) çəkməsilənə ayaqqabı təmizlətdirmə səhnələrinə çox rast gəlmək olur. Nyu Yorkun ya Çikaqonun bir küçəsində ağ…  yox, centlmen yox, mafiozi hündür kətildə oturub, qara yeniyetmə isə mafiozinin onsuz da parıldayan ayaqqabılarını səylə sürtür. Qara oğlan maraqdan mafioziyə suallar verir, mafiozi də, salyanlılar demişkən, eycahanlıqdan bu suallara ətraflı cavab verir…

Kulis.az saytında (https://kulis.az/xeber/media/baba-veziroglu-o-xalq-yazicisi-menim-olum-fermanimi-imzaladi-musahibe-39630) Baba Vəziroğlu ilə bu yaz çap olunmuş müsahibə mənə belə bir səhnəni xatırlatdı. Bu müsahibədə mafioziyə Baba Vəziroğlu, qara çəkməsilənə isə jurnalist Ulucay Akif bənzəyir. Baba Vəziroğlu haqqında xeyli danışmışıq, həm də Azərbyacnda onu mənsiz də və məndən min dəfə yaxşı tanıyanlar var. Bu Ulucay Akif isə məndə elə təəssür yaratdı ki, valideyinləri ona tərbiyə yox, “tərbiyə minus” veriblər, yəni deyiblər ki, bala, tərbiyə, abır-həya deyilən şeylər yalandır, üzlü ol, sırtıq ol, lazım gələndə əyil, ikiqat ol, şüşədən deyilsən, sınmazsan, işin düşənin ayaqqabısını sil, dilinlə yala, desə öp – öp, istəsə yıxıl altına…

Gəlin müsahibənin lap axırına baxaq:

“…Ümumiyyətlə, qadın göz yaşlarını ciddiyə almaq lazım deyil. Gəl, qadın mövzusunda daha da dərinə getməyək (gülür). (Yəqin Bayıl türməsi yadına düşür — X.X.)

— Yaxşı (mən də gülürəm). Baba müəllim, maraqlı və səmimi cavablarınız üçün təşəkkür edirəm!

Mafiozi gülür, çəkməsilən də… (Mən də gülürəm…)”

Əlbəttə, gülərsən, canın da çıxar… Mahnı var idi: sən də gül… Onu Baba yazmamışdı…

 

“- Neçə eviniz var? Elə tək eviniz budu?

— Yox, evim çoxdu, maşallah. Birini Sovet hökuməti vermişdi, onu kiçik qızıma hədiyyə etmişəm. Sizin sədriniz Anarla qapıbir qonşuluqdadı.

….  Sonra bir ev SSRİ Yazıçılar İttifaqı verdi, düz Hökumət Evinin arxasındakı binada. Sonra özüm-özümə bir yaradıcılıq evi aldım, Səməd Vurğunun heykəlinin yanında. Sonra Prezident mənə bu evi hədiyyə elədi”. 

 

Neçə ev oldu? Saya bildiniz? Sovet hökumətindən şəhərin mərkəzində iki ev alıb, sonra birini də prezident bağışlayıb…

Şəhid ailələrinin yaşadığı yarıuçuq komaları göstərən videoları görməyən var?

  “…mahnı sözləri üçün aldığınız ən yüksək qonorar nə qədər olub? Səmimi deyin.

— Ən yüksək 100 min manat olub”.

Bir mahnı mətni üçün 10o min manat alan adama əhalisinn səksən faizi kasıb ya dilənçi halda yaşayan ölkənin höküməti niyə üç ev bağışlayır? Bu necə ölkədir? Daha, doğrusu, ölkədirmi? Heç bir əxlaq və hüquq norması işləməyən, mafiyanın hərlədiyi ərazi deyilmi? Mənim keçmiş şagirdimin igid oğlu Şahlar özünü vətən uğrundamı qurban verdi ya bu şərəfsiz və abırsız adamın harın həyatı naminə öldü?

Özünün dediyinə görə, min beş yüz mahnıya mətn yazmış Baba milyonlarla pul qazanıb, bu pulu keşlə alıb və əlbəttə, dövlət xəzinəsinə bir qəpik də vergi ödəməyib. Gərək vergii cinayətinə görə ömrünü havayı aldığı evlərdə yox, Kürdəxanıda keçirə…

“- Bəs, bağ eviniz yoxdu?

