Архив тегов | qocalıq haqqında şeir

«ÖMÜR ÇOX UZANDI, DİBİ YOX YAŞIN…»

Ноя22

Ömür çox uzandı… dibi yox yaşın,
Yoxdur yekununda təsəlli ancaq.

Bəlkə də qulpundan ayrı bir işin

Gərək yapışaydım… əlli il qabaq.

+

Bir vaxt keçməyəydim Kürü də gərək,
Təxmini biləydim nə var o tayda.

Bir parça torpağı çəpərləyərək,

Əkib-becərəydim qışda və yayda.

+

Səhər açılandan axşama qədər,

Narın  şumlayaydım, qazaydım dərin.

Çəpərdən boylanıb gəlib-gedənlər,
Deyib keçəydilər mənə “afərin!”.

+

Ekoloji sıyıq, ekoloji sup —

Bişirib yeyəydim becərdiyimi.

Xəstəliklərimi arxada qoyub,

Gecələr gəzəydim kənddə cin kimi.

+

Çıxaydı yadımdan yazmaq, oxumaq,
Nə kitab olaydı evdə, nə dəftər.

Köhnə telefona yazaydın ancaq,

Ayda xərc nə qədər, qazanc nə qədər.

+

…Hərdən qonşuluqda mərəkə qalxa:

Uşaq istəmir ki,  dərsinə  gedə.

“Hansı oxuyan var ağ günə çıxa?” —  

Deyib mənə baxa qırışmal gədə…

22. 11. 2025, Samara

«QEYRİ-ADEKVATLIQ VAR QOCALIQDA…»

Ноя19

Qeyri-adekvatlıq var qocalıqda:

Öz yaşın özünə yad kimi gəlir.

Özgə paltarları zorla elə bil

Sənə geydiriblər, ayaqqabı da.

 +

Örtür ayıbını geyindiklərin,
Küləkdən, yağışdan qoruyur hətta,
Amma görürsən ki, sənin bu halda,

Var nə çağıranın, nə gedən yerin.

 

Təzyiq, temeperatur deyil yaş axı,
Cihaz tətbiqiylə ölçülə bilə.

Çıxır yaşıdların elə ki, yola,
Bilirsən yığışmaq vaxtıdır artıq.

 +

Dörd yol ayrıcında gedib duraraq,

Vicdanı oyanmış bir bədəməl tək,

Hamıdan, hər kəsdən üzr istəmək

Fikri də dolaşır beynini ancaq.

 +

Borclar var, yadında olan, olmayan,

Artırır onları yaşanan hər il.

Ömrümüz qaydasız bir oyun deyil? —

Udub bu oyunda hansı oynayan?..

 18-19. 11. 2025, Samara

NOYABRDA GÜNƏŞ

Ноя17

Noyabr səhəri. Günəş səhərdən,
Gah buluda girir, gah çıxır hərdən.

Hərçənd isindirmir istisi indi,
İşığı gözlərə, qəlbə sevincdir.

Birdən yüngülləşir yaş ağırlığı,
Çıxır bədəndəki, başdakı ağrı.

Gün düşən tərəfi tutub gedirsən,
Gəncsən elə bil, qız təqib edirsən…

Elə bil ağrıyan dişin çəkilib,

Ya çoxdan gözlənən xoş xəbər gəlib…

Qabaqda uzun qış varsa da hələ,
Labüddür yazın da gəlməyi elə.

Hər səhər al günəş çıxar o zaman,
İşığı istisi xəstəyə dərman.

Yaza çıxarsanmı, qoca, özün bəs?

Noyabır günəşi batacaq, tələs…

17. 11. 2025, Samara

«KÖHNƏ ŞƏKİL VARDI… KÖHNƏ YOX, QƏDİM…»

Ноя14

Köhnə şəkil vardı… Köhnə yox, qədim…

Cırılar ya itər, qalar o, çətin.

Altı ya da yeddi yaşında idim

Şəkil çəkiləndə  — bilirəm yəqin.

 +

Salman qucağında oturub anam,

Qardaşımsa beş yaş kiçikdi məndən.

Yandan ayaq üstə mən dayanmışam,

Hamı var, lələmdən başqa, deyəsən.

 

Başımda kepka var alnımı örtən,
Yəqin iki ölçü böyük alıblar.

