MEHRİBAN XANIM: A kişi, bu nə hay-küydür, camaat Yasamala yığışır. Bəlkə mən də gedim?

İLHAM BƏY: Arvad, Yasamala narazılar yığışırlar. Sən nədən narazısan?

MEHRİBAN XAIM: Kişi, sən soruş ki, mən nədən razıyam…(ağlayır)

İLHAM BƏY: Ay arvad, sənin hər şeyin var!

MEHRİBAN XANIM: A kişi, ataların bir sözü var ey…

İLHAM BƏY: Bax, mənim atamla işin olmasın, öz atandan sitat gətir.

MEHRİBAN XANIM: Hə, atam deyərdi ki, içim özgəni yandırır…Ya çölüm? Yadımdan çıxdı…Yəni deməyim budur ki, mən elə olan şeylərdən narazıyam, açıb deyə bilmirəm… Bu Yasamala yığılanların bəs nəyi çatmır?

İLHAM BƏY: Nələri çatmayacaq? Ağılları!

MEHRİBAN XANIM: Yox, Allaha şükür ki, bizdə ağıl nə qədər desən…Kişi, ağılları çatmırsa, apar tök onları Şorsuluya. Salyandadır deyəsən, yaxşı dəlixanadır…

İLHAM BƏY: Bunlarınkı dəlixanalıqdan keçib… Fikirləşim, görüm neynirəm…

MEHRİBAN XANIM: Bəlkə tuttub hamısını zəncirləyəsən?

İLHAM ƏLİYEV: Zəncirləmək olmaz, biz sivil ölkəyik. Qandallamaq olar…

Mirzə ƏLİL

11.09.16