— Var. İsmayıllının Buynuz kəndində ikimərtəbəli, böyük, geniş həyətli bir evim var.

— Bakıda yoxdu bağ eviniz?

— Bilirsən, Bakı mənim təbiətimə uyğun deyil. Düzdü, Bakıda çoxlu torpaq sahələrim var, amma Bakı bağlarını sevmirəm. İstirahətimi Buynuz kəndində eləyirəm. Amma Şuşanı görəndən sonra İsmayıllı da adama Kürdəmir kimi görünür (gülür)”

 Diqqət edin: “Bakıda çoxlu torpaq sahələrim var…” Bakıda torpağın qiymətini bilənlər bəlkə bu mafiozinin sərvətinin miqyasını təsəvvür edə bilərlər. Hacı Zeynalaabdindən kasib olmayan bu adama hökumət üç ev verir…

Mən Azərbaycandan doqquzuncu ildir ki, çıxmışam və yəqin ki, bir də oranı görmərəm. Ucuz yollar bağlıdır, hava yolu mənlik deyil, orda qalmağa yerim də yox… Anamdan sonra gedib görməyə adam da qalmayıb… Əslində bu cümlə belə olmalıdır: məni görmək istəyən adam qalmayıb…

Bir şey də var: ölkəni (şərti ölkə, əslində ölkə deyil) Baba Vəziroğlu kimilər basıb-bürüməsəydilər, yəqin ki, gedərdim. Anam ölənəcən ölkə mənim üçün vətənliyini saxlayırdı. Sonra itirdi. Deputatlar, polislər, məhkəmələr, məmurlar, tamadalar, zurnaçılar, gitaraçılar, vampir doktorlar, Səməd Vurğun, Leyla Əliyevanın ruscadan tərcümə olunmuş şeiri salınmış dərsliklər, Anar, Rəşad Məcid, Baba Vəziroğlu…

Mənə elə gəlir ki, anarların, babaların, elçinlərin, Ramizrövşənlərin iştirakı ilə yaranmış mədəni-mənəvi rəzalət polis-DTX əsarətindən qorxuludur. Polis əsarəti müqavimət doğura bilər, insanların ən azı bir qismində şəxsi ləyaqət hissini oyada bilər. Bayağılığa, zövqsüzlüyə, tamada, gitaraçı, dümbəkçi səvyyəsinin təzyiqinə  isə insanların əksəriyyətində müqavimət immuniteti yoxdur, professor adı daşıyan ahıl cənab da eycahanlıqdan Baba Vəziroğlunun, məzmunu abırsız, qrammatikası başayaq, leksikası küçə çəkməsiləni səviyyəsində msralarını zümzümə edir. Baxırsan, qəşəng qadın, ya gənc qız. Ağzını açır – qulaqlarını tutub qaçmaq istəyirsən. Çünki dünən gördüyü teleşoudan danışır, özünü şou aparıcısına oxşatmağa çalışır…

Qoy məni vurub öldürsünlər: niyə ailənin gözünün ağı-qarası tək oğul torpaq uğrunda ölməlidir? Onun azad etdiyi torpaq Baba kimilərinə çatacaq. Onun valideynlərnin torpağöı isə yalnız, Hamlet sayağı desək, uzağı onun özünü, ürəkləri parçalanmış valideynlərini, bacı-qardaşlarını basdırmağa bəs elər…

“Bakıda çoxlu torpaq sahələrim var, amma Bakı bağlarını sevmirəm. İstirahətimi Buynuz kəndində eləyirəm. Amma Şuşanı görəndən sonra İsmayıllı da adama Kürdəmir kimi görünür (gülür).”

Gördünüz? Bugün-sabah, əgər artıq almayıbsa, Baba Şuşada da torpaq alar. Əslində niyə alır ki?  Prezident bağışlayacaq. Mənim kəndçim Şahların qanının axdığı torpağı…

Bir dəfə bir felyoton yazmışdım: guya Əliyevlər yığışırlar Londonun məkəzindəki evlərindən birinin eyvanına, növbə ilə ya hamısı birdən tüpürürlər eyvanın altından keçən ingilislərin başına…

İngilislərin başına, yəqin ki, hələlik tüpürmürlər. Anncaq azərbauycanııların başına, üzünə, ləyaqətinə tüpürürlər.