Uşaqlar sürətlə artır… adətən,
Mən elə artmadım… istisnalar var…

 +

Gözümün önünə gəlir o şəkil,
Anbaan. Qocalıq gerçək olandan.

Baxıram – indiki mənəm elə bil,

 Kepkalı, yöndəmsiz, eybəcər oğlan.

 +

Elə bil gedirəm geri haçandır,

Boy, bədən kiçilir, çəki azalır,

Qoysam şəkildəki kepkanı indi,

Dimdiyi çənəmə dəyər az qala.

 +

İndi birdən öləm…məni uçarla,

Aparmaq da olar əl baqajı tək.

Poçtla da göndərmək, yəqin ki, olar,

Bu yazıyla: “Tələb olunanadək…”

 

14. 11. 2025, Samara

«OYUNDANKƏNARSAN ELƏ BİL İNDİ…»

Ноя11

Orta statistik qocasan əgər,

Varın pensiyasa kiçik, gülməli,

Adın, çəkin yoxsa pula bərabər —

Qalmayıb heç kimin sənin, deməli.

 —

Nədən danışasan – yorur, əsnədir,

Sözün oyadırdı bir zaman ancaq.

Oyundankənarsan elə bil indi,

Səninlə qonuşan  cəzalanacaq…

 —

Demə cavanlıqmış eybini örtən,

İndi üzə çıxıb – yox say-hesabı.

Özünə “dostların” gözüylə hərdən

Baxırsan – özünü xəcalət basır…

—

Yox adam içində yerin də sənin,

Köhnə dost qarşına çıxsa, pərt olar.

Elə bil paltarsan, dəbdə deyilsən,

Nə geyilə bilir, nə də atıla…

 

11.11. 2025, Samara

«ÖZ QOCALIĞIMA MƏN DARIXMIRAM…»

Окт7

Öz qocalmağıma mən darıxmıram,

Duyğusuz baxıram təzə şəklimə.

Saçın ağarmağı, can ağrıları,

Çoxdan adiləşib, öyrəşikliyəm.

 +

Elə bil keçmişi silib yaddaşım,

Elə bil nə uşaq, nə gənc olmuşam.

Sənəddəki deyil elə bil yaşım,

Elə bil  dünyaya qoca gəlmişəm.

 +

Sənsə gözəl idin, sənsə gənc idin,

Minlərin içində seçiləndin həm,

Əllərin, gözlərin gözəldi… indi,

Əllərin titrəyir, gözlərinsə nəm…

 +

Bəlkə gəncliyini, gözəlliyini,

Sən də unutmusan, səni ağrıdan,

Günlər, aylardır ki, öndə gözləyir.

Əllərinə baxır gözlərin hər an.

 +

Məyusam…Mən necə unudum axı,
Bir zaman gənc idin, həm də gözəldin…

Neyləyə bilərəm? Yolun axırı

Əgər yaxındırsa, qoy gedim öndə…

 07. 10. 2025, Samara

 

 

«QOCADAN «NECƏSƏN?» SORUŞAN İNSAN…»

Сен17

Qocadan “necəsən” soruşan insan,

Qoca necə olar? Özün fikirləş…

Eynidir, həmindir haçan soruşsan,
Qar yağa ya göydən od tökə günəş…

+

Haldan-hala düşmək cavana xasdır,

Yasla toy arası məsafə — bir an.

Qanadı qırılmış indi quşsa da,
Ala buludlarda üzər bir azdan.

+

Özü necəlikdir qocalıq elə,

Gəlir fəsil kimi, dəyişmir ancaq.

Bax, quruyub durub necə qüssəli,

Əli baltalını gözləyən ağac…

17. 09. 2025, Samara

«BÖYÜK OLMAQ İSTƏYİR UŞAQ AĞLI KƏSƏNDƏN…»

Авг7

Böyük olmaq istəyir uşaq ağlı kəsəndən,

Böyüklərin həyatı xoşuna gəlməsə də.

 +

Gedən gündən məktəbə uşaq yenə tələsir,

Tələsir bitə məktəb, necə sevsə də dərsi.

 +

Pis keçə, yaxşı keçə tələbəlik illəri,

Tələbə təhsil boyu baxır ancaq irəli.

 +

Diplom həsrətindədir, arzusu müsəqillik,

Yoldaşlardan ayrılar hərçənd gör neçə illik…

 +

Sonra ailə və iş. Ya da iş və ailə,
Nə qədər gözləntisə irəlidədir hələ.

