Biz hələ çox cavanıq ki, bağışlana bizdəki
Sehrləri yox edən.
Çox qocayıq, onunçun hər birimiz qəm çəkir,
O buradan gedəndən!
+
Axşam şəfəqi kimi o qala qızarırdı,
Böyükdü – dünya kimi, qədimdi- külək kimi.
Padşah sayıla bilən atanın qızlarıydıq,
Biz şahzadə kimiydik.
+
Ata – sehrkar idi, ağsaqqal, acıqlı həm,
Sarıdıq onu, biz də acıqlandıq elə ki.
Yığışıb əyilərək kül üstündə hər axşam,
Cadugərlik edərdik.
+
Buynuzdan biz içirdik qanını cəld maralın,
Nəzərdən keçirirdik qəlbləri zərrəbinlə,
Sevginin olduğuna inana bilənləri,
Gülüb salırdıq ələ.
+
Gəldi axşam bir dəfə zülmətdən sıyrılaraq,
Şahzadə — üzündə qəm, boz idi əynindəki.
İnamsız danışırdı, amma bizsə onu, ah,
İnamla dinləyirdik.
+
Pəncərədə dekabr danı sökülmədəydi,
Üfüqlər allanırdı ürkək işıqla hələ.
O, rahat yuxudaydı, o, fərqində deyildi,
Nələr çəkirdik, nələr!
+
Biz hələ çox cavanıq unudulsun bizdəki,
Sehrləri dağıdan.
Düşmərik indi elə incə eşqə də, çünki
Çox qocayıq biz daha!
1906-1920
ruscadan tərcümə
08. 12. 2023, Samara
+++++++++++++++
Марина ЦВЕТАЕВА
Декабрьская сказка
Мы слишком молоды, чтобы простить
Тому, кто в нас развеял чары.
Но, чтоб о нем, ушедшем, не грустить,
Мы слишком стары!
xeyrulla xayal 