Müharibə gedə-gedə Ramiz Rövşənə ikinci evi bağışlamaq vətəndaşlara tüpürmək deyil?

Baba Vəziroğluya üç ev vermək nədir?
Müharibə gedə-gedə Sabir Rüstəmxanlının donuzsifət  arvadının döşünə Şöhrət ordeni taxmaq nədir?

Yadınıza slıram ki, şəhidlərin doxsan faizindən çoxu yalnız dəmir medallarla təltif olunub. Hətta qaniçən Stalində əsgərinə ordeni əsirgəmirdi.

Milli Qəəhrəman adı 2-ci Qarabağ müharibəsində bir nəfərə də verilməyib!

Baba Vəziroğlular ölkəni hərləyir və meydan sulayırlar. Anarlar, çingizlər, babalar, ramizrövşənlər ölkəni liman yavaxanasına döndəriblər…

Babanın kabinetinin fotosuna baxın. Diqqətinizi mafiozinin divardan asılmış portretinə yönəldin.

Baba Vəziroğlu 4

Necədir?

Eh, götürəsən bir vedrə rəngi, tökəsən bu portreti yadradanın, yerli Rafaelin başına…

Siz fikirləşirdiniz ki, öndərin və oğlunun portretlərini görəcəksiniz?

Mafiya filmləri görməmisiniz?

Kabintlərində divardan həmişə özlərinin parad portreti asılır…

20. 09. 2023, Samara

GƏDƏBİYYAT. BAYIL TÜRMƏSİNDƏ BABA VƏZİROĞLU ÖZ-ÖZÜNÜ ÖZ KÖKSÜNƏ NECƏ SIXIRMIŞ?

Сен19

BABA VƏZİROĞLU 3

Babanın qələmindən çıxan hər bir mətn əşyayi-dəlildir, yənin onun Azərbaycn dilini bilmədiyinə sübutdur.

“Qəlbimdən asılan bir daş imiş, daş!”

Qəlb – ürək deyilmi? Yəni ürəkdən asılan daş imiş? Ürəkdən nə asılıbmış? Bəlkə Baba demək istəyib ki, sinəsindən asılan daş imiş, ancaq deyə bilməyib?

Sıxanda köksünə özün-özünü,
Arabir yadına düşəcəyəm mən…

Adam öz-özünü necə köksünə sıxa bilər? Qurban Məmmədli demişkən: əziz həmvətənlər! Gəlin Babanı verək məhkəməyə, dünyanın ən ədalətli məhkəməsi olan Azərbaycan məhkəməsinə. Qoy bu aferist sübut eləsin ki, adam öz-özünü necə köksünə sıxır. Məhkəmə eksperimenti kimi Baba hakimin tələbiylə bu hoqqanı andlı iclasçılar qarşısında nümayş etdirsin. Bəlkə Baba Vəziroğlu Bayıl türməsində öz-özünü sıxırmış, yəni zad eləyirmiş, qızğın adamdır, bunu iistisna eləmək olmaz.. Ancaq öz-özünü köksünə necə sıxardı?

Haşiyə çıxıb Molla Nəsrəddin lətifəsini xatırladım.Molla Nəsrəddin müvəqqəti qazi işləyəndə yanına iki nəfər ərizəçi kəlir. Biri o birindən şikayət edir ki, guya o buna kəllə vurub. Cavabdeh and içir ki, kəllə-zad vurmayıb, şikayətçi özü-özünə kəllə vurub. Molla deyir gedin, yarım saatdan sonra gələrsiniz. Tək qalan kimi Molla özü eksperiment keçirir ki, görsün adam öz-özünə kəllə vurar bilər ya yox. O qədər hoppanır ki, axırda başı divara dəyib yarılır…

Möhtərəm hakimlər! Əziz həmvətənlər! Bu adam, bu aferist öz müsahibəsində deyir ki, bir mahnısına 100 min manat alıb. Bəlkə elə “öz-özünü köksünə sıxmağa” görə. O  pul təcili müsadirə olunub dünyada ən şəffaf fond olan Heydər Əliyev fonduna verilməlidir!

Gözlərim əbədi gözünə həsrət,

Qulağım bir şirin sözünə həsrət,

Özüm bu dünyanın özünə həsrət,

Nə yaxşı sən varsan, sevirəm səni.

