(THE VANTAGE POİNT)
Əgər yorsa meşə, bəşər xiffəti,
Yenə yorsa məni, naxır örüşü
Yamaca qalxaram dan sökülməmiş.
Ardıc kolluğunu qırıb xəlvəti
Görürəm evlərin donuq surəti,
Uzaqdan ağarır. Bir az aralı,
Qarşı təpəlikdə durur məzarlıq –
Ölənlə qalanın sərhədi itir.
Məni bir mənzərə günortayadək
Bezdirsə, dönərəm dirsəyim üstə,
Axar təpəlikdən üzümə isti.
Meh tək nəfəsimdən titrəyər çiçək,
Burnumda torpaqla əzik ot dadı,
Gözümsə qarışqa yuvasındadır…
İngiliscədən tərcümə
2000-ci illər
Samara
(İN A VALE)
Cavandım, bir düzdə yaşardıq. Yaxın
Dumanlı bataqlıq dinirdi gecə.
Gələr, bilirdim ki, bir ağüz xanım,
Qaldırıb qamışa ilişən donun,
Mənim pəncərəmdən işıq düşüncə.
Vardı bataqlıqda neçə cür çiçək,
Çöhrəsi ayrıydı hər çiçəyinsə.
Bayırda zülməti sızıb keçərək,
Çiçəklər girərdi otağa tək-tək,
Burda hər birinin öz yeri, səsi.
Hər gecə dumanla gəlirdi onlar,
Söz-söhbət gətirib özləri ilə,
Keçən əhvalatlar, indi olanlar –
Tənha adamdasa elə təşnə var,
Dinləyir ulduzlar öləziyincə.
Sonra ağırlaşıb şehlə, tələsir,
Onlar qayıdırdı. O özgə yerdi.
Orda quş doğulur uçuş həvəsli,
Orda çiçək bitir ətir nəfəsli,
Orda quşla çiçək eyni və birdir.
Beləcə öyrəndim niyə çiçəyin,
Ətri var, quşunki niyə nəğmədir.
Sadəcə soruşun, hər şeyi deyim.
Orda yaşadığım, yox, nahaq deyil,
Səhərəcən nəğmə dinləməyim də.
Robert FROST
(LEAVES COMPARED WİTH FLOWERS)
Ağacda yarpaqlar bəlkə də sazdır,
Qabıq sağ-salamat, gövdə tarazdır.
Amma kökün özü deyilsə möhkəm,
Çiçəklər qıt olar, meyvələrsə kəm.
Fərqinə mən özüm varan deyiləm,
Meyvəsizdir ağac, ya da meyvəli.
Hamarsa yarpağı, bərksə qabığı,
Demək yox ağacın narahatlığı.
Nəhəng ağaclar var çiçəyi xırda,
Elə çiçəksiz də dolanardılar.
Yaşımın bu vaxtı qijam dil açdı,
Şibyə də bir yandan gəlib dolaşdı.
Üz vurub soruşdum mən çox adamdan,
Yarpaqlar gözəlmi, çiçəklər ya da.
Birində fərasət olmadı deyə,
Gecə yarpaq gözəl, gündüzsə çiçək.
Yarpaqlar və qabıq. Gövdə. Söykənib
Dinlə zülməti, gör gecə nə deyir.
Bir vaxt ləçəklərin aludəsiydim,
Yarpaqlar yaraşır qara qüssəmə.
xeyrulla xayal 