 +

Zamanı tələsdirir, zamanı qovur insan,

İstəklərdir bəlkə də Kürəni fırlandıran…

 +

Subay artıq atadır, babadır ata çoxdan,
Ana isə nənədir, bəxtəvəri yox ondan.
+

Sonrasa istəklərin gəlir tükənən çağı,

Qoymağa güc, həvəs yox daha dağ üstə dağı.

 +

Bir vaxt illəri qovan milyon gözləntilərdən,
Halına uyğun gələn deyil indi biri də…

 +

Elə bil yol üstdəsən, ötürənlərin hazır,

Ləngiyib yubananda yola salanın bezir.

 +

Sevgiləri çəkilib ürəkdən cavanlığın,

Həmindir ancaq həyat eşqinin çılğınlığı.

 +

Qocanın dilində yox, bu eşq gözlərindədir,

Vurulmuş uşaq kimi sevgisini gizlədir…

 

06-07.08. 2025, Samara

 

QARĞIDALI ƏTRİ

Авг1

Qocalıqda dəyişən və dəyişməyən nədir?

Ağarsa da – saç qalır, çoxu dişlərinin də.

Nəbz, təzyiq norrmada ya normaya yaxındır,

Yatağa yıxa bilən bir azar da yoxundur.

Yeməyə iştahın var, dad bilir ağzın hələ,
Cavanlıqdan fərqlidir halın bununla belə.

Bax, yenə bulvardayam, sürətim də həminki.

Cavansa da, arxada qalır məndən öndəki.

Baxmıram qabaqkı tək həndəvərimə ancaq,

Ayın çayda əksinə məndə daha yox maraq.

Baxmıram adamlara – qadın olsun ya kişi,

Mənsiz keçir kütlənin çayqırağı yürüşü.

Cavanlıqda duyduğum qadın ətri yox daha,

Dezodorant qoxusu qatılaşır havada…

Nə geyim gözümdədir, nə çılpaq “ərazilər”,

Əlbəttə, nə də məndə bir insanın gözü var…

Gedirəm tələsən tək, qulluğa gedən sayaq,

Məsafəni bitirib, tez də geri qayıtmaq!

Birdən yavaşıyıram… Belə olur hər dəfə.
Qarğıdalı qaynadıb satırlar həndəvərdə.

Buğ vurur qapaq altdan… mən bu xəstəyə məlhəm,
Qarğıdalı ətrini ciyərimə çəkirəm.

Həyətdə, ocaq üstdə anam da qaynadardı,

Yayda nəyi olmasa, qarğıdalısı vardı.

Pay gəlirdi qonşudan özünkü olmayanda,

Hanı o günlər indi, hanı o yaylar indi…

Qarğıdalının ətri anamı salır yada,
Ana yoxsa – yetimik həyatın hər anında…

 

01. 07. 2025, Samara

MƏN UŞAQ OLANDA ELƏ GƏLİRDİ…

Ноя30

20230721_135628

Mən uşaq olanda, yadıma gəlir,
Adamlar ayrı cür qocalırdılar

Ayrı cür olurdu əyində paltar,

Tamam dəyişirdi səs də elə bil.

 +

Qocalar ayrı cür danışardılar,
Sözlər işlədərək biz anlamayan,

Baxaraq ətrafa oğrun anbaan —

Elə bil vaxt qoyan, ya da güdən var.

 +

Yaşın az da olsa, başa düşürdün,
Bunların hər biri müvəqqətidir.

Tez ya gec harasa hər biri gedir,

İtir gözlərindən hərəsi bir gün.

 +

Onlar da elə bil tələsirdilər,
Acıqlı olan da, üzügülər də.

Səfeh uşaq idik, elə gəlirdi,

Məzədir onları gözləyən səfər.

 +

Yox, o qocalara bənzəmirik biz,

Biz də geyinirik cavan geyəni.

Sözümüz gənclərin sözüylə eyni,
Şuxuq, əyilməyib çox da qəddimiz.

 +

Hərçənd ya sübh çağı, ya axşam olcaq,

Ürək təlaşlanır – bilmirik niyə.

Elə bil alıblar səfərbərliyə,

Haçan apararlar – bilinmir ancaq…

 

30.11. 2024, Samara