Fikirləşəndə ki, bu mətnə mənim millətim bəh-bəh deyir, mən millətimdən üz çevirirəm. Bu Babalar bir deyil, beş deyil… Bu babalar elə-belə yaranmırlar. Natəmizlik olan yerdə hər cür qurd-quş əmələ gəlir. Mənim xalqımın tələbatı belədir, mənim xalqım bayağı, səthi, misraları başayaq, mübtədası xəbəriylə uzlaşmayan mətnləri sevir. Gürcü filosof   Merab Mamamrdaşvili 80-ci illərin sonlarında demişdi ki, əgər gürcü xalqı Qamsaxurdianın dalınca getsə, o, gürcü xalqına qarşı çıxacaq… Mənim xalqımın siyasi seçimi yoxdur, estetik, bədii seçimi isə Baba Vəziroğludur və Baba Vəziroğlu kimilərdir. Mənim övladım olsaydı və o, Babanın sözlərinə yazılmış mahnını zümzümə eləsəydi, mən ondan üz döndərərdim. Mən Babasevərlə bir süfrədə oturub çörək kəsmərəm. Mənim xalqım necə mənəvi rüsvayçııq bataqlığına qərq olduğunu başa düşmür…

Baxın yuxarıdakı bəndə:

“gözünə, sözünə, özünə…” Şərəfsiz həyatının yetmişinə çatmış bu adam əlli ildir deyir  “gözüm gözünə həsrət”.

Korsan?

Yaxşı, biz də özümüzü qoyduq korluğa. Üçüncü misra:

“Özüm bu dünyanın özünə həsrət”.

Bəs bu nədir? “Dünyanın özü” nədir?

 

“Təzəcə doğulan bir Aya baxdım”

Hardasan, ay Zinyət müəllim! Yapışaydın Babanın kirli qulağından, soruşaydın ki, ay yaramaz, neçə ay var ki, biri ya ikisi ola?

Özü də bu şeir Allaha müraciətlə yazılıb. Allah sənin…

“Göydə şimşək kimi çaxdın, İlahi”…

Sonra da yağış kimi yağır…

Məndən inciyəndə, məndən küsəndə,
Qəlbimə sopsoyuq küləklər əsir.

“Sopsoyuq küləklər” – necədir?

Lamançlı Don Kixotu tanıyan var? Heç vaxt görmədiyi Dulsineyanı sevir, onun şərəfinə döyüş qələbələri qazanmaq eşqi ilə yel dəyirmanları ilə vuruşurdu…Bizə məktəbdə izah ediblər ki, Don Kixot kimdir, niyə xəyalında Dulsineyanı yaradıb, niyə dəyirmanlarla vuruşur və s. Bu Babada bir qram donkixotluq, idealistlik, romantiklik yoxtur, Baba son dərəcə soyuqqanlı aferistdir. Görmədiyi gözəli sevdiyini deyirsə, məqsədi kəndlərimizdə telefodan başqa bir nəinki əyləncələri, hətta ümid yerləri olmayan qızların və oğlanların sadəlövh, heç br nizamlı, məzmunlu estetik tərbiyə almamış qəlblərinə girməkdir. Başı telofinda olan gənc heç bilmir ki, Baba yetmiş yaşında pozğun bir qocadır, zorlama ittihamı ilə Bayıl türməsində oturub, bu qafiyələi sevgi demaqoqiyası pul tələsidir…

Bilmirəm gözlərin necədir senin ?

Saçların bir zulmət gecədir sənin,

Bilmirəm yaşını, neçədir sənin,

Nə yaxşı sən varsan, sevirəm səni.

Yenə ən ədalətli Azərbaycan məhkəməsiunin hakiminə müraciət edirəm. Möhtərəm hakim! Bu aferist cənab əgər arvadı görməyibsə, hardan bilir ki, saçları “zülmət gecədir”? Möhtərəm hakim! Üçüncü misrada ciddi qrammatik səhv var. Yuxarıda da deyilənləri nəzərə alsaq, bu, Baba Vəziroğunu nəinki ali məktəb diplomundan, hətta attesstatdan məhrum etməyə əsas deyilmi?

(ardı var)

19. 09. 2023, Samara